Η κατάσταση στην Ουκρανία μύριζε μπαρούτι εδώ και εβδομάδες.
Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι από χθες τα ξημερώματα γεγονός. Σε κάθε πόλεμο το αίμα που χύνεται συνοδεύεται πάντα με την επίκληση παναθρώπινων αξιών και υπέρτατων σκοπών. Για εκκαθάριση της Ουκρανίας από τους “ναζί” έκανε λόγο το Κρεμλίνο, βομβαρδίζοντας τη γειτονική της χώρα ανηλεώς. Για παραβίαση του διεθνούς δικαίου και για μια “μαύρη” ημέρα για την Ευρώπη μίλησαν οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους.
Μόνο που η αναφορά σε ιδέες και αξίες κατόπιν εορτής, μοιάζει με προπέτασμα καπνού για να κρύψει τον κυνισμό των γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων: η Μόσχα ανέκαθεν έβλεπε σαν “αυλή” της τις γειτονικές της χώρες και αυτό υπήρξε διαχρονικά το μέτρο της όποιας ελευθερίας τους. Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους οραματίζονται μια (δήθεν) αμυντική νατοϊκή συμμαχία που θα μπορεί να απλωθεί μέχρι το κατώφλι της Ρωσίας (άλλωστε στο βάθος καιροφυλακτεί η Κίνα, η άλλη μεγάλη απειλή).
Σε αυτές τις συμπληγάδες πέτρες των επεκτατικών σχεδίων, των πολιτικών και οικονομικών μεγαλοϊδεατισμών, της πολεμικής βιομηχανίας, που τρίβει τα χέρια της, και των κάθε λογής καιροσκόπων και “λύκων” των χρηματιστηρίων, που θα βγουν κερδισμένοι από την αναμπουμπούλα, η ειρήνη και η λογική ασφυκτιούν. Έτσι ήταν πάντα. Η ανθρωπότητα -και μάλιστα αυτή που αυτοαποκαλείται πολιτισμένη- κατέφυγε για μια ακόμα στα όπλα για να λύσει(;) τις διαφορές της. Ανεξάρτητα από την έκβαση των μαχών, αυτό καταγράφεται σαν μια ακόμα βέβαιη ήττα της.
