» Της Μαγδαληνής Βογιατζή
Το πρόσφατο βιβλίο-φωτογραφικό λεύκωμα της Μαγδαληνής Βογιατζή – γνωστή στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης μας και όχι μόνον, που είχε την ευγενική καλοσύνη να μου το αποστείλει- ήλθε να συμπληρώσει ένα μέρος ενός κειμένου μου με τίτλο «Άνθρωποι χωρίς όνομα». Όπως λένε οι παλιοί «ήρθε και έδεσε»!
Αναρωτηθήκατε ποτέ αν υπάρχει συνταγή για το γλυκό του κουταλιού; Φυσικά και όχι, θα μου πείτε. Η συνταγή μπορεί να μην υπάρχει, αλλά την γνωρίζει ο κάτοχος. Έχετε ακούσει πολλές φορές ότι υπάρχουν άνθρωποι χωρίς όνομα; Κι όμως είναι δίπλα μας… Είναι δίπλα μας, αλλά δεν τους βλέπουμε ή ακόμη και δεν τους ακούμε… Το βιβλίο αυτό της κας Μαγδαληνής Βογιατζή ήλθε για να μιλήσει για τους ανθρώπους και μάλιστα για το πρόσωπο της γυναίκας που πάσχει. Ο πάσχων άνθρωπος! Αλλά ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι προσωπικός. Επίσημη συνταγή δεν υπάρχει. Πολλές φορές στην προσπάθειά μας να μην μιλήσουμε για τον ασθενή και χωρίς να θέλουμε να αποκαλύψουμε το όνομά του, μιλάμε αφηρημένα και αόριστα για κάποιον που απλώς βοηθά ή για μια ασθένεια χωρίς όνομα.
Η καθημερινή γυναίκα, που έρχεται αντιμέτωπη με την πρόκληση του καρκίνου του μαστού, ξεπροβάλλει μέσα από τις συγκινητικές προσωπικές ιστορίες, που αποτυπώνονται στο βιβλίο και αναδεικνύεται σε πρότυπο μαχητικότητας και σε πρέσβειρα του συγκλονιστικού μηνύματος του να αγαπούμε κάποιον γι’ αυτό που είναι.
Το βασικότερο όμως στοιχείο που αναδεικνύεται μέσα από το βιβλίο είναι η αξία και η συμβολή των ανθρώπων που πάσχουν στο να μας μεταφέρουν το μήνυμα ότι το νόημα της ζωής δεν κρύβεται στην όποια πρόκληση, αλλά στους ανθρώπους. Η πρόκληση μερικές φορές έρχεται απλώς για να επιβεβαιώσει ότι η ζωή είναι πέρα και πάνω από την ασθένεια. Η πρόκληση του καρκίνου του μαστού, όπως εκφράζεται σε φωτογραφία του βιβλίου, μπορεί να γίνει «κέντημα» που επανανοηματοδοτεί τη ζωή μας.
Έτσι, εκτυλίσσονται διαδοχικά καθημερινές ιστορίες, που αποκαλύπτουν διαφορετικές όψεις και οπτικές του ίδιου ζητήματος. Αλλιώτικες δυσκολίες, ανόμοιες συνθήκες, ηλικίες, προσωπικές σχέσεις και χαρακτήρες. Κοιτάζοντας το φωτογραφικό υλικό μπαίνουμε μαζί με τους ασθενείς σε έναν αγώνα δρόμου, για να κερδίσουμε τη μάχη με τον Καρκίνο, αλλά και πολλές άλλες χρόνιες ασθένειες της εποχής μας. Θα λέγαμε ότι το βιβλίο είναι ένα ένα γυάλινο δωμάτιο, όπου ο θεατής μπορεί να κοιτάζει στο εσωτερικό του και να παρακολουθεί τις μικρές καθημερινές στιγμές των ηρώων αυτών.
Η ιατρική επιστήμη αγωνίζεται κι αυτή να κάνει ό,τι μπορεί, για να σώσει τον άνθρωπο. Και ο πάσχων άνθρωπος με δύναμη ψυχής κινητοποιεί το σύμπαν.
Καλοτάξιδο το βιβλίο και ευλογημένοι οι άνθρωποι που μάς προσέφεραν με το πονεμένο σώμα τους ελπίδες για το αύριο!
*Ο δρ Κωνσταντίνος Ζορμπάς είναι
γενικός δ/ντης της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης
