«Ήτανε στραβό το κλίµα, το κλίµα, το ‘φαγε και ο γάιδαρος…»

Η κατάσταση στον πλανήτη περιπλέκεται επικίνδυνα.
Καθετί που συµβαίνει στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία µάς αφορά όλους.
Επίσης ο «στρατιωτικός νόµος» που επιχείρησε να επιβάλει πριν από λίγες ηµέρες, ο εκλεγµένος πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας (και σύµµαχος των ΗΠΑ) είναι ένα ζήτηµα δηµοκρατίας που µας αφορά όλους.
Τελικά τώρα οι ‘‘πεταλούδες’’ πετούν πιο γρήγορα, απ’ ό,τι όταν ξεκίνησε η παγκοσµιοποίηση.
Κανείς φυσικά δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι µια υπερδύναµη θα χαράξει την πολιτική της µε γνώµονα το παγκόσµιο καλό, πόσο µάλλον όταν, κατά τη γνωστή ρήση του Κέινς «µακροπρόθεσµα θα είµαστε όλοι νεκροί».
Όταν η κατάσταση είναι τεταµένη στον πλανήτη, χαίρονται µόνο οι αφελείς και οι σαλταδόροι.
Αυτά τα σοβαρά θέµατα δεν συνοδεύουν την ‘‘απόλαυση’’ ενός καφέ µε χάρτινο καλαµάκι.
Είναι τέτοια η ένταση που δονεί τον πλανήτη, που πιστέψτε, ίσως δεν µπορεί να µείνει κανείς ανεπηρέαστος.
Τι µπορεί η Ελλάδα να κάνει λοιπόν;
Νοµίζω ότι τώρα είναι η ώρα των ηγεσιών.
Τα γεγονότα αυτά δεν µπορεί να τα παρακολουθήσει κανείς µεταξύ τύρου και αχλαδιού, λίγο πριν τα αθλητικά.
Θέλουν εµπειρία, γνώση του περιβάλλοντος και αποφασιστικότητα.
Αυτές οι αποφάσεις δεν παίρνονται από τη µία µέρα στην άλλη.
Αυτά δεν λύνονται µε εγκυκλίους.
Θέλει βαθιά γνώση των θεµάτων.