Ισοδύναμα

Είτε το θέλουμε είτε όχι θα πορευτούμε με μία κυβέρνηση που δεν γνωρίζει η αριστερά της τι ποιεί η δεξιά της γιατί βέβαια όλα τα μέτρα που παίρνουν δεν έχουν καμία σχέση με την ιδεολογική πλατφόρμα που γέννησε τον ΣΥΡΙΖΑ  και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε, αφού προσγειώθηκαν στην πολιτική πραγματικότητα που διέπει τους ευρωπαϊκούς κανόνες.
Ομως θα περιμέναμε τουλάχιστον η κυβέρνηση αυτή να μην συνεχίζει την καταστροφική φορολογική πολιτική στους αγρότες, μικρομεσαίους και συνταξιούχους και να μένουν στο απυρόβλητο (μισθολογικά) προνομιούχες τάξεις.  Αλλά δεν είναι μόνο αυτό από τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας αντιγράφω τα εξής: «Από την κατανομή του πλήθους των συντάξεων ανά συνταξιούχο παρατηρείται πως 1.295.293 συνταξιούχοι λαμβάνουν 1 μόνο σύνταξη,  949.821 λαμβάνουν 2 συντάξεις και 333.947 συνταξιούχοι λαμβάνουν 3 συντάξεις. Πολύ περιορισμένος αριθμός λαμβάνει πάνω από 7 συντάξεις.   Συγκεκριμένα, 4 άτομα εμφανίζονται να εισπράττουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, δέκα συντάξεις, άλλα 7 περιορίζονται στις… εννέα, ενώ 48 ακόμη παίρνουν οκτώ και 358 εισπράττουν επτά. Ακόμη 4.589 συνταξιούχοι έχουν λαμβάνειν έξι διαφορετικές συντάξεις και ούτε λίγο ούτε πολύ 59.524 άτομα παίρνουν πέντε συντάξεις. Φυσικά, η συντριπτική πλειοψηφία των σχεδόν 2,7 εκατομμυρίων συνταξιούχων περιορίζεται σε μόλις μία σύνταξη  ή το πολύ δύο (949.821 άτομα)».
Αυτό δεν συμβαίνει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα και δυστυχώς καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να περιορίσει την απαράδεκτη αυτή κατάσταση.
Ψάχνει η κυβέρνηση να βρει ισοδύναμα για να μην μπει Φ.Π.Α. στην ιδιωτική εκπαίδευση, όμως ούτε καν τολμά να περιορίσει τους προκλητικά αμειβόμενους δημόσιους λειτουργούς, αλλά ούτε να περιορίσει τον αριθμό των προκλητικών συντάξεων.
Αυτό όμως που εκπλήσσει είναι η “σιωπή των αμνών” στα θέματα αυτά που χρόνια τώρα κατήγγειλαν οι σημερινοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Η πολιτική μετάλλαξη είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός και ακόμα μία απόδειξη για το πώς η εξουσία μπορεί να αλλάξει την πολιτική φυσιογνωμία των ανθρώπων.
Στη σημερινή κακοποιημένη πατρίδα μας, δυστυχώς, δεν υπάρχουν άλλες επιλογές από το να πετύχει η σημερινή κυβέρνηση, το μεγάλο όμως ερώτημα είναι γιατί εθελοτυφλώντας απορρίπτει οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας με τα κόμματα που τη στήριξαν όταν η πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη ήταν ανοιχτή.
Οι προοπτικές διαπραγμάτευσης θα ήταν σε πολύ καλύτερο επίπεδο εάν συμμετείχαν όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα της Βουλής, αυτή την αλήθεια απορρίπτει η σημερινή μεταλλαγμένη αριστερά αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου την ευθύνη μιας καταστροφικής φορομπηχτικής πολιτικής που στοχεύει μόνο να προστατεύσει τα προνόμια (στον βαθμό που μπορεί) των δημοσίων λειτουργών.