Υπάρχει μια ωραία γερμανική λέξη, schadenfreude, η απόλαυση της συμφοράς του άλλου. Δεν ξέρω αν όλοι ευχόμαστε να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αντλούμε ευχαρίστηση όμως, όταν κάτι κακό συμβαίνει στους άλλους κι όχι σε εμάς. Μαθαίνουμε λόγου χάρη ότι γνωστός μας χώρισε απ’ τη σύντροφό του, ή του κατάσχεσε η τράπεζα το σπίτι ελέω κόκκινου δανείου ή το πιο πρόσφατο ότι νόσησε από τον ιό, και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι τι καλά που εμείς τη γλυτώσαμε.
Τον χειμώνα αυτό πολλά νοικοκυριά θα ξεπαγιάσουν λόγω οικονομικής αδυναμίας, και στον γειτονικό μας πόλεμο στην Ουκρανία, με τον βομβαρδισμό από τους Ρώσους των υποδομών ενέργειας, ούτε θέρμανση θα έχουν, αλλά ούτε ρεύμα. Αν νιώθουμε ότι εμείς είμαστε ασφαλείς, είμαστε ασφαλείς μεν, αλλά στο μάτι του κυκλώνα δε. Σύμφωνα με όλα τα επιστημονικά συγγράμματα, το μάτι του κυκλώνα είναι το μοναδικό σημείο όπου επικρατεί γαλήνη, ενώ ο κυκλώνας μαίνεται ολόγυρά του. Είναι ολοφάνερο ότι μας λείπει η ενσυναίσθηση και ότι αυτό που επικρατεί είναι η κακεντρέχεια.
Η ζωή όμως εξάλλου είναι γεμάτη προσβολές και πόνο και δεν γίνεται να μην πάρεις κι εσύ το δικό σου μερίδιο. Γι’ αυτό αντί να χαιρόμαστε με τα δράματα που μαίνονται γύρω μας, καλύτερα είναι να προετοιμαζόμαστε για τη δική μας σειρά στον πόνο.
Το δράμα κι η παρακολούθησή του όμως είναι εθιστική, όπως η ζάχαρη, και πολλά μέσα ενημέρωσης το εκμεταλλεύονται αυτό για να βγάλουν λεφτά. Το κουτσομπολιό πάντα θα θρέφει την ανάγκη μας να βρούμε να πούμε κάτι. Η αθωότητα δυστυχώς έχει απομείνει μόνο στα πολύ μικρά παιδιά. Εμείς μεγαλώσαμε…
*συγγραφέας, φυσικός
