Ισοπεδωτικός και άδικος Εν.Φ.Ι.Α.

O παράλογος, ο λαθεμένος και ο πολύπλοκος εισπρακτικός μηχανισμός μέσω του Εν.Φ.Ι.Α. προκαλεί τρικυμία εν κρανίω με αυτά τα κωμικο- τραγικά, που συμβαίνουν. Γι’ αυτούς που τον εμπνεύστηκαν στο υπουργείο, αλλά και γι’ αυτούς που συνεχίζουν να τον εφαρμόζουν, δεν τρέχει τίποτα!
Σύγχυση και αναστάτωση επέρχεται στους φορολογούμενους. Προκαλείται ανεξέλεγκτος εκνευρισμός, διατάραξη και μπέρδεμα, να μην μπορεί κανείς, να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και να ξεχωρίσει, αν αυτό, που του επιβάλλουν, να κάνει, είναι σωστό και δίκαιο. Να εξανίσταται, γιατί βλέπει, πώς μπαίνει μια “φραγή στην ανάπτυξη και απασχόληση”.
Δεν είναι η πρώτη, αλλά ούτε και η τελευταία φορά, που οι αντιπρόσωποι του έθνους δείχνουν φανερά, ότι επιπολαίως με προχειρότητα και χωρίς εμπεριστατωμένη μελέτη σχεδιάζουν και επιβάλλουν παράλογους φόρους. Πρόκειται για ένα φόρο κατ’ εξοχήν άδικο, που μπήκε στην ακίνητη περιουσία, για την οποία όχι μόνο δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι συνιστώσες και η τοποθεσία της, όπως και αν το εισόδημα, με το οποίο αποκτήθηκε, έχει φορολογηθεί, ή αν αυτή επιφέρει κέρδη στον ιδιοκτήτη της. Ο Εν.Φ.Ι.Α. φέρει τον χαρακτήρα της υπερβολής και της αδικίας. Νέκρωσε η οικοδομή, ένα σύμπλεγμα έργων, που συντηρούσε εκατοντάδες επαγγέλματα κι έδινε δουλειά σε χιλιάδες εργαζομένους, που τώρα λιμοκτονούν.
Δεν τηρείται η συνταγματική επιταγή, ότι έκαστος πολίτης επιβαρύνεται στη φορολογία ανάλογα με τις δυνατότητές του. Στην παρούσα οικονομική κρίση δεν μπορεί οι αδύνατοι, να πληρώνουν ίσους, ή μεγαλύτερους φόρους απ’ τους κατέχοντες, ακόμη και αν παραδεχτούμε, ότι είναι απαραίτητοι. Δεν νοείται π.χ. ένας που απέκτησε κατοικία με τραπεζικό δάνειο, επί εποχής παχειών αγελάδων, όπου οι αντικειμενικές αξίες ήσαν υψηλές, να πληρώνει τώρα φόρο επί αυτών των τιμών, όταν οι πραγματικές αξίες έχουν πέσει κάτω απ’ το 50%. Δεν είναι μόνο ο φόρος ιδιοκτησίας αλλά και αυτός του δανείου, του οποίου η δόση υπολογίστηκε ανάλογα με τη μισθολογική κατάσταση του δανειολήπτη. Τώρα που ο μισθός μειώθηκε και το ακίνητο υποτιμήθηκε, ούτε η τράπεζα αναπροσαρμόζει τη δόση, ούτε το κράτος το φόρο επί της εμπορικής αξίας του ακινήτου.
Έτσι εντείνονται οι κοινωνικές αντιδράσεις σε σημείο οι πολίτες να δηλώνουν αδυναμία να πληρώσουν, διότι δεν έχουν, τα εισοδήματά τους είναι μειωμένα και είναι απορίας άξιον πώς οι κρατικοί φορείς δεν έχουν καταλάβει, ότι εδώ ισχύει το “ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”, λόγω της ισοπεδωτικής υποτίμησης της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας. Ετσι δημιουργούνται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, “κοκκινίζουν” και τότε οι τράπεζες παζαρεύουν να τα πουλήσουν σε ξένα funds. Aν ένα ακίνητο είναι υποθηκευμένο και το υπόλοιπο της οφειλής είναι π.χ. 100.000€, θα αγοραστεί απ’ τον επιτήδειο καιροσκόπο στο 20 με 25% και ο ιδιοκτήτης θα ’χει να κάνει μ’ αυτόν πλέον και όχι με την Τράπεζα. Το τραγικό σ’ αυτή την περίπτωση είναι, ότι αν ο ιδιοκτήτης προθυμοποιηθεί να καταβάλλει αυτός το ποσό, που θα ’δινε ο καιροσκόπος, η τράπεζα δεν το δέχεται.
Κάθε μέρα, που περνά, γινόμαστε πτωχότεροι, πιο υποτελείς και το κυβερνητικό σχήμα παραμυθιάζει τον κόσμο, ότι μόνο έτσι θα βγούμε από την κρίση. Ωραιοποιεί τις ενέργειές του με κουτοπονηριές απεκδυόμενο των ευθυνών του, ρίχνοντάς της στους προκατόχους του και κάνοντας τους πολίτες να μην εμπιστεύονται τους πολιτικούς και να μην αλλάζουν τις πεποιθήσεις τους, ότι όλοι ίδιοι είναι. Η φορολόγηση των ακινήτων είναι αναγκαία, όταν όμως είναι άδικη, γίνεται καταστροφική.