Καχυποψία

Κύριε διευθυντά,
σε διάφορες χώρες εκλέγεται στο τέλος κάθε χρόνου η λέξη του χρόνου, μια λέξη που θεωρείται η πιο χαρακτηριστική για τον χρόνο που πέρασε. Στη Γερμανία για το 2020 η λέξη του χρόνου είναι εντελώς πεζή: Koronaepidemie. Δεν χρειάζεται, νομίζω, μετάφραση. Στην Αυστρία είναι λίγο πιο ζωντανή: Koronaparty. Ούτε εδώ χρειάζεται μετάφραση.
Για την Ελλάδα θα διάλεγα μια λέξη θυμωμένη μαζί με την προσωπική της αντωνυμία: Μας κοροϊδεύουν!
Πριν λίγους μήνες δεν ξέραμε ακόμα αν θα υπήρχε ποτέ εμβόλιο κατά του κορωνοϊού.
Οι ειδικοί ήταν συγκρατημένα αισιόδοξοι, αλλά πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα είχαν βγάλει το δικό τους συμπέρασμα πως εμβόλιο δεν πρόκειται να δούμε, επειδή π.χ. ο ιός μεταβάλλεται, δεν υπήρξε ποτέ εμβόλιο κατά κορωνοϊών, δεν βρέθηκε τόσα χρόνια εμβόλιο κατά του Aids.
Τώρα δημιουργήθηκαν σε λίγους μήνες όχι μόνο ένα, αλλά πολλά εμβόλια. Όλος ο πληθυσμός στην Ελλάδα θα εμβολιάζεται δωρεάν. Αντί να χαίρονται αυτοί οι άνθρωποι και να πανηγυρίζουν πως με αυτά τα εμβόλια θα πάρουν τις ζωές τους πίσω, συνεχίζουν να κυριαρχούν οι ανησυχίες, που τις βασίζουν στη μια και μόνη αλήθεια που πιστεύουν πως υπάρχει: Όλα γίνονται για τα συμφέροντα! Τα πάντα θυσιάζονται σε αυτά. Οι πλούσιοι και οι άνθρωποι με εξουσία δεν διστάζουν να φτωχοποιήσουν, ή ακόμα και να σκοτώσουν, εκατομμύρια ανθρώπους για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Έτσι βγάζουν και τα εμβόλια πρόωρα στην κυκλοφορία χωρίς να λογαριάζουν κινδύνους για την δημόσια υγεία. Μερικοί καχύποπτοι πιστεύουν ακόμα και πως τα εμβόλια προϋπήρχαν της εμφάνισης του ιού.
Ο κόσμος για τους καχύποπτους είναι μοιρασμένος σε θύτες και θύματα, με θύτες τους αντιπροσώπους των συμφερόντων και θύματα τον απλό λαό.
Τι είναι όμως τα συμφέροντα; Είναι οντότητες με συνείδηση, θέληση, επιλογές και ευθύνες;
Ασφαλώς δεν είναι. Η μόνη οντότητα με αυτές τις ιδιότητες είναι ο άνθρωπος.
Πίσω από αυτά που ονομάζουμε συμφέροντα είναι άνθρωποι.
Άνθρωποι με το ίδιο βιολογικό DNA που έχουν και οι άνθρωποι που ονομάζουμε λαό.
Άνθρωποι που αναθρέφονται και κοινωνικοποιούνται στην ίδια κοινωνία με τον λαό.
Πολιτικοί, επιστήμονες, διευθυντές και στελέχη στις φαρμακοβιομηχανίες, μεγάλοι επιχειρηματίες.
Όλοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι παιδιά του λαού, που τα κατάφεραν λόγω εξυπνάδας και επιμέλειας.
Γιατί, όμως, τα παιδιά που τα κατάφεραν να προοδεύσουν και να γίνουν άνθρωποι με επιρροή να θέλουν μετά να ξεγελάσουν, να κλέψουν, να δωροδοκηθούν, να βλάψουν, να σκοτώσουν; Τουλάχιστον, γιατί να το θέλουν σε μεγαλύτερο βαθμό από όλα τ’ άλλα παιδιά του κόσμου;
Ο άνθρωπος που δεν κατανοεί πως λειτουργεί ο περίπλοκος κόσμος μας, προσωποποιεί όλη την πραγματικότητα για να την απλοποιήσει: Ό, τι και να συμβαίνει στον κόσμο συμβαίνει γιατί κάποιος το θέλει. Για το κάθε πρόβλημα φταίει κάποιος. Αυτός ο κάποιος δημιουργεί το πρόβλημα στους άλλους για να ωφεληθεί ο ίδιος, έτσι υπάρχουν για όλα τα προβλήματα φταίχτες. Φτάνει λοιπόν να βρούμε τον φταίχτη για το κάθε πρόβλημα για να καταλάβουμε τον κόσμο.
Φταίχτες στα κοινά βρίσκουμε, λογικά, σε ανθρώπους που διαμορφώνουν με τις ιδιαίτερες ικανότητες τους ή με τη θέση εξουσίας που κατέχουν την κοινή πραγματικότητα σε μεγαλύτερο βαθμό από τον μέσο πολίτη.
Εκτός στην απόδοση ευθυνών, οφείλεται η καχυποψία πολλών ανθρώπων και στο αριστερό αφήγημα, αρνητικό απέναντι στα πάντα που συμβαίνουν στις δημοκρατίες (που ονομάζονται άγριος καπιταλισμός και δεν θεωρούνται καν δημοκρατίες), αφήγημα που έχει επικρατήσει στη διανόηση και την τέχνη, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ένα αφήγημα που κάποτε ήταν χρήσιμο για να διατυπωθούν και να ξεπεραστούν παθογένειες πολιτικών συστημάτων, αλλά που στην εποχή μας το ίδιο έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα.
Οι, ολοκληρωτικά, καχύποπτοι άνθρωποι είναι τα εύκολα θύματα των λαϊκιστών, γιατί στην ουσία πιστεύουν τρελά πράγματα και έτσι είναι πρόθυμοι να αγοράσουν τις τρέλες που πουλούν οι λαϊκιστές. Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται.