Tο διασημότερο ναυάγιο διεθνώς είναι αναμφίβολα αυτό του Τιτανικού. Στην Ελλάδα πρώτη θέση έχει μάλλον το «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα. Ωστόσο, στην πορεία των χρόνων πολλά πλοία είχαν παρόμοια φριχτή μοίρα και σήμερα βρίσκονται στα υδάτινα βάθη των ωκεανών. Αρκετά από αυτά τα ναυάγια δεν είναι και τόσο γνωστά. Ας τα δούμε παρέα.
Το Vergulde Draeck
Το Vergulde Draeck (σ.σ: ο επιχρυσωμένος δράκος) ήταν ένα εμπορικό πλοίο ιδιοκτησίας της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, που ναυπηγήθηκε το 1653. Είχε μόλις τρία χρόνια στις θάλασσες, όταν, κατά τη διάρκεια μεταφοράς φορτίου από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας προς τη Μπατάβια της Ινδονησίας (σ.σ: Τζακάρτα), ένας βυθισμένος κοραλλιογενής ύφαλος το διαπέρασε, το πλοίο γέμισε νερά και το πλήρωμα αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει. Υπολογίζεται ότι 185.000 φιορίνια (σσ: ασημένια νομίσματα) και φορτίο σημερινής αξίας περίπου 2.412.500 € χάθηκαν στο βυθό.
Από το πλήρωμα των 193 ατόμων, μόνο 75 διασώθηκαν και έφτασαν στην ακτή. Η Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών προσπάθησε επί τριετία να εντοπίσει τα συντρίμια και μέρος του πολύτιμου φορτίου, αλλά έπειτα από διαρκείς αποτυχίες σταμάτησε να στέλνει αποστολές. Τα συντρίμμια του πλοίου ανακαλύφθηκαν το 1963. Το Ναυτικό Μουσείο Fremantle στην Αυστραλία φιλοξενεί μερικά από τα αντικείμενα που ανασύρθηκαν από το ναυάγιο, αλλά τα περισσότερα ασημένια νομίσματα είχαν κάνει φτερά στην πορεία των χρόνων.
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: https://youtu.be/H3X9EB66Iw0
Το SS Vaitarna
Το SS Vaitarna ήταν ένα βρετανικό ατμόπλοιο που εκτελούσε δρομολόγιο στην παράκτια Ινδία τη δεκαετία του 1880, μεταφέροντας επιβάτες μεταξύ των πόλεων Mandvi και Mumbai (σ.σ: τότε Βομβάη). Ήταν ανεπίσημα γνωστό ως Vijli, (σσ: ινδική λέξη για τον ηλεκτρισμό), λόγω των τότε καινοτόμων ηλεκτρικών λαμπτήρων, που φώτιζαν το κατάστρωμα. Μια μέρα, το Vaitarna απέπλευσε από το λιμάνι της Dwarka για ταξίδι ρουτίνας. Μετέφερε περίπου 700 επιβάτες. Το πλοίο είχε ως πρώτη στάση το λιμάνι του Πορμπαντάρ, όμως ξέσπασε θαλασσοταραχή και η λιμενική αρχή δεν άφησε το πλοίο να προσεγγίσει το λιμάνι. Το Vijli συνέχισε το ταξίδι για στον επόμενο σταθμό του, τη Βομβάη, αλλά δεν τα κατάφερε. Το κατάπιε η θάλασσα και δεν ανακαλύφθηκε ποτέ κανένα ίχνος του -συντρίμμια, επιζώντες ή θύματα. Ετσι, το ναυάγιο έγινε μύθος, αναφέρεται σε ιστορίες και δημοτικά τραγούδια της περιοχής, ενώ είναι σήμερα γνωστό και ως «Τιτανικός του Γκουτζαράτ».
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: https://youtu.be/6HvcMi2jQzM
Το Boyd
Το Boyd ήταν βρετανικό πλοίο που έπλεε στα τέλη του 18ου αιώνα μεταξύ Λονδίνου και Δυτικών Ινδιών. Το όνομά του έχει σήμερα το θλιβερό προνόμιο να είναι συνώνυμο της απόλυτης καταστροφής. Το πλοίο αυτό δεν βυθίστηκε, όπως η πλεινότητα των πλοίων που αναφέρουμε σήμερα, όμως η ιστορία του είναι πολύ φριχτότερη. Είχε αγκυροβολήσει στη Νέα Ζηλανδία, στο λιμάνι Whangaroa, όταν το κατέλαβαν Μαορί πολεμιστές. Οι Μαορί σκότωσαν, κανιβάλισαν σχεδόν ολόκληρο το πλήρωμα και λεηλάτησαν το φορτίο. Κάποια στιγμή η πυρίτιδα που είχε στα αμπάρια του το Boyd πήρε φωτιά από λάθος, σκοτώνοντας δέκα Μαορί στην αρχική έκρηξη που προκλήθηκε, ενώ στη συνέχεια το πλοίο καταστράφηκε ολοσχερώς από την πυρκαγιά και τις εκρήξεις ενώ βρισκόταν δεμένο στο λιμάνι.
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: https://youtu.be/SUL9pZ1ljjQ
Το HMS Sickle
Το HMS Sickle ήταν ένα υποβρύχιο του Βασιλικού Ναυτικού του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που δραστηριοποιήθηκε κυρίως στον Κόλπο της Γένοβας και στο Αιγαίο Πέλαγος. Η ενεργός υπηρεσία του, ξεκίνησε το 1942 και το Sickle συμμετείχε σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι γνωστό πως βύθισε περί τα δέκα πλοία του Άξονα, συμπεριλαμβανομένων τριών ναρκαλιευτικών και ενός γερμανικού υποβρυχίου. Το Sickle έφυγε από το λιμάνι της Μάλτας στις 31 Μαΐου του 1944. Στις 4 Ιουνίου, συμμετείχε σε μάχη στην επιφάνεια, και ένα μέλος του πληρώματός του συνελήφθη από τις δυνάμεις του Άξονα, όταν έπεσε στη θάλασσα. Ο αιχμάλωτος ναύτης θα γινόταν τελικά ο μοναδικός επιζών του υποβρυχίου, αφού αυτή η μάχη ήταν η τελευταία επιβεβαιωμένη θέαση του. Το τελευταίο σήμα του Sickle, στις 12 Ιουνίου 1944, ανέφερε ότι είχε εντοπίσει εχθρική νηοπομπή. Ο εχθρός χρησιμοποίησε βόμβες βάθους όμως δεν πιστεύεται ότι κατέστρεψε το υποβρύχιο. Τις επόμενες εβδομάδες, ελληνικά ψαροκάικα ανέφεραν πως είδαν ένα υποβρύχιο που ταίριαζε με την περιγραφή του Sickle, όμως το υποβρύχιο δεν επέστρεψε ποτέ στο λιμάνι. Σήμερα πιστεύεται ότι χτύπησε σε υποθαλάσσια νάρκη και βυθίστηκε χωρίς επιζώντες.
Το Santo Antonio
Το Santo Antonio ήταν ένα πορτογαλικό πλοίο που ανήκε στον βασιλιά Ιωάννη Γ’ της Πορτογαλίας. Βυθίστηκε κατά τη διάρκεια καταιγίδας ανοικτά των ακτών της Κορνουάλης το 1527, στέλνοντας σε υγρό τάφο 41, από το πλήρωμά των συνολικά 86 ατόμων. Το ναυάγιο του Santo Antonio έμεινε στην ιστορία κυρίως λόγω της αξίας του χαμένου φορτίου του. Μετέφερε ράβδους χαλκού και ασημιού αξίας περίπου £ 18.000 εκείνη την εποχή (σ.σ: περίπου £100 εκατομμύρια σε τιμές των αρχών του 21ου αιώνα). Η ανάσυρση του φορτίου έγινε γρήγορα αντικείμενο διεθνούς διαμάχης μεταξύ Πορτογαλίας και Αγγλίας. Παρότι ο βασιλιάς Ιωάννης Γ’ και ο βασιλιάς Ερρίκος Η’ της Αγγλίας συμφώνησαν ότι το φορτίο έπρεπε να επιστραφεί στην Πορτογαλία, ωστόσο αυτό ήταν αντίθετο με τα καθιερωμένα αγγλικά αρχοντικά δικαιώματα της εποχής. Τρεις μεγαλογαιοκτήμονες της Κορνουάλης καρπώθηκαν μέρος του θησαυρού του ναυαγίου. Ωστόσο, λόγω των προφανών δυσκολιών για τη ανάσυρση του φορτίου από ένα βυθισμένο πλοίο, δεν γνωρίζουμε τι μέρος του θησαυρού παρέμεινε στον πυθμένα της θάλασσας.
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: https://youtu.be/qtqcx-jV604
Το Tryall
Το Tryall ήταν επίσης βρετανικό φορτηγό πλοίο που αναχώρησε για το παρθενικό του ταξίδι από το Πλύμουθ με προορισμό το Μπάνταμ το 1621. Το πλοίο έκανε στάση στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας για προμήθειες. Εκεί, ο καπετάνιος πληροφορήθηκε πως όλα τα πλοία της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών είχαν πρόσφατα διαταχθεί να πλεύσουν 35°νότια διασχίζοντας τις Ανατολικές Ινδίες. Η συγκεκριμένη διαδρομή είχε αποδειχθεί ασφαλέστερη και θα μείωνε κατά πολύ το ταξίδι. Όμως ο καπετάνιος του Tryall δεν ήταν γνώριζε τη νέα διαδρομή και τελικά κατέληξε πολύ ανατολικότερα με αποτέλεσμα να χτυπήσει σε βράχους. Το πλήρωμα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το πλοίο, ενώ μόνο 36 άντρες που κατάφεραν να ρίξουν στη θάλασσα μια σωσίβια λέμβο έφτασαν στα νησιά Montebello. Έμειναν εκεί για μια εβδομάδα και επέστρεψαν στη θάλασσα φτάνοντας τελικά τον αρχικό προορισμό, το Μπαντάμ. Αυτό το σκάφος των 36 επιζώντων αναγνωρίζεται πλέον ως το πρώτο ευρωπαϊκό που έφτασε στην Αυστραλία.
Για περισσότερα δείτε και τα
https://shipsproject.org/historicwrecks.html
www.britannica.com/list/7-of-the-worlds-deadliest-shipwrecks
www.marineinsight.com/maritime-history/10-famous-shipwrecks-in-the-world
www.dcceew.gov.au/parks-heritage/heritage/underwater-heritage
https://oceaninfo.com/list/shipwrecks
