Για πολυ καιρό το θέμα της αιματηρής επίθεσης στο Παρίσι θα απασχολεί τις πρώτες σελίδες της επικαιρότητας καθώς και τους ηγέτες όλου του κόσμου.
Η Ευρωπη, ο κόσμος όλος, μπαίνει σε νέα εποχή: επιστρέφουμε στο σκοτεινό Μεσαίωνα. Και τότε οι θρησκευτικοί πόλεμοι, με άλλες προφάσεις ήταν σε έξαρση. «Έχουμε πόλεμο», διαπίστωσε κι ο Γάλλος πρόεδρος Francois Ηollande. Αναμενόμενος ο πόλεμος, με τα όσα άγρια συνέβησαν (και συμβαίνουν) στη Β. Αφρική, την Αίγυπτο και τώρα τη Συρία.
Ο ισλαμοφοβισμος ήταν εξ αρχής ο στόχος των τζιχαντιστών που εδώ και αρκετό καιρό προκαλούν τη Δύση και τον πολιτισμό της, με αποκεφαλισμούς αιχμαλώτων, κυρίως Χριστιανών, με ομαδικές εκτελέσεις και προκλητικές καταστροφές πολιτισμικών μνημείων των πόλεων που καταλαμβάνουν (Παλμύρα).
Μια τετοια παγκόσμια απειλή μόνο με κοινή συνεννόηση και συντονισμό δράσης των δυτικών δημοκρατιών μπορεί να αντιμετωπισθεί. «Είναι επίθεση εναντίον όλων μας», λένε σε κοινή δήλωσή τους και οι αρχηγοί των 28 κυβερνήσεων της Ε.Ε. Και προσθέτουν: «Θα αντιμετωπίσουμε την απειλή ενωμένοι με όλα τα απαραίτητα μέσα και με αδίστακτη αποφασιστικότητα». Είναι όμως λύση το «οφθαλμός αντί οφθαλμού»;
Η ιστορια είναι δυστυχώς καταγραφή αιματηρών πολέμων. Η βία αντιμέτωπη συνεχώς με τη βία. Με αντεκδικήσεις. Ίσως ένα καταπληκτικό σκίτσο (φωτ.) που κάνει το γύρο του κόσμου στο διαδίκτυο, να λέει περισσότερα από πολλές προτάσεις «εν θερμώ», για τη λύση του προβλήματος: τη δημιουργία ενός κινήματος ειρήνης στις θρησκείες.
Ομως, η εποχή των «νέων» τεράτων ξεκίνησε από την αποφράδα μέρα του Σεπτέμβρη, στις 11/9/2001, με την κατάρρευση των διδύμων Πύργων στις Η.Π.Α. Πολλοί δεν διστάζουν να παρομοιάσουν την επίθεση της Παρασκευής (13/11) στη Γαλλία με εκείνη. Δεν έχουν άδικο. Μίσος πολιτικοθρησκευτικό που ξεκινά από τις… Σταυροφορίες και εντεύθεν αλλά και τις αποικιοκρατίες, εκδηλώνεται τώρα.
Η επικληση του Θείου («Ο Αλλάχ είναι Μεγάλος!») νομίζουμε ότι εγγίζει το παράλογο, αφού κανένας Θεός δεν θα μπορούσε – εφόσον είναι πραγματικός Θεός-να υιοθετήσει τέτοια εγκλήματα στο όνομά του. Επειδή «η οδός της βίας και του μίσους» δεν έλυσε και δεν μπορεί να λύσει κανένα ανθρώπινο πρόβλημα. (Και) «το να χρησιμοποιείται το όνομα του Θεού για να δικαιολογηθεί αυτή η βία, αποτελεί ύβρη», όπως δήλωσε προχθές ο πάπας Φραγκίσκος, δίνοντας έτσι το μήνυμα για το πως θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η νέα αυτή παγκόσμια πρόκληση.
Αλιμονο δε στην Ε.Ε. και γενικά τον δυτικό πολιτισμό, αν παρασυρθεί και παίξει το «παιχνίδι» του Ισλαμικού Κράτους προβαίνοντας σε ανάλογα αντίποινα. Θα έχει μεν ικανοποιηθεί ο εγωισμός μερικών ηγετών, όμως θα έχει βυθισθεί ο κόσμος στη βαρβαρότητα…
