Όταν μεγάλα γεγονότα έρχονται να συνταράξουν τα θεμέλια της Ιστορίας, οι φωτογραφίες ξεπηδούν σαν ζωντανοί μάρτυρες για να επιβεβαιώσουν, να διαψεύσουν ή να αποδείξουν.
1898 και οι Κρήτες Πληρεξούσιοι φωτογραφίζονται στον Ιταλικό Στρατώνα πάνω στη χαρακτηριστική σκάλα προς την πλευρά του κτηρίου που γειτνιάζει σήμερα με το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των λαών. Λίγο αργότερα στις 16 Απριλίου 1899 και στο φύλλο 24 της Επισήμου Εφημερίδας της Κρητικής Πολιτείας, δημοσιεύεται το Σύνταγμα.
Η κάρτα στάλθηκε στις 22 Μαΐου 1904.
Σήμερα η απόλυτη σιωπή. Μια οργισμένη σιωπή που μοιάζει με κραυγή και λυγμό μαζί, πάνω από τα αποκαΐδια της Ιστορίας. Γιατί αποδεικνύεται πως οι ζωντανοί μάρτυρες της Ιστορίας αυτού του τόπου «χαλάνε την πιάτσα» στην κακώς εννοούμενη ανάπτυξη της ξενοδοχοποίησης των πάντων, της τσιμεντοποίησης και του εύκολου πλουτισμού. Κι όταν, εμμονικά, προσπαθείς να διαγράψεις την ιστορική μνήμη τότε είναι πλέον βέβαιο πως το μέλλον θα σε τοποθετήσει στο περιθώριο. Η λήθη είναι προσωπικό δικαίωμα του καθενός αλλά η μνήμη είναι υποχρέωση του συνόλου της κοινωνίας. Και εδώ συνυπεύθυνοι είναι όλοι.
