Οι ιατρικές πρακτικές συνοδεύουν τον άνθρωπο από τη στιγμή που έκανε τα πρώτα του βήματα στη γη. Ο δρόμος που ακολούθησε η ιατρική στο πέρασμα του χρόνου, είναι γεμάτος από εκπληκτικές ιστορίες αυτοσχεδιασμού, άγνοιας, απάτης, πάθους ή και λάθους.
Λοβοτομή ονομάστηκε μια απάνθρωπη παραϊατρική διαδικασία κατά την οποία καταστρέφονται μηχανικά ορισμένα τμήματα του μετωπιαίου λοβού του εγκεφάλου σε άτομα με διανοητικές διαταραχές ή ψυχικές ασθένειες, με σκοπό την εξάλειψη των συμπτωμάτων τους. Ο Walter J. Freeman (1895-1972) ήταν Αμερικανός γιατρός που ειδικεύτηκε στη ‘’διακογχική’’ λοβοτομή, που δεν απαιτούσε νευροχειρουργό και μπορούσε να πραγματοποιηθεί εκτός χειρουργείου, χωρίς τη χρήση αναισθησίας, σε ειδικά διαμορφωμένο αμάξι ή και στο σπίτι του ασθενούς.
Τον 19ο αιώνα, οι κορσέδες, που παλαιότερα προορίζονταν για αριστοκράτισσες, διαδόθηκαν ευρύτερα, κυρίως στην Αγγλία. Οι γυναίκες υπέφεραν σημαντικά για την ομορφιά τους, σφίγγοντας πολύ τους κορσέδες τους, ακόμη και μέχρι να συνθλίψουν πλευρά και πνεύμονες. Μερικές φορές, ακόμη, αφαιρούσαν χειρουργικά ορισμένες πλευρές τους για να επιτύχουν λεπτότερη μέση.
Ένας πίνακας με τη Florence Nightingale (1820-1910), που ήταν Αγγλίδα μεταρρυθμίστρια συστημάτων υγείας, στατιστικολόγος και εκπαιδεύτρια νοσοκόμων. Θεωρείται ως ιδρύτρια της σύγχρονης νοσηλευτικής. Η Nightingale ήταν γνωστή ως «η κυρία με τη λάμπα», διότι κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου το 1855, περιέθαλπε ολημερίς, ακόμη και τις νυκτερινές ώρες, τους τραυματίες στρατιώτες.Ο Karl Landsteiner ήταν Αυστριακός γιατρός και βιολόγος. Του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1930 για την ανακάλυψη των ομάδων αίματος, που κατέστησαν δυνατές τις μεταγγίσεις. Είναι λιγότερο γνωστό ότι ασχολήθηκε και με την έρευνα μολυσματικών ασθενειών και ότι ήταν ο πρώτος που εκτίμησε ότι η πολιομυελίτιδα προκαλείται από ιούς.
Ο σιδερένιος πνεύμονας ήταν ένα ογκώδες μηχάνημα που χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει τα άτομα με πολιομυελίτιδα να αναπνεύσουν, όταν οι αναπνευστικοί μύες τους παρέλυαν από τη νόσο. Εφευρέθηκε τo 1927, από τους Philip Drinker και Louis Shaw στο πανεπιστήμιο Harvard και χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τις επιδημίες πολιομυελίτιδας, τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, σε όλο τον κόσμο.
Οι Εσκιμώοι Inuit και Yupik της Αρκτικής χρησιμοποιούν ειδικά αυτοσχέδια γυαλιά για την ακτινοβολία από το χιόνι, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Συχνά κατασκευασμένα από κόκκαλο ή ξύλο, έχουν στενές σχισμές που μειώνουν την ποσότητα του υπεριώδους φωτός που εισέρχεται στα μάτια, αποτρέποντας την τύφλωσή τους.
Ο Χανς Άσπεργκερ (1906-1980) ήταν Aυστριακός παιδίατρος, το όνομα του οποίου δόθηκε στο σύνδρομο Άσπεργκερ, μια μορφή αυτισμού – αναπτυξιακής διαταραχής. Εξέδωσε περισσότερα από 300 βιβλία, κυρίως για τον αυτισμό στα παιδιά, αλλά πέθανε προτού το μοντέλο συμπεριφοράς που περιέγραψε αποκτήσει διεθνή αναγνωρισιμότητα, εξαιτίας του ότι τα έργα του ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στα γερμανικά και ελάχιστα ήταν μεταφρασμένα σε άλλες γλώσσες. Ο ίδιος ο Άσπεργκερ, κατά την παιδική του ηλικία, είχε παρουσιάσει συμπτώματα του συνδρόμου, ενώ κατακρίθηκε διότι κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός με τις δυνάμεις του Άξονα στην πρώην Γιουγκοσλαβία.Ο Stephen Hales (1677 – 1761) ήταν Άγγλος κληρικός που συνέβαλε σημαντικά σε μια σειρά επιστημονικών πεδίων, όπως η βοτανική, η χημεία και η φυσιολογία. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μέτρησε την αρτηριακή πίεση, με πειράματά του σε άλογα. Εφηύρε, επίσης, αρκετές συσκευές και εργαλεία, συμπεριλαμβανομένου ενός αναπνευστήρα και μιας χειρουργικής λαβίδας για την αφαίρεση των λίθων της ουροδόχου κύστης.
Εικόνα ηλεκτρονικού μικροσκοπίου σάρωσης, με τα ερυθρά αιμοσφαίρια που μεταφέρουν οξυγόνο, μετά τη προσβολή τους από ελονοσία. Το παράσιτο της ελονοσίας προκαλεί «διογκώσεις» στα ερυθρά αιμοσφαίρια, μέσα στα οποία αναπαράγεται και μολύνει τον οργανισμό.
