Ισίδωρος Βωμ

B’ Μέρος
«Ο γιατρός Βωμ κάποτε πήγαινε σε ένα τουρκικό μετόχι, που τον είχαν καλέσει για κάποιο ασθενή. Μόλις επλησίαζε όμως του επιτέθηκαν δυο μολοσσοί. Κι αυτός δεν χάνει καιρό ˑ βγάζει το περίστροφο, διότι ήτο άριστος σκοπευτής, και τους ξαπλώνει και του δύο. – Γιατζίκ (κρίμα) του λέει ο αγάς. Μου σκότωσες τση σκύλους, διεμαρτύρετο ο αγάς. – Ό! σα νε φαιριέν (δεν πειράζει). Σκυλιά είναι αυτά, σκυλιά και σεις! Μιλιά ο αγάς τι μπορούσε να πει που ‘χε την ανάγκη του για να του γιατρέψει τον άρρωστό του».
Μια άλλη φορά τον κάλεσαν να εξετάσει μια γυναίκα στο χαρέμι ενός αγά. Η χανούμη, όμως, «[…]κρατούσε τον Μουχαμπέτη από τον πόδα και δεν εδέχθη να του φανερωθή, αλλά του έδωκε μόνο το χέρι της, μέσα από ένα παραθυράκι». Εκνευρισμένος ο Βωμ που δεν μπορούσε να εξετάσει την ασθενή, φώναξε: «- Όκι! Ντεν μπορεί έτσι, και πήρε το καπέλο του να φύγει…». Ο αγάς έτρεξε στην αυλή να τον προφθάσει και του είπε: «-Και δεν θα τσι δώσεις ένα ιλάτσι (γιατρικό); τον ρώτησε.
-Ντεν μπορώ! Ντεν ξέρω τίποτα!.. Εσύ ξέρεις κόβει ξύλα; ρώτησε τον αγά.
– Ντα περνά μέρα που να μην κόψω ξύλα, είπεν ο αγάς.
– Σέβα μπιέν (πολύ καλά). Κόψε μου αυτό το ξύλο και του ‘δειξε ένα κλώνο του πλατάνου. Να, εντώ, τέλω να το κόψεις και άγγιξεν το σημείον με την άκρη του μπαστουνιού του. Ο αγάς πήρε τώρα το πριόνι και μια μικρή σκάλα και πήγε να βγή στο δέντρο για να κόψη τον κλώνο στο σημείο που του έδειξε. – Στάσου! Όκι έτσι, πρέπει πρώτα να σου ντέσω τα μάτια», είπε ο Βωμ. «- Μα ήντα λογής, δα θα μπορέσω να το κόψω εκεί που το θέλεις χωρίς να φέγγω να θωρώ ήντα κόβω; – Ζε μαν φου (παραλείπω την εξήγησιν). Έτσι κι εγκώ ντεν μπορώ να κόβω αρρώστια χωρίς να βλέπω τι κάνω».
Μετά από αυτό το περιστατικό ο γιατρός μπαινόβγαινε ελεύθερα στα χαρέμια, όπου συνέβησαν κι άλλες ευτράπελες ιστορίες με κορυφαίο το σόκιν επεισόδιο που έγινε παγκρήτια γνωστό: «Γιατρέ το κρέας σου κρέμεται», είπε κάποιος στον Βωμ, παρατηρώντας το ξεκούμπωτο παντελόνι του. «Μπα, το ντράβαλο! Είναι πολύ ώρα έξω;», ρώτησε ο ετοιμόλογος Γάλλος.
Επίσης, ήταν άθεος ή μάλλον πίστευε στο Θεό άλλα όχι σε κάποιο θρήσκευμα, γι’ αυτό και το θρησκευτικό του πιστεύω συνοψιζόταν στη φράση: «Ντεν τέλω να μου κάνουν ντεν κάνω κι εγκώ στο άλλο». Μια φορά έτυχε σε κάποιο χωριό που γινόταν λιτανεία για την ανομβρία. Ο Βωμ ξεκαρδίστηκε στα γέλια, βλέποντας όλο αυτό το πλήθος να δέεται γονατιστό.
«- Μα δεν είναι καθόλου σωστό γιατρέ να γελάς με τη θρησκεία, του ‘παν πειραγμένοι οι χωρικοί. – Όκι, εγκώ ντεν γκελώ τρησκεία. Γκελώ σας. Όλο βλαστημάτε Τεό και τώρα τέλετε να βρέκη; Ε, ντεν πρέπει τώρα και το Τεό να βρέκη για τέτοια γκαϊντούργια» («Εσπερινός Ταχυδρόμος», «Μια αλησμόνητος φυσιογνωμία. Ισίδωρος Βωμ», 24/6/1932).
Αυτές ήταν μερικές ιστορίες του τετραπέρατου Γάλλου ιατρού Ισίδωρου Βωμ που άφησε εποχή στα Χανιά του 19ου αιώνα.