Και τώρα ώρα για… πακέτα

Ποιος μπορεί να τ’ αποφύγει όταν έλθει η σειρά του, αλλά και να τα ξεχάσει όταν περάσει! Γιατί όλοι οι γονείς γνωρίζουμε από καταβολής κόσμου -κι έχουμε ζήσει έντονα- την επεισοδιακή εποχή των λεγόμενων…«πακέτων». Γλυκό βασανιστήριο, αλλά και πανηγύρι της Ελληνίδας μάνας, που έχει παιδί που φοιτά σε μακρινή ή κοντινή πόλη. Διότι το τέκνο, πέρα απ’ την στενή παρακολούθηση -τρεις φορές την ημέρα τηλεφωνικός έλεγχος κι άλλες τρεις παρακολούθηση στο διαδίκτυο για να ξέρουμε τι κάνει, που πάει, ποιον συναντάει-  πρέπει και να τρέφεται επαρκώς! Καλιτσουνάκια, τυροπιτάκια, κόκορας κρασάτος, μουσακάδες και παστίτσια σε αμέτρητα κεσεδάκια  του  αποστέλλονται τακτικά! Με τις σχετικές οδηγίες πως θα τα διατηρήσει και θα κάνει καλή χρήση του κόπου σας.  Όλα για το παιδί. Μην χτικιάσει το κακόμοιρο  εκεί  που βρίσκεται μόνο του!  Η «υπερπαραγωγή» βέβαια λαμβάνει χώρα κάθε φορά που θα το επισκεφτούμε. Τότε που του χτυπάμε την πόρτα κατάκοπες απ’ τα μαγειρέματα -αλλά όλο χαρά!- με τα χέρια γεμάτα καλούδια! Καλοδεχούμενα κι αυτή τη φορά! Τώρα αν θα βρεις στο ψυγείο  αφάγωτα μερικά ή καμιά φορά κι όλα -ας είν’ καλά τα «ντελίβερι»!- με χαρά σου θα τα…πετάξεις για να το ξαναγεμίσεις! Χαλάλι του,  του παιδιού! Καλά να είναι μόνο, να προσέχει τον εαυτό του, να διαβάζει, αφού μπήκε να…τελειώσει κιόλας, και να προκόψει στη ζωή!