» Μια ξεχωριστή- παραδοσιακή βάφτιση στην Ασηγωνιά.
Η βάφτιση έγινε την άνοιξη του περασμένου χρόνου, όταν ακόμα δεν μας είχε βρει το μεγάλο κακό με την covid 19. Έγινε στην παμπάλαια εκκλησούλα που ίσως είναι η πιο παλιά εκκλησία. Είναι χτισμένη στην είσοδο του χωριού, απέναντι από την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού και είναι αφιερωμένη στην Παναγία, και τη λένε Παναγία Τρουλεδιανή. Όπως με διαβεβαίωσε ο π. Βασίλης Χατζηδάκης, στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και χωριανός μας, Γεώργιος Αντουράκης, ερευνητής Βυζαντινών εκκλησιών, που έφυγε πριν από μερικά χρόνια.
Η πρώτη, λοιπόν, εκκλησία χτίστηκε με τρούλο, σε ανάμνηση Ιεράς Συνόδου γύρω στο 600 μ.Χ. Όμως, κάποια εποχή καταστράφηκε ολοσχερώς από έναν δυνατό σεισμό και λίγο αργότερα ξαναχτίστηκε, αλλά χωρίς τρούλο, στη σημερινή του μορφή. Έμεινε όμως να τη λένε Τρουλέδο ή Τρουλεδιανή και τη γιορτάζουμε στις 25 Μαρτίου μαζί με την εθνική γιορτή.
Από μέρες τώρα, ο σύντεκνος Ανδρέας Μελαδάκης και η σύζυγος του, Χρυσή ετοίμαζαν τη βάφτιση της όμορφης κορούλας τους, της Χρυσοβαλάντης, που την περίμεναν κάποια χρόνια, να δώσει χαρά στο σπίτι τους. Νονοί ήταν ο γιος μου, Γιάννης Πετράκης και ο Αντώνης Στριλιγκάς από τα Λειβάδια Μυλοποτάμου.
Την παραμονή της βάφτισης έγινε η επίσημη έναρξη με τη σφαγή των αρνιών, προβάτων, κριγιών από το κοπάδι που διατηρεί ο σύντεκνος Ανδρέας. Μα και το κρασί που καταναλώθηκε ήταν από τα βαρέλια που διατηρεί και πρέπει να το διάλεξε, γιατί ήταν αρκετά παλιό. Κατά το έθιμο, μαζεύτηκαν νωρίς την παραμονή μερικές δεκάδες νέα κοπέλια, ως επί το πλείστον βοσκοί, και άλλοι έσφαζαν και άλλοι έγδερναν τα ζώα για περίπου μερικές ώρες. Ένα φορτηγάκι «δεχόταν» τα εντόσθια, τις προβιές και τα πόδια των ζώων. Εγώ παραξενεύτηκα και ρώτησα τι θα τα κάνουν. Η απάντηση του Στέλιου Αγγελάκη, ιδιοκτήτη του φορτηγού μου έδωσε χαρά.
– Σήφη, να τα βγάλω θέλει στη Μαδάρα, να ταΐσω τσοι κακομοίρηδες τσοι καναβούς- γύπες.
Αυτό γίνεται σε κάθε εκδήλωση. Έτσι και οι καναβοί -που έχουν πολλαπλασιαστεί- έχουν και αυτοί κάθε φορά το μερτικό τους από την εκδήλωση, γάμο ή βάφτιση.
Το γλέντι έγινε στο μαγευτικό Ποτιστήρι με την εκκλησούλα του Άη Γιώργη και τους τεράστιους πρίνους. Ο χώρος των εκδηλώσεων είναι αρκετά μεγάλος και μπορεί να φιλοξενήσει αρκετό κόσμο. Σε κανονικές συνθήκες οι καλεσμένοι του Ανδρέα και της Χρυσής Μελανάκη θα υπερέβαιναν τα 1000 άτομα, όμως λόγω της κατάστασης ήταν κατά πολύ λιγότεροι. Έτσι, που οι τάβλες να έχουν τη νόμιμη απόσταση και να τηρηθούν με ευλάβεια τα μέτρα ασφαλείας. Τα εδέσματα, που πάντα παρασκευάζονται από τους τοπικούς μαγείρους του χωριού ήταν υπέροχα. Εγώ ξεχώρισα εκτός βέβαια από το μυρωδάτο παλιό κρασί, το αντικριστό και το νόστιμο βραστό πιλάφι.
Εδώ, πρέπει να τονίσω πως ο σύντεκνος Ανδρέας, που είναι καταξιωμένος καλλιτέχνης του λαούτου, δεν παρέλειψε να καλέσει αρκετούς από το σινάφι τους και όλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Εγώ διέκρινα ανάμεσα τους τους χωριανούς μας, Στέλιο Μπικάκη και Μανώλη Αγγελάκη, καθώς και τον Γαλάτιο Μοσχονά. Η εκλεκτή συντροφιά φίλων και συγγενών, που συνδυάστηκε με το παλιό κρασί του Ανδρέα και την όμορφη μουσική, συνετέλεσαν να ανέβει το κέφι κατακόρυφα και να φθάσει τον «Πρινέ», που στέκει από πάνω μας και από εκεί να φτάσει στα σύννεφα. Περνούσαν τόσο ευχάριστα οι ώρες, τόσο που δεν καταλάβαμε πως σε λίγο θα φανεί το άρμα του θεού Ήλιου- Απόλλωνα.
