Στη Λωρίδα της Γάζας δεν διακυβεύεται πλέον µονάχα η τύχη του Παλαιστινιακού λαού που µέρα µε τη µέρα εξοντώνεται. Τούτες τις µέρες επανακαθορίζεται το βάρος της λέξης ανθρωπιά.
Γιατί αν η περιβόητη δυτική, δηµοκρατική κουλτούρα θεωρεί πως η δολοφονία 3.000 παιδιών είναι η «πολιτισµένη» απάντηση στα εγκλήµατα των τροµοκρατών της Χαµάς, τότε ήρθε η ώρα να πετάξουµε στα σκουπίδια (κι επίσηµα) συνθήκες όπως αυτή της Γενεύης.
Αναλογιστείτε δε, ότι τόσες µέρες στην Παλαιστίνη δεν υπάρχουν τηλεπικοινωνίες, δεν υπάρχει “δίαυλος” για να ταξιδέψουν εικόνες της καθηµερινότητας µέσω των κοινωνικών δικτύων, όπως έγινε στην Ουκρανία µε αποτέλεσµα άπαντες να καταδικάσουν τα εγκλήµατα των Ρώσων.
Κι όµως, ο Ο.Η.Ε. διαπιστώνει εγκλήµατα πολέµου στη λωρίδα της Γάζας, ενώ το ∆ιεθνές Ποινικό ∆ικαστήριο επισηµαίνει πως εγείρονται ζητήµατα ποινικών ευθυνών από τις παραβάσεις ανθρωπίνων δικαιωµάτων.
Φωνές που ηχούν ως έπεα πτερόεντα για το Ισραήλ, το οποίο επιχειρεί να παρουσιάσει ως «αυτοάµυνα» τον αποδεκατισµό αµάχων. Ποιος να πειστεί και ποιος να στηρίξει µια τέτοια θηριωδία; Ποιος µπορεί να δώσει δίκιο και να µιλήσει για «αυτοάµυνα», όταν τέτοιες πρακτικές µαζικής καταστροφής το µόνο που κάνουν είναι να δηµιουργούν αισθήµατα οργής και απέχθειας, ρίχνοντας ταυτόχρονα νερό στον µύλο των ισλαµιστών εξτρεµιστών.
Και στη Γάζα έχει σωστή πλευρά η ιστορία κι οφείλουµε σαν άνθρωποι, σαν χώρα, να σταθούµε εκεί που πρέπει. Γιατί αυτές τις µέρες καθορίζεται αν η λέξη “πόλεµος” θα γίνει συνώνυµη της λέξης “αποκτήνωση”.
