Α, ναι! Το όμορφο χιόνι που λεύκανε τα πάντα και μας έστησε στα μπαλκόνια να το φωτογραφίζουμε και να ρομαντζάρουμε… Μας έφερε βέβαια η «Μήδεια» και λίγο χαλάζι, αεράκι μπόλικο, έπεσαν και μερικά δένδρα και στύλοι ηλεκτρικοί, ξεχείλισαν και μερικά ρέματα! Τα γνωστά μας δηλαδή…
Καθώς λέει η τηλεόραση, έμειναν και μερικές χιλιάδες -«Χιλιάδες είπατε;»- νοικοκυριά χωρίς ρεύμα! Τις τελευταίες μέρες είδαν τα μάτια μας ό,τι μπορείς να φανταστείς. Τζάκια, ξυλόσομπες και μαγκάλια μπήκαν σε χρήση και παρείχαν φως, ζέστα και δυνατότητα για μαγείρεμα.
Θαυμάσαμε και μερικούς ευφάνταστους, που αποκλεισμένοι στο σπίτι έσυραν όλη την προμήθεια κατεψυγμένων τους στην αυλή και την έθαψαν κάτω απ’ το χιόνι. Καλή ιδέα. Να την έχουμε στα υπόψιν! Είναι βέβαια ένα βήμα πριν το φτωχό το…φαναράκι και το αποθηκάκι μας που φιλοξενούσε το βαρέλι το κρασί, το πιθάρι λαδιού, τις κρεμασμένες πλεξάνες σκόρδα και κρεμμύδια, το τουλούμι με το τυρί, και βάζα με μέλι, ντοματοπελτέ και ξιδάτα καλούδια… Όμως αυτά, πάνε πέρασαν…
Εμείς μείναμε στο σπιτάκι μας με τη κατάψυξη φουλαρισμένη αγαθά, τη συντήρηση του ψυγείου τίγκα, τον βραστήρα πρόθυμα να μας παρέχει ζεστό νερό για τσαγάκια και τ’ αερόθερμο στο φουλ, μια που δεν φτάνει μέχρι εδώ -στα ύψη όπου κατοικούμε- η θέρμη του καλοριφέρ. Όλα καλά λοιπόν!
Αλλά δεν ανάβουμε και τον θερμοσίφωνα να έχουμε ζεστό νεράκι και στις βρύσες, μια που νυχτώνει όπου να’ ναι, και θα πέσει ψύχος πολικό στην…αετοφωλιά μας! «Τσάκ»! Πάνω ο διακόπτης και ξαφνικά άλλο ένα…«τσάκ» και…πέφτει ο γενικός! Μείναμε από ρεύμα κι εμείς; Πως έγινε αυτό το κακό; Και τώρα τι κάνουμε, που οι μισές ασφάλειες είναι πεσμένες, τα κουμπιά του καντράν δεν υπακούν κι όλοι οι ηλεκτρολόγοι που γνωρίζουμε έχουν εξαφανιστεί; Αναγκαστικά μείναμε όλη νύχτα χωρίς φως και θέρμανση! Και βεβαίως δίχως τηλεόραση, διαδίκτυο κι ασύρματο τηλέφωνο. Με τα κατεψυγμένα μας να ξεπαγώνουν αργά-αργά μα σταθερά μέσα στα συρτάκια τους, κουκουλωμένοι στο κρεβάτι με το φακό στο χέρι, να νοσταλγούμε τα μικράτα μας στο χωριό όπου μεγαλώσαμε…
Εκεί όπου όλα γινόταν με κόπο, με περίσκεψη και συνεχή προετοιμασία για το βαρύ χειμώνα… Αχ, παππούδες μου αγαπημένοι! Πόσο πιο σοφοί ήσασταν, απ’ τον σύγχρονο, τον απόλυτα εξαρτημένο απ’ τις μηχανές, αφελή άνθρωπο!
