Για περισσότερες πληροφορίες και για επικοινωνία μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.chlorisflora.wordpress.com
Η κοινή παπαρούνα των αγρών που χρωματίζει, κάθε άνοιξη, λιβάδια, ελαιώνες και χωράφια, ανήκει στην βοτανική οικογένεια των Παπαβερίδων ή Μηκωνοειδών (Papaveraceae) και ονομάζεται Papaver rhoeas L. (Μήκων η ροιάς) (εικ.1). Είναι μια μονοετής πόα, η οποία φύεται σε όλη την Ελλάδα και στις άλλες παραμεσόγειες χώρες. Έχει πτεροσχιδή και οδοντωτά φύλλα, ανοικτό πράσινο χρώμα, και τριχωτοί ποδίσκοι. Το άνθος αποτελείται από 2 χνουδωτά σέπαλα, που πέφτουν με την άνθηση, και 4 πέταλα. Τα πέταλα είναι μεγάλα (2-3 εκ.) ζωηρά κόκκινα, με μαύρη κηλίδα στην βάση. Έχει πολυάριθμοι στήμονες με ανθήρες μαύρους ή καστανούς. Η ωοθήκη, αφού ωριμάσει, μετασχηματίζεται σε κάψα, η οποία είναι πλήρης από πολυάριθμους, μικροσκοπικούς, καστανόμαυρους σπόρους (εικ.2).
Το φυτό είναι πολύ ελαφριά ναρκωτικό και χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική. Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν την μη-δηλητηριώδη, αλκαλοειδή ουσία ροϊαδίνη, αλλά και άλλα αλκαλοειδή, τα οποία βρίσκονται ακόμα υπό έρευνα. Οι σπόροι, οι οποίοι είναι απολύτως ασφαλείς, καθώς δεν περιέχουν κανένα από τα αλκαλοειδή, που σχετίζονται με τα άλλα μέρη του φυτού, χρησιμοποιούνται στην αρτοποιία και στην μαγειρική.
Στην αρχαιότητα η παπαρούνα ονομαζόταν Μήκων, και ήταν φυτό αφιερωμένο στην θέα Δήμητρα και ύστερα στην ρωμαϊκή Cerere, θεότητες των χωραφιών και των σιτηρών. Οι παπαρούνες, μαζί με τα χρυσάνθεμα, είναι πολύ συνηθισμένα ζιζάνια των χωραφιών για την καλλιέργεια σιτηρών (εικ.3-4). Για αυτό το λόγο το φυτό συσχετίζεται με τις αρχαίες ελληνικές και ρωμαϊκές θεότητες των σιτηρών.
Από την αρχαιότητα όμως είναι πολύ γνωστό και ένα άλλο είδος παπαρούνας, το Papaver somniferum L. (Μήκων η υπνοφόρος) (εικ.5), από τον οποίο λαμβάνεται το όπιο. Είναι μια ετήσια πόα με φύλλα λοβωτά. Τα άνθη έχουν 4 πέταλα λευκού, κόκκινου ή μωβ χρώματος με μαύρα στίγματα στη βάση τους. Ο καρπός είναι μία στρογγυλή, κάψουλα (εικ.6). Όλα τα μέρη του φυτού βγάζουν ένα λευκό κόμμι όταν τραυματιστούν. Καλλιεργείται για φαρμακευτικούς και καλλωπιστικούς σκοπούς. Η σπόροι του φυτού λέγονται παπαρουνόσποροι και χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία τροφίμων και στη παραγωγή παπαρουνέλαιου. Το φυτό περιέχει διαφορετικά αλκαλοειδή σαν την μορφίνη και την κωδεΐνη. Οι αρχαίοι γνώριζαν καλά τις υπνωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες του φυτού, καθώς οι γιοι του Άδη, ο Ύπνος και ο Θάνατος, παριστάνονταν να κρατούν παπαρούνες στα χέρια τους.
