Στις εννέα Ιανουαρίου του 1968, το υποβρύχιο “Ντακάρ”, ναυπηγημένο το 1943, που μετά την αναβάθμιση του το αγόρασε το Ισραήλ, ξεκινά το ταξίδι του από το Πόρτσμουθ της Αγγλίας για τη ναυτική βάση της Χαΐφα στο Ισραήλ. Στις 25 Ιανουαρίου, και ενώ βρισκόταν νότια της Κρήτης και ΝΔ της Κύπρου, αυτό δεν απαντά στις κλήσεις και σημαίνει συναγερμός στο ισραηλινό πολεμικό ναυτικό. Παρά τις μακροχρόνιες έρευνες δεν βρέθηκε κανένα ίχνος του. Μετά από 31 χρόνια, δύο κυπριακά μισθωμένα ρυμουλκά εντοπίζουν με το ηχοβολιστικό μηχάνημα τους το υποβρύχιο σε βάθος 2.950 μέτρων, κομμένο στα δύο και με τον πυργίσκο του σε απόσταση 200 μέτρων. Το μυστήριο της καταστροφής του δεν λύθηκε ποτέ. Μετά το γεγονός αυτό ο Ισραηλινός ναύαρχος Μιχαήλ Μπαρκα έδωσε τέλος στη ζωή του για τον λόγο ότι στο υποβρύχιο επέβαινε ο αδελφός του ως αντιπλοίαρχος.
Στο στρατιωτικό νεκροταφείο, στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ, σε επίσκεψη μου αντίκρισα το μνημείο για το σκάφος και τα 69 μέλη του πληρώματος. Ένας πέτρινος πυργίσκος και ένα είδος μικρής πισίνας με νερό κάπου 0,25 βαθμούς και στον πυθμένα 69 μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα των ανδρών του πληρώματος (φωτ.).
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΧΑΘΗΚΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 3 ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ. 1 ΡΩΣΙΚΟ, 1 ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΑΙ 1 ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ.