EΠΕΙΔΗ η λέξη ιταμός και ιταμότητα ακούγονται περισσότερο την περίοδο της εθνικής γιορτής του “ΟΧΙ”, ας δούμε γιατί ειπώθηκε τότε (Οκτώβρης του 1940): Η φασιστική Ιταλία, δεύτερη δύναμη του Aξονα στην Ευρώπη μετά τη Γερμανία που κατέλαβε την Πολωνία (1939), γεμάτη αλαζονεία και φθόνο θέλησε “πάση θυσία” να καταγράψει κι αυτή στο ενεργητικό της κάποια στρατιωτική επιτυχία! Έτσι, στις 3 τα μεσάνυχτα της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα κόμης Γκράτσι επέδωσε στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά το παρακάτω τελεσίγραφο (απόσπασμα):
«…Όθεν, η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν -ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβη διά των ενόπλων αυτής δυνάμεων, διά την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους. Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως μη εναντιωθή εις την κατάληψιν ταύτην και όπως μη παρεμποδίση την ελευθέραν διέλευσιν των στρατευμάτων των προοριζομένων να την πραγματοποιήσωσι. Τα στρατεύματα ταύτα δεν παρουσιάζονται ως εχθροί του ελληνικού λαού και η Ιταλική Κυβέρνησις δεν προτίθεται ποσώς, διά της προσωρινής κατοχής στρατηγικών τινών σημείων, επιβαλλομένης υπό της ανάγκης των περιστάσεων και εχούσης καθαρώς αμυντικόν χαρακτήρα, να θίξη οπωσδήποτε την κυριαρχίαν και την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος. Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως δώση αυθωρεί εις τας στρατιωτικάς αρχάς τας αναγκαίας διαταγάς ίνα η κατοχή αυτή δυνηθή να πραγματοποιηθή κατά ειρηνικόν τρόπον. Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήση αντίστασιν, η αντίστασις αυτή θα καμφθή διά των όπλων και η Ελληνική Κυβέρνησις θα έφερε τας ευθύνας, αι οποίαι ήθελον προκύψη εκ τούτου».
ΚΑΙ ΜΟΝΟ τα παραπάνω αποτελούν μια παγκόσμια πρωτιά ιταμότητας, δηλαδή προκλητικής, αναιδούς και θρασυτάτης συμπεριφοράς ενός ισχυρού κράτους (Ιταλία) προς ένα ασθενέστερο (αλλά κυρίαρχο) κράτος. Κι αυτό, επειδή πίστευε πως η δύναμη των όπλων και της βίας αρκούσαν για να υποκύψει ο άλλος.
ΒΕΒΑΙΑ η Ιστορία είχε άλλη γνώμη. Ο ελληνικός λαός διά στόματος του τότε πρωθυπουργού Μεταξά βροντοφώνησε το “ΟΧΙ”. Στην πράξη δε επικύρωσε και τίμησε την απόφαση αυτή στο μέτωπο της Αλβανίας αναγκάζοντας τον εισβολέα να υποστεί ταπεινωτικές ήττες και ντροπιασμένος να υποχωρήσει μέσα από τα αλβανικά σύνορα αναζητώντας εσπευσμένα τη βοήθεια των Γερμανών.
…ΣΗΜΕΡΑ, 77 χρόνια μετά, εδώ και 8 χρόνια βιώνουμε αβάσταχτες ταπεινώσεις ως άτομα και κράτος. Χρεοκοπήσαμε. Ομως, ποτέ και από κανένα δεν ακούστηκε η λέξη “ιταμότητα” για τα μνημόνια. Αντίθετα, δεχθήκαμε και ένα τρίτο επιπλέον μνημόνιο (2015), μάλιστα με αριστερό πρόσημο. Πιθανόν να λησμονήσαμε τη σημασία της λέξης “ιταμότητα” ή να περίσσεψε το ελληνικό φιλότιμο. Ή πάλι, εξαιτίας των συγκυριών (το πιθανότερο), δεχθήκαμε όλοι -πολίτες και κυβερνήσεις- πως ο μεγαλύτερος εχθρός, η μεγαλύτερη αιτία των τωρινών παθών μας είναι μόνον ο εαυτός μας τον οποίο και οφείλουμε να αλλάξουμε!
