Καιρός για περισυλλογή

» στη μνήμη της Α.Σ. που διέβλεψε την έκταση των φαινομένων βίας στα Χανιά από τη βάναυση κακοποίηση των ζώων

Σοκαρισμένοι παρακολουθούμε όλα όσα συμβαίνουν τελευταία στην περιφέρεια των Χανίων. Ένας φίλος έλεγε πως κάθε φορά που μια ανατριχιαστική είδηση βγαίνει στη δημοσιότητα, εύχεται να μην έχει σχέση με τα Χανιά. Αλίμονο, όμως.

Aκόμη και αν μετριάζει τη ντροπή μας η ιδέα ότι και αλλού διαπράττονται παρόμοιες πράξεις φρίκης, ακόμη και αν είμαστε στον στατιστικό μέσο όρο (θα είχε ενδιαφέρον η κοινοποίηση των στατιστικών στοιχείων) ή αν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά που αυξήθηκαν λόγω της πανδημίας, αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια ρίχνει πάνω μας βαριά τη σκιά του, ακόμη και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.

Τα αλλεπάλληλα περιστατικά βασανισμού ζώων και η προκλητική «επίδειξή» τους από τους δράστες, η αποτρόπαιη δολοφονία και ο βιασμός της Σούζαν Ήτον, ο ειδεχθής κατ΄ εξακολούθηση βιασμός νέου με ειδικές ανάγκες με εμπλοκή στενών συγγενών και ιερωμένων, η εφιαλτική απαξίωση της ανθρώπινης οντότητας των ηλικιωμένων στο διαβόητο Γηροκομείο, μάς βαραίνουν ως κοινωνία που εκκολάπτει και ευνοεί τέτοια φαινόμενα (και πόσα άλλα που δεν θα μάθουμε ποτέ…).Τα παρακολουθούμε και ντρεπόμαστε. Ωστόσο, η ντροπή δεν αρκεί. Πρέπει να αναλάβουμε δράση γιατί η σιωπή οδηγεί στην αποσιώπηση και τη συνενοχή.

Η άνοδος του ναζισμού δεν ήταν αναπότρεπτη, ο φόβος και η σιωπή της κοινωνίας εξέθρεψε το τέρας.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να αναρωτηθούμε:

Τι συμβαίνει με εμάς; Οι λεβέντες, οι γενναίοι, οι υπερήφανοι Χανιώτες δείχνουμε την αντρειοσύνη μας πάνω σε όλους τους ανυπεράσπιστους; Πόσα ψέματα θα εξακολουθήσουμε να λέμε στον εαυτό μας; Πού οφείλεται αυτή η έκρηξη βίας και η απενοχοποίηση – αν όχι η επικρότηση, της κτηνώδους πλευράς του εαυτού μας;

Πόσο η ανοχή σε «συνήθεις» παρεκκλίσεις (αποκρύψεις παραβάσεων κάθε είδους, αποδοχή της αναξιοκρατίας, της αδικίας, της κακοποίησης της κοινής λογικής, επιβράβευση της κενολογίας ή του εκχυδαϊσμού του δημόσιου λόγου) ετοίμασε το έδαφος γι’ αυτές που τώρα μας σοκάρουν;

Φταίει η αντιστροφή των κοινωνικών αξιών, η έλλειψη κάθε φραγμού, ο «μικρός τόπος» που όλοι γνωριζόμαστε, οι «κακοφορμισμένες» παραδόσεις του, ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, η αδυναμία ελέγχου των καταστροφικών μας παρορμήσεων, η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας που επιτρέπει την καταπάτηση των δικαιωμάτων του όποιου άλλου, η αδυναμία απονομής δικαιοσύνης, η γενικότερη περιφρόνηση των θεσμών; Τι φταίει;

Ως μέλος αυτής της κοινωνίας εκφράζω την ανάγκη για μια σε βάθος, ανεξάρτητη μελέτη για τα δομικά αίτια αυτών των φαινομένων: Ειδικότητες από όλο το φάσμα των κοινωνικών, ανθρωπιστικών και ιατρικών επιστημών (ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχαναλυτές, ανθρωπολόγοι, γιατροί, πολιτικοί επιστήμονες, ιστορικοί, λαογράφοι, κ.ά.) θα μπορούσαν να ερευνήσουν διαθεματικά τι ακριβώς έχει σαπίσει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και γιατί. Και να προτείνουν πολιτικές αντιμετώπισης του προβλήματος.

Ας πάρουμε το θάρρος και ας κάνουμε κάτι πριν είναι αργά. Ας απευθυνθούν οι τοπικοί φορείς που νοιάζονται σε έναν ερευνητικό Οργανισμό ή ένα Ίδρυμα που δεν έχει σχέση με την τοπική κοινωνία για να αναλάβει τη μελέτη, εξασφαλίζοντας την ανεξαρτησία και την εγκυρότητα της. Η περίπτωση των Χανίων θα φανεί χρήσιμη για την εξαγωγή συμπερασμάτων υπερτοπικής σημασίας.

Αν ως μεμονωμένοι πολίτες δεν έχουμε τα μέσα να αναλάβουμε μιας τέτοιας τάξης πρωτοβουλία, ας αρχίσουμε τουλάχιστον να συζητάμε αυτά τα θέματα δημόσια, λέγοντάς τα με το όνομά τους. Ακόμη και αν μας πληγώνουν. Θα είναι μια πράξη γενναιότητας.