Ιστορίες… διολίσθησης

Η υπόθεση Grexit φέρνει κάθε λίγο και λιγάκι (στο διαδίκτυο και στον έντυπο Τύπο) «τόνους» άρθρων οικονομολόγων, αλλά και σωρεία επιτυχημένων σκίτσων που πολλές φορές λένε περισσότερα από τα άρθρα.
Σε άλλες εποχές που δεν υπήρχαν Ε.Ε. και Ευρωζώνη, ούτε κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, οι χρεοκοπίες κρατών ήταν κάτι το συνηθισμένο και φυσιολογικό.
…Για την ιστορία του πράγματος, η χώρα μας, μετά την αποχώρηση των Γερμανών (1944) και εξαιτίας μη σταθερών κυβερνήσεων, βυθίστηκε σε ένα διαρκές οικονομικό χάος. Που επιδεινώθηκε με έναν αιματηρό Εμφύλιο (1946-1949). Οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου πολέμου Αμερικανοί και Βρετανοί, και ενώ ο Εμφύλιος στην Ελλάδα βρισκόταν σε εξέλιξη, πειραματίζονταν για τη «σωστή οικονομική συνταγή» που έπρεπε να εφαρμόσουν εδώ. Αυτό επέτεινε το οικονομικό χάος με συνεχείς εκδόσεις πληθωριστικού χρήματος, με ακρίβεια και έλλειψη αγαθών.
Μόνο στην περίοδο 1944 – 1953 η χώρα άλλαξε 13 κυβερνήσεις και το εθνικό νόμισμα (δραχμή) γνώρισε 8 υποτιμήσεις! Οι τιμές των αγαθών ήταν ασταθείς, δεν υπήρχε έλεγχος στην αγορά και τα χαρτονομίσματα άλλαζαν από μέρα σε μέρα με την προσθήκη πολλών μηδενικών! Τα χιλιάρικα γίνονταν εκατομμύρια και  τα εκατομμύρια δισεκατομμύρια!
Μόλις τον Απρίλη του 1953 έγινε η πιο σημαντική και καταλυτική μεταπολεμική υποτίμηση του νομίσματος, από τον τότε υπουργό Σπύρο Μαρκεζίνη: μια υποτίμηση (κόψιμο πολλών μηδενικών) που  κατάφερε να σταθεροποιήσει τη δραχμή και να δώσει ώθηση στην εθνική οικονομία. Το τότε εθνικό μας νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 50% έναντι του δολαρίου και η ισοτιμία διαμορφώθηκε από 1:15 σε 1:30.
Η υποτίμηση βοηθήθηκε από το κλίμα και τις συνθήκες της εποχής.  Το σχέδιο Μάρσαλ χρηματοδότησε επαρκώς την ελληνική βιομηχανία. Δεν υπήρχε ακόμη οργανωμένος συνδικαλισμός, άρχισαν οι κυβερνήσεις να σταθεροποιούνται, η αστυφιλία έγινε κίνημα όπως και η αύξηση της κατανάλωσης. Έτσι άρχισαν οι εξαγωγές προϊόντων (καπνός, λάδι, σταφίδα, βαμβάκι). Ένα χρόνο μετά την υποτίμηση Μαρκεζίνη θα κόβονταν για τελευταία φορά μηδενικά από τα χαρτονομίσματα και θα έμπαιναν ξανά στη ζωή των Ελλήνων τα κέρματα. Η υποτίμηση «Μαρκεζίνη» άντεξε στο χρόνο καθώς η επόμενη έγινε μετά από 30  χρόνια, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1983, με τσάρο της Οικονομίας τον Γεράσιμο Αρσένη.
Τέτοιες νομισματικές περιπέτειες δεν έχουμε όσο είμαστε στο ευρώ. Εχουμε όμως άλλες οδυνηρότερες, επειδή εδώ και 13 χρόνια που είμαστε στην Ευρωζώνη δεν καταφέραμε να αλλάξουμε το κράτος «μπάχαλο» που έχουμε, σε κράτος της προκοπής. Και όσο δεν το φτιάχνουμε τόσο και πιο συχνά θα βρισκόμαστε σε καταρρεύσεις, επαπειλούμενες χρεοκοπίες και εξόδους.