Το 1979 κυκλοφορεί στα Εξάρχεια µία ακόµη από τις περιβόητες (χειροποίητες) παράνοµες κασέτες του Νικόλα Άσιµου. Ήταν η κασέτα Νο 000002, µε τίτλο “Είµαι παλιάνθρωπος”. Στην Β’ πλευρά, το τραγούδι Νο.4 είχε τίτλο τον “Γιουσουρούµ”. Με το χρόνο, καθιερώθηκε ως ένα από τα τραγούδια αιχµής του Άσιµου. Στην καθιέρωση αυτή σίγουρα βοήθησε και η επανεκτέλεση του κοµµατιού από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, στο δίσκο “Στο φαλιµέντο του κόσµου” το 1992.
Στο τραγούδι, λοιπόν, κάποια στιγµή αναφέρεται ο στίχος:
“Μας εκτελούνε µε σφαίρες ντούµ ντούµ
σφαίρες ντούµ ντούµ, σφαίρες ντούµ ντούµ
κι εµείς ξεπουλιώµαστε στο γιουσουρούµ
ταρατατατζούµ για ένα κουστούµ…”
Τι είναι αυτές οι σφαίρες ντουµ ντουµ (dum dum); Ας δούµε τι µας πληροφορεί το περιοδικό “Ελλάς” στις 14 Σεπτεµβρίου του 1914. «Μετά τον πόλεµον µεταξύ Ισπανίας και Αµερικής του 1899, όταν συνήλθε το Συνέδριον της Ειρήνης εις την Χάγην, έθεσε µερικούς όρους δια να γίνωνται οι πόλεµοι µε πλέον… πολιτισµένον τρόπον. Απηγορεύθη τότε δια κοινής συµφωνίας η καταστροφή πόλεων µη οχυρωµένων και άλλα τινά πράγµατα, µεταξύ των οποίων και η χρήσις των σφαιρών των γνωστών µε το όνοµα: “ντούµ – ντούµ”. Είνε δε “ντουµ – ντουµ” κάθε σφαίρα παντός όπλου, η οποία εις το εµπρόσθιον µέρος φέρει ανωµαλίας παντός είδους, δηλ: είνε χαραγµένη ή ξυσµένη ή φέρει οπήν ή κοιλότητα. Κάθε σφαίρα η οποία δεν είναι λεία και αιχµηρά εις το εµπρόσθιον µέρος της, ανοίγει τροµεράν πληγήν εις το σώµα του τραυµατίου και σχίζει τους ιστούς γύρω, αφίνουσα µέγα χάσµα, δυσκόλως θεραπευόµενον. Έτσι αι σφαίραι “ντουµ – ντουµ” βασανίζουν τους τραυµατίας. Τους φέρουν ταχύτερα προς τον θάνατον ή κάµνουν την θεραπείαν τους δύσκολον, µακροχρόνιον ή και ακατόρθωτον».
Από τη συνθήκη της Χάγης που απαγορεύτηκαν οι συγκεκριµένες σφαίρες, από το 1899(!) δεν σταµάτησαν να χρησιµοποιούνται µέχρι και σήµερα από διάφορες χώρες. Μία από αυτές είναι και το Ισραήλ. Πολλοί Παλαιστίνιοι έχουν τραυµατιστεί ανεπανόρθωτα από τέτοιες σφαίρες…
Σήµερα τις ονοµάζουν σφαίρες “πεταλούδα” επειδή το µπροστινό τους µέρος ανοίγει κατά την πρόσκρουση µε το ανθρώπινο σώµα.
Όσο για την προέλευση της λέξης “γιουσουρούµ” έχει κι αυτή τη δική της ενδιαφέρουσα ιστορία και αξίζει να την αναφέρουµε.
Στο κέντρο της Αθήνας, στο Μοναστηράκι, στην πλατεία Αβησσυνίας, γίνεται ακόµα το “γιουσουρούµ”, δηλαδή το παζάρι, ένα λαϊκό δηµοπρατήριο που χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα. Το παζάρι αυτό πήρε το όνοµά του από την οικογένεια του Νώε ή Ηλία Γιουσουρούµ, ενός Εβραίου από τη Σµύρνη που µετοίκησε το 1863 µαζί µε πολλά µέλη της οικογένειάς του στο Μοναστηράκι.
Όλη η φαµίλια των Γιουσουρούµ ήταν παλαιοπώλες – αυτοί οι Ιουδαίοι παλιατζήδες λοιπόν έγιναν τόσο αγαπητοί στην πιάτσα, ώστε οι Έλληνες συνάδελφοί τους έδωσαν το όνοµά τους στο παζάρι του Μοναστηρακίου. Ένας Γιουσουρούµ ή Γιεσουρούµ, που σηµαίνει άνθρωπος του Γιαχβέ, του Θεού, ήταν και ο πρώτος πρόεδρος του Σωµατείου Παλαιοπωλών, που ιδρύθηκε το 1922.
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν
