Ο επίλογος του καλοκαιριού σφραγίστηκε με τη βάναυση κακοποίηση του άτυχου γαϊδαράκου στη Ζίτσα. Η καρδιά μας πόνεσε κι η ψυχή μας μαράζωσε .
Αλλωστε… όσο κι αν θεωρούνται καταδικαστέες αυτές οι συμπεριφορές εναντίον οποιαδήποτε ζώου τόσο ολοένα και περισσότερα περιστατικά ακούμε καθημερινά. Η κακοποίηση ζώων, η κακομεταχείριση και ο βασανισμός τους είναι βίαιες πράξεις που συνδέονται με την κατάχρηση εξουσίας και τον σαδισμό. Σύμφωνα μάλιστα με ψυχιατρικές έρευνες τα περιστατικά κακοποίησης συνδέονται συχνά με την ενδοοικογενειακή βία. Ένας άνθρωπος που φέρεται κακοποιητικά σε ένα ζώο, θα βιαιοπραγήσει στο παιδί του, στον σύντροφό του, στον συνάνθρωπό του. Τα ανυπεράσπιστα ζώα πληρώνουν με αίμα, βαναυσότητα και πόνο τα συμπλέγματα κατωτερότητας που μπορούν να νιώθουν οι δήμιοί τους. Πληρώνουν τα συναισθηματικά τους αδιέξοδα, την πνευματική και ψυχική τους δυσλειτουργία. Επικίνδυνοι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας και που θεωρούν ότι τα ζώα είναι κατώτερα απο εμάς. Την απληστία του ανθρώπου όμως και την ματαιοδοξία σίγουρα δεν την έχουν τα ζώα!
Καθένας απο εμάς έχει μεγαλώσει με ορισμένες πεποιθήσεις και αξίες. Την αξία του “μαζί” όμως την διδάσκονται λίγοι. Την αξία του σεβασμού την διδάσκονται ελάχιστοι. Όσο για την ενσυναίσθηση την κατέχουν όσοι φρόντισαν να την καλλιεργήσουν ή να την εισπράξουν από τους γονείς τους, από τα ζώα κι από την ίδια τη φύση. Τα ζώα διδάσκουν ενσυναίσθηση. Μην νομίζετε ότι τα συναισθήματα είναι προνόμιο του ανθρώπινου είδους! Τα ζώα είναι τα πρώτα που μπορούν να αποδείξουν στον άνθρωπο τη δύναμη της φιλίας και την καλοσύνης. Εκφράζουν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους με κάθε τρόπο ενώ όταν εμείς νιώθουμε αδύναμοι εκείνα μας γλείφουν το χέρι. Δίνουν χωρίς ανταπόδοση, χωρίς αντάλλαγμα.
Η άνευ όρων αγάπη που παίρνουμε απο εκείνα μας θυμίζει πως η ζωή δεν έχει νόημα χωρίς μοίρασμα. Χωρίς το μαζί! Αυτό το μαζί είναι το πρώτο που οφείλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας. Να μάθουμε στα παιδιά μας να δέχονται τη διαφορετικότητα και να συμπορεύονται μαζί της. Όπως ακριβώς θα έκανε κι ένα ζώο που δεν το νοιάζει αν είσαι ψηλός, κοντός ή όμορφος. Του αρκεί που είσαι εκεί. Σε αποδέχεται δίχως να σε κρίνει, να σε χειραγωγεί, να σε βασανίζει, να σε κακοποιεί.
Έτσι ήταν και ο γαϊδαράκος μας. Είχε ηθική. Ήξερε να αγαπά, να παίζει, να γελά, να νιώθει, να μοιράζεται, να προσφέρει.
“Ο κυρ – Μέντης του Αυγούστου” ταξίδεψε για άλλους ουρανούς κι εμείς θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα για κείνον.
Συγγνώμη γαϊδαράκο μας…
