«Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι».
Κατανοητή η παροιμία, μας βρίσκει εν συνόλω -έχω την αίσθηση- σύμφωνους ότι όλη αυτή η… καλαθοπλεκτική/καλαθολογία, με τα καλάθια του “νοικοκυριού”, των “Χριστουγέννων”, της Καθαράς “Δευτέρας”, της “Σαρακοστής”, του “Πάσχα”, έχει καταντήσει σκέτο ανέκδοτο!
Θα μου πεις αυτό σκεφτήκανε, αυτό εκάμανε!
Ή μήπως εσκεφτήκανε με πονηράδα;
Όπως κι αν έχει, οι τιμές τραβούν την ανηφόρα όπως γράφαμε και τις προάλλες!
Το εγχείρημα “καλάθι” μπορεί να μας πλασαρίστηκε ως μία λύση αλλά στην πράξη αποδείχθηκε πως μόνο δίκαιη δεν είναι, αφού ο σύγχρονος καταναλωτής και όχι ο… πολίτης έχει δει τα euros να κάνουνε φτερά και να μην έχει τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του!
Κι οι υποχρεώσεις ενός νοικοκυριού
-ίσως να ξέρετε κύριοι- δεν είναι μόνο το σούπερ μάρκετ!
Απλά, παρέχετε την ψευδαίσθηση μιας οικονομικής βοήθειας η οποία όμως
-όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν- δεν υφίσταται, αφού η ακρίβεια, οι ανατιμήσεις έχουν λυγίσει τα νοικοκυριά ενώ έχουν παρατηρηθεί και παρατηρούνται και φαινόμενα αισχροκέρδειας!
Απού μπορεί κι απάνω του δηλαδή και ο σπυριάρης-νοικούρης μόνος του!
Οι όποιοι έλεγχοι δε, γίνονται για τα μάτια του κόσμου!
Τι κάνετε λοιπόν; Θα συνεχίζετε να δίνετε καλάθια στον λαό που όμως αδυνατεί να τα κουβαλήσει πόσω μάλλον να τα γεμίσει;
Αν είναι έτσι, καλαθοβράστα κι άστα!
