Πράγματι, η δύναμη της φύσης είναι ισοπεδωτική, ασταμάτητη, αναπότρεπτη. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Ένα ταρακούνημα του υπεδάφους είναι ικανό να ισοπεδώσει κτήρια φαινομενικά ακλόνητα, μια αναπάντεχη πανδημία είναι σε θέση ν’ αφανίσει ζωές, μια φυσική καταστροφή να παρέμβει καθοριστικά στον ρου της ιστορίας, συνθλίβοντας την ευάλωτη ύλη στο διάβα της. Δύναμη κυριολεκτικά ισοπεδωτική. Αλλοίμονο!
Ισοπεδωτική και μεταφορικά όμως! Συγκλονιστική σαν τραγική ειρωνεία, αλύπητα αναγκαία. Γιατί φαίνεται πως μόνο η δύναμη της φύσης μπορεί συθέμελα να μας ταρακουνήσει! Να μας υπενθυμίσει, ακόμα και με αυτόν τον αμετάκλητο, τον βάναυσο, τον ανελέητο τρόπο, ότι οι όποιες διαφορές μας -εθνικές, φυλετικές, κοινωνικές- αυτές με τις οποίες για αιώνες μας γαλουχούν είναι στην πραγματικότητα αν όχι επίπλαστες, αν μη τι άλλο ανούσιες.
Μας υπενθυμίζει το αυτονόητο, αυτό που ο άφρων ανθρώπινος νους πεισματικά αρνείται να δει, αυτό που καθημερινά πολεμάμε, ότι, δηλαδή, στο πεδίο της ανθρώπινης βιοπάλης, της ασθένειας, του πόνου, της απώλειας, της οδύνης είμαστε εν τέλει όλοι ίσοι…
