«Του ανδρειωμένου ο θάνατος δίδει ζωή στη νιότη», αυτό σκέφτηκα την ώρα που άκουσα για το “φευγιό” του Γιάννη των Χανίων. Σκέψεις από τα παλιά, μαζεμένες πλημμύρισαν το μυαλό μου. Σε γνώρισα στο 9ο Δημοτικό Σχολείο της Χαλέπας. Δε φαινόσουν, έπρεπε κανείς να σε ανακαλύψει, ήσουν απλός και ταπεινός.
Θυμάμαι στις συγκεντρώσεις γονέων, που κάναμε για τα προβλήματα του σχολείου, ήσουν ένα στήριγμα γερό, το ενδιαφέρον σου για το σχολείο ήταν δεδομένο και η γνώση σου περνούσε παντού. Σαν πατέρας ήσουν τρυφερός. Το σχολείο έπρεπε να λειτουργήσει μόνο πρωινό, για να λήξει η ταλαιπωρία γονέων και παιδιών, να φοιτούν τρεις εβδομάδες πρωί και μια απόγευμα. Ηταν τότε πολυτέλεια το πρωινό σχολείο. Τα καταφέραμε με την προσθήκη τριών ακόμη αιθουσών διδασκαλίας και η συμβολή σου ήταν σημαντική. Τα παιδιά όμως ήσαν πολλά και η αυλή μικρή, δίπλα το στρατόπεδο “Χατζηδάκη” πρόσφατα εγκαταλελειμμένο, διέθετε περίπου έκταση 17 στρεμμάτων. Η λύση ήταν να πάρουμε δύο στρέμματα για να επεκταθεί η αυλή και να λειτουργήσει σε χωριστό κτήριο του στρατοπέδου το 9ο Νηπιαγωγείο.
Τότε θυμάμαι ανακαλύψαμε πως το οικόπεδο που είχε χτιστεί το παλιό διδακτήριο του 9ου ανήκε στο Υπουργείο Οικονομικών. Και ποιο το πρόβλημα, σου είπα… Ελληνάκια φοιτούν στο σχολείο. Η γνώμη όμως του μηχανικού ήταν διαφορετική: «Αν κατεδαφιστεί το διδακτήριο από έναν σεισμό, δεν θα μπορεί να βγει άδεια για να ξαναχτιστεί…». Κι όλα αυτά, γιατί ο Γιάννης Κλωνιζάκης είχε κάμει πριν το «μεγάλο βήμα». Είχε περάσει με την τόλμη και τον αγώνα του το όριο της καταξίωσης. Ηταν ο Αγωνιστής, ο Αντιστασιακός.
Ηταν ο άνθρωπος που τα δύσκολα εκείνα χρόνια της Χούντας, μαζί με τον Αλέκο και τον Λευτέρη θέλησαν να σηκώσουν στους ώμους τους το βάρος μιας γενναίας απόφασης. Η πράξη τους, αν και από τύχη δεν πέτυχε, όμως αυτό δεν της στερούσε καθόλου τη σημασία και την αξία της. Θυμάμαι που έλεγες συχνά για τον Χανιώτη που βοήθησε: «Δεν λέμε ονόματα, γιατί ζούνε ακόμα άνθρωποι…».
Επρεπε, λοιπόν, να “φύγεις” για να μάθουμε το όνομά του. Πιστεύω πως ο τόπος σου χρωστάει πολλά και κάποτε πρέπει να εξοφλήσει το χρέος του στο πρόσωπό σου…
Οι ερχόμενες γενιές πρέπει να μάθουν για τον “Ολύμπιο”, να θυμούνται και να διδάσκονται. Άφησες δύο εξαίρετα παιδιά, τον Μάρκο και τον Μιλτιάδη, άξιους συνεχιστές του ονόματός σου. *δάσκαλος
