Ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ και ταυτόχρονα σκληρό και θλιµµένο, σαν εσωτερικός διάλογος του δηµιουργού µε τον εαυτό του, είναι “Το παπάκι” του Νικόλα Άσιµου, γραµµένο στο υπόγειο της οδού Αραχώβης 41, ένα νανούρισµα για τη µικρή του κόρη.
Το Νοέµβριο του 1982 κυκλοφόρει από τη “Μίνως” ο µοναδικός δίσκος 33 στροφών (LP) που ο Νικόλας Άσιµος έβγαλε όσο ζούσε, µε τίτλο “Ο Ξαναπές”, σε ενορχήστρωση του Θανάση Μπίκου και παραγωγή του Ηλία Μπενέτου.
Σ’ αυτόν το δίσκο συµµετείχαν η Χάρις Αλεξίου, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Αθηναϊκή Κοµπανία σε ένα τραγούδι (“Σεισµός”), το όνοµα της οποίας δεν γράφτηκε στο εξώφυλλο, διότι θεωρήθηκε πολύ εµπορική για τον αντάρτη Άσιµο.
Η απόφαση της Αλεξίου να συνεργαστεί µε έναν 100% αναρχικό καλλιτέχνη είχε κάνει τότε τους περισσότερους να αναρωτιούνται για το αν µια τέτοια κίνηση θα ήταν καλή για την µεγάλη ερµηνεύτρια. Η Αλεξίου, θαυµάζοντας την ασυµβίβαστη στάση ζωής του Κοζανίτη τραγουδοποιού, αποφάσισε να προχωρήσει. Στο συγκεκριµένο δίσκο η Αλεξίου τραγούδησε δύο κοµµάτια – ντουέτα µε τον Νικόλα. Το ένα, είναι το “Άµα σε λέγαν Βάσω” και το άλλο ήταν ένα νανούρισµα – µοιρολόι. “Το Παπάκι”. Όπως έγραψε στο βιβλίο του “∆ίχως καβάτζα καµιά – Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιµου” (εκδόσεις Νέα Σύνορα) ο Γιώργος Ι. Αλλαµανής, ο ενορχηστρωτής του δίσκου ο Μπίκος και η Αλεξίου έκαναν πρόβα – µία κιθάρα, µία φωνή. Ο ηχολήπτης Γιάννης Παπαϊωάννου, καθ’ υπόδειξη του Μπενέτου, ηχογραφούσε διακριτικά. Στη µέση της πρόβας, σηκώθηκε ο Άσιµος, άνοιξε µόνος του την πόρτα του στούντιο και µπήκε µέσα. Πήρε ένα ζευγάρι ακουστικά, προσπάθησε να τα συνδέσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Οπότε περιφερόταν πίσω από την Αλεξίου. Στα ακουστικά της Αλεξίου ο ήχος από την κιθάρα του Μπίκου είχε µια µικρή διαφορά απ’ ότι άκουγε ο Νικόλας. Όταν λοιπόν έφτασε το δεύτερο µέρος του τραγουδιού, ακούγοντας την κιθάρα, άρχισε εκείνος να τραγουδάει όπως ήθελε µαζί της και πολύ µακριά από το δικό της µικρόφωνο.
Ο Μπενέτος αναφέρει σε συνέντευξή του: «Φαντάσου την Αλεξίου να απέχει από το µικρόφωνο 20 – 30 εκατοστά, να µεσολαβεί το σώµα της κι ακόµη πιο πίσω, ή στο πλάι της, τον Άσιµο. Στο δεύτερο µέρος του τραγουδιού η φωνή του αλλού υπάρχει και αλλού δεν υπάρχει. Αυτό κρατήθηκε στον δίσκο. Να µη σου πω ότι κάποια στιγµή ο Άσιµος ήτανε και ψιλοβουρκωµένος. Είχε “κρυφτεί” πίσω της. Τραγουδούσε για πάρτη του αυτό που άκουγε εκείνη τη στιγµή… Αυτό που τον φόρτιζε, αυτό που τον δονούσε. Συγκινήθηκε και η Χαρούλα. Και φαίνεται, είναι λυγµική. Ούτε γύρισε πίσω της να δει που είναι ο Νικόλας, τι κάνει. Μπήκε κι εκείνη σε αυτό που συνέβαινε. Γιατί συνέβαινε κάτι ακαριαίο και µαγικό.
Ενώ το “Παπάκι” διαρκεί 3 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα, ο Άσιµος αρχίζει να τραγουδάει µόλις 1 λεπτό και 17 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος. Αµέσως µετά ο Θανάσης Μπίκος πρόσθεσε σε κάποια από αυτές τις ηχογραφηµένες πρόβες µόνο µια δεύτερη κιθάρα. Ο Άσιµος και η Αλεξίου δεν συνεργαστούν ποτέ ξανά.
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν!
