Για περισσότερες πληροφορίες και για επικοινωνία μπορείτε να επισκεφτείτε
την ιστοσελίδα www.chlorisflora.wordpress.com
Οι υγρότοποι της Κρήτης, όπως ποταμοί και εκβολές ποταμών, λίμνες και λιμνία, υφάλμυρες λίμνες και έλη, φιλοξενούν πολλά υδρόβια και ημι-υδρόβια φυτά, αλλά και δέντρα και θάμνους που είναι χαρακτηριστικά της παρόχθιας βλάστησης.
Τα υδρόβια φυτά, διαθέτουν ειδικές προσαρμογές, έτσι ώστε να ζουν βυθισμένα μέσα στο νερό ή στην επιφάνεια του, όπως: επίπεδα φύλλα και θύλακες αέρος για επίπλευση, μικρότερες ρίζες, λεπτή επιδερμίδα και στόματα ανοιχτά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορούν να χωριστούν σε επιπλέοντα υδρόφυτα, όπως τα είδη Lemna minor (φακή του νερού) και Utricularia vulgaris, και στα ριζόφυτα όπως Myriophyllum spicatum, Alisma plantago-aquatica, Sparganium erectum (σπαργάνιο), και Nymphaea alba (νυμφαία η λευκή, νούφαρο) (εικ.1).
Μεταξύ τα ημι-υδρόβια φυτά ή ελόφυτα βρίσκουμε για παράδειγμα Cyperus longus και Schoenoplectus lacustris. Πολύ σημαντικά είναι επίσης τα γεώφυτα όπως για παράδειγμα Typha domingensis (αφράτο, ψάθα) (εικ.2), Iris pseudacorus (νερόκρινος) (εικ.3) και τα διάφορα βούρλα (Juncus spp.).
Η παρόχθια ζώνη φιλοξενεί συχνά ποώδη φυτά όπως Nasturtium officinale, Apium nodiflorum, Narcissus tazetta (μανουσάκι) (εικ.4), Epilobium hirsutum, Lythrum junceum (Λύθρο το βουρλόμορφο) (εικ.5), Dorycnium rectum και Mentha aquatica (μέντα) (εικ.6).
Στις δασικές περιοχές, που βρίσκονται κοντά στο νερό, ζουν διαφορετικά δέντρα και θάμνοι όπως Platanus orientalis (πλάτανος), Ulmus minor (φτελιά), Fraxinus ornus (φράξος, μελιός), Salix alba (ιτιά) και Vitex agnus-castus (λυγαριά), αλλά και αναρριχώμενα φυτά όπως Rosa sempervirens (Αγριοτριανταφυλλιά η αειθαλής) (εικ.7) και Hedera helix (κισσός) (εικ.8).
Οι υγροβιότοποι είναι σημαντικά μέρη βιοποικιλότητας, απειλούμενα από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, γι αυτό το λόγο ένας μεγάλος αριθμός των ειδών της βλάστησης και των ζώων, που φιλοξενούνται σε αυτούς, χαρακτηρίζονται ως απειλούμενα ή κρίσιμα απειλούμενα. Οι υγρότοποι έχουν μεγάλη σημασία για την επιβίωση των πληθυσμών υδρόβιων ζώων και φυτών, των ενδημικών ειδών και για τα μεταναστευτικά πουλιά. Επίσης σταθεροποιούν την ακτογραμμή, προστατεύοντας από την διάβρωση, προβάλλουν φράγμα στο θαλασσινό νερό και προστατεύουν από τις πλημμύρες και από την υφαλμύρωση. Οι υγρότοποι ώμος αλλοιώνονται και ρυπαίνονται έντονα και με αυξανόμενους ρυθμούς. Οι περισσότεροι από αυτούς, είναι υποβαθμισμένοι και εξακολουθούν να υποβαθμίζονται κυρίως λόγω εκχερσώσεων, επιχωματώσεων, δόμησης, διάνοιξης δρόμων, και περιορισμού ή αποστέρησης της τροφοδοσίας τους με νερό.
Βιβλιογραφία και διαδικτυακές πηγές
– WWF-Προστασία των Νησιωτικών Υγρότοπων της Ελλάδας: http://www.oikoskopio.gr/ygrotopio
-Euro+Med (2006-): Euro+Med PlantBase – the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. http://ww2.bgbm.org/EuroPlusMed/ [accessed 03/2017].
