Κύριε διευθυντά,
να ρίξουμε στις χαρές μας “μπαλωθιές” είναι παράδοση.
Να πιούμε “κατά βούληση” αλκοόλ στην έξοδο για διασκέδαση δεν γίνεται αλλιώς. Να οδηγήσουμε νευριασμένοι, με το κινητό στ’ αυτί, τύφλα στο μεθύσι σαν ο δρόμος να είναι δικός μας και μόνο δικός μας και εμείς οι καλύτεροι οδηγοί του κόσμου που δεν “λάδωσαν” κανένα να τους δώσει το δίπλωμα. Άλλοι πάλι, ανήλικοι, χωρίς καν δίπλωμα το καμάρι των περήφανων πατεράδων τους, που το βλαστάρι τους οδηγεί πριν την ώρα του.
Να καταπιούμε “αχόρταγα” τον καπνό από τα τσιγάρα των διπλανών μας. ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; Μα γιατί σε μας δεν θα συμβεί τίποτα και για να κοκορευτούμε με τα εύκολα αφού τα δύσκολα επιτεύγματα είναι άπιαστα και κοπιαστικά.
Όλα τα δυσάρεστα που ακούμε γύρω μας συμβαίνουν μόνο στους άλλους. Εξάλλου πώς αλλιώς θα διασκεδάσουμε;
Κανείς εκείνη την ώρα δεν βλέπει το παιδί του να σκοτώνεται μπροστά στα έντρομα μάτια του από “αδέσποτη” μπαλωτιά πάνω σε τρικούβερτο γλέντι ή από μεθύσι που βοηθάει λέει “να κάνουμε κεφάλι”. Κανείς δεν βλέπει τον αγαπημένο του να σκοτώνεται ή να “μισερώνεται” από “οδηγάρα” που ξαμολήθηκε στον δρόμο με το “δρεπάνι του χάρου” να θερίσει ζωές και αρτιμελείς νέους βυθίζοντας στο πένθος όσους έμειναν πίσω να μετρήσουν τις απώλειες, που τέτοιες απερισκεψίες τους άλλαξαν προς το πολύ χειρότερο τη ζωή, τόσο που όσο κι αν προσπαθούσαν δεν μπορούσαν να φανταστούν. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο ντουμανιασμένος από καπνό τσιγάρων χώρος, μπορεί να τον βλάψει, πόσο μάλλον να φταίει για τον καρκίνο που ούτως ή άλλως δεν θα “τύχει” σ’ εμάς ποτέ. Μόνο στους άλλους συμβαίνουν όλα αυτά, αφού εμείς έχουμε συνάψει συμβόλαιο με τον Θεό ότι μόνο χαρές και διασκεδάσεις θα έχουμε στη ζωή. Γι’ αυτό ας κοιμόμαστε ήσυχοι τον ύπνο του δικαίου, ώσπου να συμβεί κάτι ή κάποια απ’ αυτά.
Τότε, ξυπνάμε ξαφνικά, άθελά μας, σοκαρισμένοι και έκπληκτοι διαπιστώνουμε ότι τελικά αυτά μπορεί να συμβούν και σε μας και τότε τρέχουμε πλέον Μαραθώνιο. Ποιοι εμείς, που ποτέ δεν “το ‘χαμε” με τα σπορ αντοχής, μήπως και σβήσει ο εφιάλτης. Έλα όμως που δεν είναι κακό όνειρο αλλά μια σκληρή απίστευτη πραγματικότητα, που σχεδόν πάντα μας ακολουθεί για το υπόλοιπο της ζωής μας και δεν επανορθώνεται όσο κι αν προσπαθήσουμε. Εμείς, με αφορμή όλα αυτά, στις 3 Ιουλίου απολαύσαμε χωρίς μπαλωτιές, χωρίς αλκοόλ, χωρίς επιπόλαιη οδήγηση και χωρίς τσιγάρο αλλά παρέα και με καπνιστές (αφού ο ανοιχτός χώρος του Θεάτρου Ανατολικής τάφου το επέτρεπε) μια Κρητική βραδιά που όμοιά της δεν ξαναζήσαμε. Το ανέλαβαν 25 μουσικοί της Κρητικής παράδοσης του συλλόγου “Χαρίλαος”, όλοι μαζί ταυτόχρονα επί σκηνής.
Τίποτα δεν θύμιζε τις γνωστές κρητικές βραδιές. Ήταν μια μουσική πανδαισία μοναδική για τα δεδομένα της πόλης μας.
Ήταν “όνειρο θερινής νυκτός” και τι νυκτός; Ήσυχης και ευχάριστα δροσερής, χωρίς τους ενοχλητικούς αέρηδες των προηγούμενων βραδιών και ημερών. Ευχαριστούμε όλους όσους μπόρεσαν να παραβρεθούν και να μάς τιμήσουν με την παρουσία τους. Πραγματικά έχασαν όποιοι στέρησαν στον εαυτό τους την δωρεάν ευκαιρία να τους γνωρίσουν και την μοναδικά ανεπανάληπτη δουλειά τους. Ευχαριστούμε και όλους ανεξαιρέτως, όσους κοπίασαν για μια τέτοια εκδήλωση που την χαρήκαμε όσο δεν φανταζόμασταν, αποδεικνύοντας ότι γίνεται διασκέδαση και χωρίς όλα αυτά που νομίζουμε ότι μάς βοηθάνε να ‘ρθούμε στο τσακίρ κέφι, ενώ στην ουσία απειλούν αποτελεσματικά τη ζωή μας. Εύχομαι να αξιωθούμε να ζήσουμε και άλλες χαρές και διασκεδάσεις, που στο τέλος τους, θα καταλήξουμε σπίτι μας, εμείς και οι δικοί μας σώοι και αβλαβείς, ευχαριστημένοι και όχι αμείλικτα τιμωρημένοι που τολμήσαμε να διασκεδάσουμε με μπαλωτιές, με ασύστολο μεθύσι, έχοντας ντουμανιάσει με καπνό τα πνευμόνια τα δικά μας, των κατοικιδίων μας, των ανήλικων μα και των αγέννητων παιδιών μας και τέλος οδηγώντας σαν να μην υπάρχει αύριο και άνθρωποι που μας περιμένουν με λαχτάρα, αγωνία και προσευχές. Είμαι σίγουρη ότι ψάχνουμε ευκαιρία ν’ αποδείξουμε ότι όχι μόνο νομίζουμε αλλά και είμαστε πολιτισμένοι, στην ουσία, όχι στα λόγια.
Θερμά ευχαριστώ
Ιωάννα Ξύδη
μέλος του Συλλόγου “Προστασία από το παθητικό κάπνισμα”