Ιστορίες μετριότητας

Aυτοί που έχουν την ευθύνη για τη διαχείριση της πόλης των Χανίων δεν πρέπει να απομακρύνονται από την ιστορία της και την άσκηση μίας σοβαρής πολιτικής που θα αναβαθμίσει την πόλη.
Όσοι αεροβατούν συνήθως πέφτουν με γδούπο. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα. Νομίζω ότι τα Χανιά, οι τοπικοί αρμόδιοι έχουν ένα εννοιολογικό πρόβλημα να ορίσουν την πόλη πέρα από το ανυποψίαστο φαντασιακό τους για τη μικροπολιτική όπως ακριβώς δηλαδή με τον ήρωα του Φρόιντ που στα όνειρά του έβλεπε έντρομος ότι εμφανιζόταν γυμνός στους δρόμους αλλά κανένας δεν έδινε σημασία για τη γύμνια του. Αισθάνεστε ότι η πόλη είναι γυμνή, απορφανισένη από πολιτικές και πρακτικές αναβάθμισης; Μια μικρή ή μεγάλη βόλτα στους δρόμους μας, θα σας πείσει γι’ αυτό.
Αυτό το γράφω για να μην αυταπατώνται μερικοί -συνήθως οι πιο λαλίστατοι -και αυτοί που διαψεύδονται… αμέσως μόλις ψιχαλίσει.
Δεν θα φεισθώ ποτέ λόγων για να περιγράψω αυτές τις “μικρές βεβιασμένες ιστορίες μετριότητας” που ζούμε στα Χανιά.
Ας με διαψεύσει κάποιος ότι κινούμαστε κάτω του μετρίου, ενώ οι συμπολίτες μας όταν επισκέπτονται άλλες πόλεις της Κρήτης επιστρέφουν με άριστες εντυπώσεις μου ένα πικρό μέτρο σύγκρισης.
Ψάχνω την άμπωτη των τοπικών για ηγεσιών· το κύμα που τραβιέται, η θάλασσα που αποσύρεται και αφήνει χώρο να φυτρώσει το καινούργιο.