Καημένη Φίφη!

Γεννήθηκε μέσα σε μια βελουτέ φωλιά κι είχε όση αγάπη ήθελε!
Όταν απέκτησε καινούργιο σπίτι πάλι τίποτα δεν της έλλειψε…
Και μεγάλωσε η…Φιφή, μέσα στα χάδια και τη καλοσύνη!
Κι απέκτησε γερό στέρνο, ψιλόλιγνα πόδια, μακρόστενη μουρίτσα γεμάτη σουβλερά δοντάκια, κι ένα σώμα ευλύγιστο, εύκαμπτο και δυνατό!
Κι άρχισε να πηδά, η Φιφή σαν αίλουρος, από καναπέ σε καναπέ κι από τραπέζι σε τραπέζι!
Κι άρχισε να χώνεται και να σκάβει απεγνωσμένα μέσα στ’ αφρολέξ των κρεβατιών!
Ακόμα κι όταν είναι χορτασμένη, αγωνιωδώς ν’ αναζητά τροφή σε σκοτεινά λαγούμια, κάτω απ’ τα χαμηλά τα έπιπλα…
Κάπου-κάπου να γραπώνει κατιτί μες το μεγάλο στόμα, και να το κουνά πέρα-δώθε σαν να θέλει  να το…κατασπαράξει!
Καημένη… Φιφή!
Είσαι σκύλος ράτσας… κυνηγετικός!
Λαγωνικό πρώτης!
Κατάλληλο για το κυνήγι των… αρουραίων!
Σε προίκισε πλουσιοπάροχα, η φύση γι’ αυτή τη δουλειά…
Η…πραγματική ζωή σου βρίσκεται κάπου αλλού!
Μα έλα, που δεν θα στο πουν ποτέ!
Κι ούτε κι εσύ θα μπορέσεις να το καταλάβεις, όσο περνιέσαι για σκύλος…σαλονιού!