Κατά των πολλαπλών κινδύνων που απειλούν το νησί – γενέτειρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αλλά και τον κρητικό λαό σήμερα και αύριο…
Κρίσιμο σημείο μιας σύγχρονης αγωνιστικής αναγκαιότητας τα χημικά δηλητήρια που υδρολύονται εν πλω με συγκάλυψη ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών, αλλά και με υποστήριξη των ξένων μηχανισμών στη Σούδα και στο Ακρωτήρι…
Ανάγκη ενός νέου συγκρητισμού για την ασφάλεια της νήσου και του λαού μας.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΝΕΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Σήμερα σηματοδοτείται η νέα (ιστορικής σημασίας) αγωνιστικότητα του χανιώτικου και εν γένει του κρητικού λαού ενάντια στα σχέδια των σκοτεινών κυρίως δυτικών δυνάμεων ενάντια στην εν πλω υδρόλυση των χημικών αερίων του πολέμου Συρίας, Παλαιστίνης, Αιγύπτου κ.λπ.
Σήμερα η τρίτη γενιά του κρητικού λαού, μετά τη μέγιστης παλλαϊκής αντίστασης Μάχη της Κρήτης του 1941, ενάντια στον παρανοϊκό χιτλερισμό επανα-ενεργοποιείται κρητικά κατά της νέας ισοπέδωσης των πανανθρώπινων αξιών, ελευθερίας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Και τούτο, παρά το γεγονός της πολλαπλής ισοπέδωσης του αγωνιστικού ψυχισμού του κρητικού λαού, αλλά και όλων των λαών της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της ανατολικής και μέσης Ασίας.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ
ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΙΝΔΥΝΩΝ
Σήμερα -για μια ακόμη φορά- ο λαός της Κρήτης κηρύσσει συγκρητισμό ενότητας για απομάκρυνση της βάσης της Σούδας που εδώ και 60 χρόνια θέτει σε έσχατο κίνδυνο την ουσιαστική ασφάλεια του κρητικού λαού από μολυντικούς και πολεμικούς κινδύνους.
Σήμερα και για τρεις μέρες ο κρητικός λαός αγωνίζεται κατά της θαλάσσιας καταστροφής των ιστορικών θαλασσών νότια της Κρήτης με τις τοξικές υδρολύσεις των χημικών όπλων της φρίκης, της νεοταξικής κυριαρχίας και των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τα μεγάλα γεωοικονομικά συμφέροντα που αυτές εκφράζουν.
ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΛΑΟΥ ΚΑΤΑ
ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ
Αλλά σήμερα κρίνεται και η αποφασιστικότητα του κρητικού λαού ως δικαίωση της μακράς αγωνιστικότητάς της. Για να ξεπεράσει ο λαός μας το τείχος της αδιαφορίας και της συμφερολατρείας, που εδώ και 50 χρόνια ψευδοευδαιμονισμού τον κρατεί αιχμάλωτό του.
Για να δημιουργείται τώρα η απόλυτη ανάγκη για συμμετοχή όλων των Κρητών (ανδρών, γυναικών, νέων) στην πανστρατιά της ειρήνης. Μιας πανστρατιάς την οποία κηρύξαμε μαζί με τον ανεπανάληπτο αρχιερέα της ειρήνης, τον Ειρηναίο Γαλανάκη, από το Ακρωτήρι της Ειρήνης (Ακρωτήριο Σπάθα) από το 1984 που υψώσαμε τη σημαία της Ειρήνης του Ακρωτηρίου, δίπλα στη σημαία του ΟΗΕ, της σημαίας της παγκόσμιας ειρήνης.
ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΡΧΙΣΕ – ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΑΝΙΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ
Τότε πολλοί βάλθηκαν να αποδυναμώσουν το Ακρωτήρι της Ειρήνης του οποίου όμως συνεχίζουμε να κρατούμε υψωμένη πνευματικά τη σημαία του με σύγχρονη ιντερνετική υπερ-ύψωσή της.
Ομως, τώρα στην τρέχουσα μεγάλη κρίση της ανειρήνευτης εποχής σε όλη τη Μεσόγειο η Επιτροπή Ειρήνης Χανίων με πρόεδρό της τον αγωνιστή Γιώργο Φραγκιουδάκη και όλα τα μέλη νιώθουμε βαθιά ικανοποίηση ότι ο τολμηρός ειρηνιστικός αγώνας του επισκόπου της ειρήνης και εμένα, που είχα την ευθύνη όλων των πρωτοβουλιών και των προγραμμάτων μαζί με τον πολύτιμο συνεργάτη και γεν. γραμματέα δρα της κοινωνιολογίας Ηλία Φιλιππίδη καθώς και άλλους Χανιώτες και Αθηναίους κορυφαίους αγωνιστές της ειρήνης – δεν ήταν μια χαμένη υπόθεση, αλλά μια υπερέχουσα αναγκαιότητα που εκφράστηκε διορατικά για το αύριο. Για να καταπολεμηθεί άγρια. Αλλά και να συνεχίζεται σήμερα από άξιους αγωνιστές της ειρήνης.
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΛΑΟΥ
Ομως τώρα στη δεινή κρίση της καταστροφής των θαλασσών μας η καταστροφή των χημικών όπλων στη θάλασσά μας εποπτεύεται από τον ΟΗΕ και άλλους διεθνείς φορείς και συγκαλύπτεται από εθνικούς και τοπικούς φορείς (αλλά και από τους εντεταλμένους της βάσης της Σούδας που για την τελική απομάκρυνσή τους πρέπει πρώτα από όλους να αγωνιστούν σύσσωμες οι δυνάμεις της ομογένειας Αμερικής και Καναδά.
Οι εκπρόσωποι των οποίων ατυχώς λειτουργούν συμβατικά και όχι αποφασιστικά για την πραγματική απελευθέρωση της Κρήτης. Η οποία πρέπει ως νήσος του μεγάλου μινωικού πολιτισμού να ανακηρυχθεί ως ιερή νήσος του ευρωπαϊκού δυτικού μας πολιτισμού. Αντί να εξακολουθήσει να είναι νήσος υπόδουλη (όπως και η Κύπρος) των πολλαπλών συμφερόντων μιας επαίσχυντης συνεχούς καταδυνάστευσης και επικυριαρχίας.
ΜΕ ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΗ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ
Με απόλυτη διάλυση όλων των πνευματικών – ελευθεριακών και ηθικών αξιών του λαού μας. Οι οποίες όμως, λειτουργούν ψυχαγωγικά και εκφυλιστικά για τη μονοδιάστατη σύγχρονη τουριστική “θεότητά” μας.
Επανερχόμενοι όμως, στην τραγωδία της χημικής μόλυνσης που μας απειλεί θέλουμε να τονίσουμε τη μεγάλη ευθύνη των διεθνών οργανισμών που επιτρέψανε την απόρριψη του απεμπλουτισμένου ουρανίου σε κατοικημένες περιοχές. Ενώ, κανένα άλλο κράτος, παρά μόνο οι “κυβερνώντες” μας, δεν συμφώνησε σε κάτι τέτοιο (περιοδικό “Τρίτο Μάτι”, Απρίλιος 2014).
Ομως εμείς και τώρα σιωπήσαμε, τόσο ένοχα ως κυβερνώντες, αλλά και ως θεσμικοί γενικά φορείς. Από τη Δικαιοσύνη, την εκκλησία, τα πανεπιστήμια, τα πολυτεχνεία και τους παντοειδείς κατεστημένους μηχανισμούς της σύγχρονης ελληνικής – κρητικής εξαθλίωσης και απαθλίωσης…
ΠΛΗΡΗΣ ΝΟΜΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ
Με τα ανθρώπινα δικαιώματα να παραβιάζονται ανελευθεριακά με τον ρόλο του κράτους να συρρικνώνεται.
Με χαώδεις νομοθετήσεις μέτρων λιτότητας, υπέρμετρης φολογόγησης, με γδάρσιμο των πολιτών με συνταγματικές και θεσμικές εκτροπές για πώληση των πάντων, με φυλακίσεις πολιτών ακόμα και για υποτυπώδη χρέη. Αλλά και για αναδιανομή της μικρομεσαίας περιουσίας προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων για να μείνουν οι Ελληνες χωρίς μικρομεσαία εμπορική δραστηριότητα, χωρίς σπίτια, ακόμα και χωρίς χωράφια.
Με την κρίση και τα προβλήματά της να μην είναι πλέον αυτή καθ’ εαυτή η διαφθορά ή η διάβρωση των θεσμών, αλλά η πλήρης νομή του κράτους από μια ακραία οικονομική υπερεθνική ολιγαρχία. Με επικυρίαρχη τη διεθνή διατραπεζική και πολυεθνική μαφία με νομότυπους εγχώριους εργολάβους να εκμηδενίζουν την αντοχή -αλλά και την ανοχή- του ελληνικού λαού.
Ο οποίος όμως τώρα, όπως δείχνουν και οργισμένες αντιδράσεις των ενσυνείδητων πολιτών έχουν φθάσει στα έσχατα όριά τους.
ΠΟΙΟΙ ΦΟΡΕΙΣ Θ’ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ
Ομως, ποιοι είναι οι φορείς της ευρείας κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης οι οποίοι θα αγωνισθούν με θάρρος και ανιδιοτέλεια για τη λαϊκή ενίσχυση της αντίστασης στο συντελούμενο εθνικό έγκλημα, κατά τη με πλήρη ταπείνωση και την επιβαλλόμενη ανελευθερία του λαού μας;
Παραδείγματος χάρη τώρα, στην κινητοποίηση κατά της μόλυνσης των θαλασσών μας δεν είναι ύψιστο χρέος για τους πρωθιερείς και τους ιερείς μας πέρα από τις δεήσεις “εν εκκλησίαις” να βρεθούν στην πρώτη γραμμή των διαμαρτυρομένων κατά του χημικού δηλητηριασμού των θαλασσών μας; Επίσης δεν έπρεπε να βρεθούν συνάλληλοι οι καθηγητές μας ανώτατης και μέσης παιδείας, οι γιατροί μας, οι νομικοί μας, οι παραγωγοί μας και παντοειδείς τουριστικοί φορείς μας, οι συνταξιούχοι μας, οι νέοι άνεργοί μας, οι γυναίκες – μανάδες και οι πατεράδες μας;
Κρίμα! Η γενική συμμετοχή σε μια διαμαρτυρία γενικής απειλής δεν πραγματοποιείται για να μη διαταραχθεί η τάξη της απραξίας μας… που όμως αυτή οδηγεί στη συνεχή δουλεία της απελπισίας μας.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ομως θέλουμε να τελειώσουμε με ένα σημαντικό απόσπασμα από το βιβλίο του πρόωρα χαμένου Ελληνα (διεθνώς γνωστού) στοχαστή του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη. Αυτός στο βιβλίο του “Μελαγχολία και πολεμική (δοκίμια και μελετήματα)” γράφει:
“Καμιά απαισιοδοξία δεν είναι νοητή χωρίς ρητή ή σιωπηρή αναφορά σε μια καλύτερη πραγματικότητα, που κάποτε υπήρξε ή θα έπρεπε να υπάρξει. Αλλά και καμιά αισιοδοξία δεν μπορεί να θεωρηθεί εύλογη, αν δεν αναφέρεται στην υπερνίκηση των υφιστάμενων κακώς κειμένων.
Γιατί αν αποδεχτούμε την ανθρώπινη πραγματικότητα όπως ήταν και εξακολουθεί να είναι, δίχως την παραμικρή επιθυμία για τούτη και εκείνη την αλλαγή και δίχως να τρέφουμε κανέναν φόβο και καμιά ελπίδα ως προς τις ενδεχόμενες μεταβολές της, τότε γίνεται περιττή κάθε απαισιόδοξη ή αισιόδοξη στάση.
Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαινε το πάγωμα του κόσμου κάτω από τα μάτια μιας άπειρης διάνοιας.
Η ανθρώπινη πραγματικότητα υπάρχει και ζει από τους φόβους και τις λεπίδες, από τις θετικές και τις αρνητικές αξιολογικές κρίσεις που συνδέονται ουσιωδώς με την ίδια και δεν είναι απλώς αποτελέσματα αλλά και κινητήρια αιτία των εσώτερων μετατοπίσεων και μεταστροφών της…”.
Το βιβλίο αυτό με 10 μέρη περιλαμβάνει και το δοκίμιο “η νέα θεότητα” και θα το παρουσιάσουμε σύντομα…
Λοιπόν, τώρα στη νέα μάχη του κρητικού λαού για την προστασία της νήσου ελπίδα – πέρα από την απαισιοδοξία για μια καλύτερη αγωνιστικά πραγματικότητα.
