Κύριε διευθυντά,
η μετονομασία της οδού Ακρωτηρίου σε οδό Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έχει προκαλέσει μια σχετική αναταραχή σε αρκετούς πολίτες, κυρίως κατοίκους του Ακρωτηρίου, καθώς οι απόψεις διίστανται στο αν θα έπρεπε να γίνει ή όχι. Το βασικό επιχείρημα που εγείρεται έχει να κάνει με την ιστορικότητα του δρόμου και για το αν «προσβάλλεται η μνήμη των πεσόντων» με την εν λόγω διαδικασία. Λογικό, σεβαστό, κατανοητό.
Θα ήθελα ωστόσο αν μου επιτρέπετε, να δώσω μια άλλη διάσταση στο ζήτημα. Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι η ιστορία ενός τόπου δεν διαγράφεται! Και δεν διαγράφεται διότι έχει ποτιστεί με το αίμα των αγωνιστών που πάσχισαν για τη λευτεριά του, έχει ποτιστεί με τα δάκρυα και τον πόνο όλων εκείνων που κατάφεραν να μείνουν ζωντανοί και θρήνησαν τη θυσία των παιδιών τους, των αδελφών τους, των πατεράδων τους. Η ιστορία είναι ζωντανή όσο την κρατάμε εμείς ζωντανή στη μνήμη μας και στις πράξεις μας. Από την άλλη πλευρά, το να ονομαστεί η οδός Ακρωτηρίου σε οδό Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, θεωρώ πως είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που οφείλουμε στον τελευταίο μεγάλο Έλληνα πολιτικό, πρωθυπουργό, ηγέτη! Και για να είμαι συνεπής με τη σκέψη μου πάνω σε αυτό το ζήτημα, θέλω να τονίσω ότι με αυτή την κίνηση δίνουμε έμφαση και στην ιστορικότητα της περιοχής, αλλά και στο σήμερα, δείχνοντας στον κόσμο ότι η ιστορία της Ελλάδας, της Κρήτης, των Χανίων είχε, έχει και θα έχει συνέχεια!
Γιώργος Κονταξάκης,
π. περιφερειακός σύμβουλος Κρήτης
