Την ίδια στιγμή που οι πληθυσμοί του δάκου παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση και που η πολιτική του “ενός φαρμάκου” που ακολούθησε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για φέτος αποδείχθηκε επιεικώς ανεπαρκής ολοένα και περισσότερο ακούμε για παραγωγούς -ιδιαίτερα μεγάλους -που προχωρούν σε ψεκασμούς ολικής κάλυψης της περιουσίας τους. Μπορεί έτσι οι ελιές να σωθούν αλλά τι λάδι θα είναι αυτό που θα παραχθεί;
Τι ποιότητα θα έχει ; Θα υπάρχουν υπολείμματα ;
Όλα αυτά μάλλον αποτελούν “ψιλά γράμματα” για αυτούς που σχεδιάζουν τη πολιτική της δακοκτονίας που πολλοί εύκολα θα ρίξουν το ανάθεμα στους “κακούς παραγωγούς” αλλά την ίδια ώρα δεν βλέπουν τα δικά τους λάθη.