Οσοι στερούνται, φαντασίας δεν μπορούν παρά να βασίζουν τα συμπεράσματά τους στην πραγματικότητα που βλέπουν γύρω τους. Από την άλλη, βέβαια, όσοι διαθέτουν φαντασία έχουν την τάση να χτίζουν κάστρα που σχεδίασαν μονάχοι και να σφραγίζουν ύστερα τις πολεμίστρες τους. ΓΙΟΥΚΙΟ ΜΙΣΙΜΑ (Ανοιξιάτικο χιόνι)
Δεν ξέρω σε ποιαν κατηγορία ανθρώπων κατατάσσει καθένας τον εαυτό του. H πρώτη φαίνεται αρκετά πεζή, η δεύτερη αρκετά ριψοκίνδυνη. Αν υπήρχε κάτι ενδιάμεσο, θα το επέλεγα προσωπικά. Υπάρχει όμως αυτή η επιλογή; Ή πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στα δύο; Μήπως όμως ζούμε και στις δύο κατηγορίες κατά τη διάρκεια του εικοσιτετράωρου; Στον ξύπνιο μας αντιλαμβανόμαστε μόνο την πεζή πραγματικότητα και στον ύπνο έχουμε μια ζωή δίχως όρια, με το απρόβλεπτο να εμφανίζεται ανά πάσα στιγμή και αν είμαστε τυχεροί μέσα απ’ τις οδύνες, η επιθυμία να πραγματώνεται εν τέλει. Πόσοι φτωχοί δεν έγιναν πλούσιοι, αδύναμοι, δυνατοί, γέροι ξανά νέοι κι όμορφοι και όλα αυτά στον ύπνο. Το αδύνατο να γίνεται δυνατό. Ομως να σε κυριεύει η φαντασία και να δημιουργείς μ’ αυτήν στον ξύπνιο είναι ριψοκίνδυνο. Αν μιλήσει η τέχνη, μπορεί να δημιουργηθεί ένα αριστούργημα. Στο βωμό της επιστήμης μπορεί να ξεκλειδωθεί μια άγνωστη αλήθεια. Όμως αν ξεφύγεις απ’ τα όρια της πραγματικότητας κινδυνεύεις από κοινωνικό αποκλεισμό και ψυχική διαταραχή. Είναι λεπτές οι ισορροπίες. Οσοι κατάφεραν να δράσουν με την ευφυΐα της φαντασίας, να δουν πέρα απ’ τον ορίζοντα και ταυτόχρονα να ζουν μέσα στον κόσμο της πραγματικότητας, πετυχαίνουν το ακατόρθωτο και ξεχωρίζουν. Όχι γιατί κέρδισαν χρήματα και δύναμη. Αυτά τα επιζητούν όσοι αντιλαμβάνονται μόνο την πραγματικότητα γύρω τους. Αλλά διότι είχαν επιτεύγματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο και τα ονόματά τους μνημονεύονται ακόμη. Αρκετοί είναι οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, οι λογοτέχνες που το κατάφεραν. Και ίσως γι’ αυτούς τους λίγους θα πρέπει να υπάρξει μια τρίτη κατηγορία, όσων ζουν με το άστρο της φαντασίας οδηγό σ έναν κόσμο δύσκολο και αφιλόξενο.
* Συγγραφέας – Φυσικός
