Οι ιατρικές πρακτικές συνοδεύουν τον άνθρωπο από τη στιγµή που έκανε τα πρώτα τουβήµατα στη γη. Ο δρόµος που ακολούθησε η ιατρική στο πέρασµα του χρόνου, είναι γεµάτος από εκπληκτικές ιστορίες αυτοσχεδιασµού, άγνοιας, απάτης, πάθους ή και λάθους.
Εξοπλισµός αφαίµαξης, δηµοφιλούς θεραπείας της εποχής, από το βιβλίο ‘‘A Course of Chirurgical Operations Demonstrated in the Royal Garden at Paris’’ του Pierre Dionis (Παρίσι, 1710).
∆οχείο του 19ου αιώνα µε αλοιφή χλωροφορµίου, που χρησιµοποιούνταν για την καταπράυνση του µυϊκού πόνου. Οι παρενέργειες της αλοιφής, συχνά επώδυνες, σταµάτησαν σύντοµα την κυκλοφορία της.
∆ιαφήµιση για το κρασί Vin Mariani, που περιείχε κοκαΐνη. Το κρασί αυτό ήταν πολύ δηµοφιλές και θεωρούνταν αναζωογονητικό. Καταναλωνόταν και από βασιλείς, ενώ ακόµη και ο Πάπας Λέων εµφανίστηκε σε µια αφίσα που υποστήριζε το κρασί και του απένειµε και το χρυσό µετάλλιο του Βατικανού (Νέα Υόρκη, 1860).
‘‘Ο Μονόκερος’’, από το έργο του Ελβετού ιατρού φυσιοδίφη και φιλόλογου του 16ου αιώνα Conrad Gesner (1516-1565), που θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης επιστηµονικής βιβλιογραφίας, ζωολογίας και βοτανικής. Έγραψε ότι το κέρατο του µονόκερου(;), σε συνδυασµό µε κρασί, µπορούσε να εξουδετερώσει τα δηλητήρια και να θεραπεύσει µια σειρά από παθήσεις, συµπεριλαµβανοµένης της επιληψίας.
Η πρώτη γνωστή απεικόνιση ζουρλοµανδύα. Παρά το γεγονός ότι πολλοί τον θεωρούσαν ακραία µέθοδο περιορισµού, εισήχθη ως ανθρωπιστική λύση, σε σύγκριση µε το παλαιότερο απάνθρωπο δέσιµο των ασθενών µε αλυσίδες σε κρεβάτια και τοίχους (Λονδίνο, 1794).
Αφίσα που προτρέπει τον τοπικό πληθυσµό να επανεµβολιασθεί ‘‘δωρεάν’’
κατά της ευλογιάς, από τον κρατικό ιατρό της πόλης, λόγω της αύξησης
των κρουσµάτων της νόσου (Μπουργκ Σκωτίας, 1893).
Αφίσα της Υπηρεσίας ∆ηµόσιας Υγείας των ΗΠΑ, που ενηµερώνει ότι ‘’Η κινίνη σκοτώνει τα µικρόβια της ελονοσίας’’ (Ουάσιγκτον, 1920).
Οι αρτηρίες του λαιµού, από το βιβλίο ‘‘The Anatomy of the Arteries of the Human Body’’ του Άγγλου ανατόµου και χειρουργού Richard Quain, που, όπως ανέφερε, στηρίχθηκε σε στοιχεία από ανατοµές 1040 ατόµων (Λονδίνο, 1844).
Σχέδια µε µπανιέρες γεµάτες νερό, που χρησιµοποιούνταν για τη ‘‘θεραπεία’’ ψυχικά ασθενών. Μια άλλη µέθοδος ήταν το ‘‘Λουτρό της έκπληξης’’, όπου ο ασθενής βυθιζόταν ξαφνικά σε κρύο νερό, ενώ άλλη πρακτική περιλάµβανε την εγκατάλειψη ασθενών σε ποτάµι ή λίµνη και τον εξαναγκασµό τους να κολυµπήσουν µέχρι την ακτή (Αγγλία, 1860).
