Και πάλι για το Πειραµατικό

Αυτό το… «και πάλι» είναι δανεισµένο από τους πάλαι ποτέ τίτλους του αείµνηστου Μιχάλη Γρηγοράκη, ο οποίος στα κείµενά του σε τούτη εδώ την εφηµερίδα καταπιανόταν µε όλα τα “χανιώτικα”, τα Χανιά που πολύ αγαπούσε και τις συµπεριφορές των Χανιωτών.
«Και πάλι» λοιπόν, καταπιάνοµαι µε το θέµα του Πειραµατικού που συνεχίζει να απασχολεί την τοπική κοινωνία!
Όλον αυτόν τον καιρό µε πολλή προσοχή έχω παρακολουθήσει το… σύνηθες φαινόµενο της διχόνοιας (σ.σ. η διάσταση απόψεων ή συµφερόντων που υπάρχει ανάµεσα σε δύο µέρη και η συνακόλουθη διχογνωµία και εχθρότητα που προκύπτει απ’ αυτή) µεταξύ των µερών!
∆υστυχώς, όπως είχα γράψει και σε προηγούµενό µου κείµενο σχετικά, οι µόνοι που δεν φταίνε είναι οι µαθητές και οι γονείς τους αλλά αυτοί βρέθηκαν στο µάτι του κυκλώνα από αβλεψίες όσων δεν προγραµµάτισαν σωστά τα έργα τους!
Στόχος επετεύχθη; ∆εν ξέρω αν στόχος τους ήταν να διχάσουν τη χανιώτικη κοινωνία, ωστόσο κάτι τέτοιο συνέβη, όπως ισχύει και το ότι αυτοί ως Πόντιοι Πιλάτοι νίβουν τας χείρας τους!
Βέβαια από Πόντιους Πιλάτους αυτή η πόλη γνωρίζει καλά, όπως καλά γνωρίζει και αυτός ο λαός, ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδωµένος κατά πως έγραφε και ο ∆ιονύσιος Σολωµός!
Κάποια πράγµατα τελικά δεν αλλάζουν ποτέ· όπως η διχόνοια που ενσπείρουν οι… “αρχοντάδες” συνειδητά ή ασυνείδητα!
«Σκουζάτε µε» αλλά έχω την υπόνοια ότι τις περισσότερες φορές, συνειδητή είναι η πρόθεσή τους ή ίσως ασυνείδητη λόγω της ελαφρότητας µε την οποία αντιµετωπίζουν τα προβλήµατα για τα οποία τους έχουµε ορίσει… “αφεντάδες”!