Οι “τρεις γραμμές” συνεχίζουν να αποτελούν για ένα μεγάλο αριθμό ελαιουργείων αλλά και για πολλούς παραγωγούς το βασικό κριτήριο ποιότητας του παραγόμενου ελαιολάδου που καθορίζει και την τιμή του τις περισσότερες φορές.
Τι και αν οι υπεύθυνοι εδώ και χρόνια ξεκαθαρίζουν πως οι “τρεις γραμμές”, το “έξτρα παρθένο” αποτελεί μόνο ένα από τα κριτήρια ποιότητας του ελαιολάδου.
Η γεύση, το άρωμα, η διαύγεια, το χρώμα που ζητάει πλέον ένα μεγάλο μέρος του καταναλωτικού κοινού αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο πως “η ποιότητα δεν έχει να κάνει μόνο με την οξύτητα”.
Πόσοι από εμάς θέλουμε να το καταλάβουμε και να προσαρμόσουμε την παραγωγή στα νέα αυτά δεδομένα;
Αν κρίνουμε από το ενδιαφέρον ελαιουργών, παραγωγών, ανθρώπων της εστίασης να παρακολουθήσουν τα σχετικά σεμινάρια για τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του ελαιολάδου που γίνονται κατά καιρούς στα Χανιά, μάλλον… δεν τον θεωρούμε σκόπιμο! Και μετά απορούμε γιατί το δικό μας λάδι συνεχίζει να πουλιέται σε χαμηλές τιμές!
