Στων απογόνων σου θα ζεις τσ’ αθιβολές
ξεχωριστό τση Κρήτης τιμημένο παλληκάρι
στη θύμησή μας είσαι πάντα ο Καγιαλές
αυτός που έκαμε το σώμα του κοντάρι
Αντί για λάβαρο εστάθηκες εσύ
που το ’χε φάνει τση πατρίδας τ’ αργαστήρι
και μια σελίδα εζωγράφισες χρυσή
πάνω στους βράχους στο περήφανο Ακρωτήρι
Από την Κρήτη πήρες κείνες τσ’ αρετές
αυτές που ήρωα σε κάμανε στο τέλος
κι ορθός επάλεψες πεισματικά γι’ αυτές
κι ήταν στο πλάι σου κι ο γέρο – Βενιζέλος
Με περηφάνια τα γεμίζεις τα Χανιά
εκεί ψηλά στη γειτονιά των αθανάτων
γιατί ’σουν γόνος από κείνη τη γενιά
που δεν τη σκιάζανε τα βόλια των αρμάτων
Τα βόλια γύρω σου επέφτανε βροχή
μα συ ατρόμητος, σημαία είχες γίνει
κι έγραψες μια δικιά σου εποχή
κι έγινες άσβηστος πυρσός απού δε σβήνει
Είχες στο μπέτη σου ατσάλινη καρδιά
που στων προγόνων σου σ’ οδήγησε τα ζάλα
ανθρώποι που διψούν για λευτεριά
διψούνε και για πράματα μεγάλα
Ιδανικά ενός ολόκληρου νησιού
τα ζύγιασες με τη ζωή τη μέρα εκείνη
το μπόι είχανε ενός κυπαρισσιού
γι’ αυτό αθάνατος για πάντα έχεις μείνει
Την ιστορία σου περήφανα θα λες
σ’ όλους αυτούς που σ’ ατενίζουν στ’ Ακρωτήρι
εγώ ’μαι ο Σπύρος θα τους λες ο Καγιαλές
ειμ’ από κείνους που ο χρόνος δεν τους φθείρει!
Θανάσης Πατεράκης
πρόεδρος του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων
