Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ τουρκική έντονη υπενθύμιση του αυθαίρετου casus belli (=αιτία πολέμου), αλλά και η πρωτοφανής επέκτασή του πλην του Αιγαίου νότια της Κρήτης, αν μη τι άλλο δείχνει την αγωνία των Τούρκων περί του πρακτέου σε περίπτωση που η χώρα μας, εν μέσω προεκλογικής περιόδου το εφαρμόσει, όπως δικαιούται από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας!
Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ αυτός λατινικός, προειδοποιητικός περί πολέμου, όρος (casus belli) που εκτοξεύεται εκφοβιστικά από την πλευρά της Τουρκίας ήδη από το 1995 εναντίον μας, νομίζουμε πως έχει καταντήσει κραυγή απόγνωσης της γείτονος που βλέπει να ανατρέπονται τα μεγαλοπρεπή σχέδιά της (“γαλάζια πατρίδα”). Κι αυτό διότι η “επιθετική”, πολλές φορές υβριστική, “τσαμπουκαλίστικη” τουρκική διπλωματία σε Αιγαίο, ΑΟΖ, ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, Κύπρο, φαίνεται πως δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. Αντίθετα, ενισχύονται άλλες χώρες στην περιοχή (Αίγυπτος, Ελλάδα).
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, θεωρώντας τη χώρα τους σημαντική “περιφερειακή δύναμη”, έχουν συνηθίσει να εκτοξεύουν απειλές εναντίον εκείνων που δεν συμπαθούν (Ελλάδα, Κύπρος κ.λπ.) και που εναντιώνονται στα νεοοθωμανικά σχέδιά τους. Με την Ελλάδα, είχαν συνηθίσει να απειλούν και να κερδίζουν έμμεσα (Ίμια). Τώρα, με τον ρωσοουκρανικό πόλεμο και την διπρόσωπη στάση του Ερντογάν, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Την άλλοτε κυρίαρχη θέση της Μεγάλης Βρετανίας στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, έχουν καταλάβει οι ΗΠΑ, οι οποίες ως αντίβαρο της φιλορωσικής τουρκικής πολιτικής, προωθούν την πολιτικοστρατιωτική ενίσχυση της Ελλάδας.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ, νιώθοντας να απομονώνεται, εκτοξεύει συνεχώς απειλές, επειδή βλέπει να γίνονται κρισιμες γεωπολιτικές κινήσεις στο υπογάστριό της, ερήμην της. Μάλιστα οι κινήσεις από πλευράς Ελλάδας είναι γρήγορες και αποτελεσματικές. Θα λέγαμε ανατρεπτικές: διαρκής εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεων, υπογραφή τμήματος ΑΟΖ με Αίγυπτο, έρευνες Exxon νότια της Κρήτης, συμμαχίες με μεσογειακές-και όχι μόνο- χώρες κ.λπ. Αλλά και η μονομερής κήρυξη της αιγυπτιακής ΑΟΖ με τη Λιβύη, όπως και ορισμένες κινήσεις υπέρ της Ελλάδας από την λιβυκή αντιπολίτευση, καθιστούν την Τουρκία “θηρίο”, λόγω της μέχρι τώρα και εκτός των ορίων του διεθνούς δικαίου, άστοχης διπλωματίας της. Με το να βρίσκεται δε πάντα προ τετελεσμένων γεγονότων, αδυνατεί εκ των υστέρων να ακυρώσει κάτι. Εκτός κι αν…
