Κακόπετρος: Άγνωστες πτυχές της Ναζιστικής θηριωδίας στο μαρτυρικό χωριό

Δικαίωση ζητούν οι νεκροί από τις Ναζιστικές θηριωδίες σε μαρτυρικές περιοχές των Χανίων, μεταξύ αυτών ο Μαρτυρικός Κακόπετρος.

Για τα εγκλήματα πολέμου που έγιναν κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής μιλά ο Βαγγέλης Δεσποτάκης, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Κακόπετρο. Ο κ. Δεσποτάκης, έχοντας ζωντανές μνήμες από τον πατέρα του που βασανίστηκε και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς, διηγείται στα “Χ.ν.” άγνωστες πτυχές της Ναζιστικής θηριωδίας που στο σύνολό τους δεν έχουν μέχρι σήμερα πλήρως αναδειχθεί. Θηριωδίες τις οποίες δεν χωρά ο ανθρώπινος νους.

Στην τότε κοινότητα Κακοπέτρου, μεταξύ 1941 και 1944 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες μαζικές εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού από τους Ναζί. Εκτελέστηκαν περισσότεροι από 34 άνθρωποι μεταξύ αυτών και ένα παιδάκι 3 χρονών που δεν γλύτωσε από το μένος τους.
Οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίστηκαν. Μόνο η οικογένεια Δεσποτάκη μετρά πάνω από 6 νεκρούς, μεταξύ αυτών ένα τρίχρονο αγοράκι και δύο 19χρονοι διδυμοι, η οικογένεια Τσιχλάκη 5 νεκρούς, η οικογένεια Κουριδάκη 4, η οικογένεια Λουφαρδάκη 4, η οικογένεια Μαλανδράκη 3 νεκρούς και τόσοι άλλοι τα ονόματα των οποίων καταγράφονται στο Μνημείο Πεσόντων του χωριού.

«Πρόκειται για εγκλήματα πολέμου, δολοφονίες αμάχων, γυναικών και μικρών παιδιών.
Στις 24 Μαΐου του 1941 Γερμανοί στρατιώτες δολοφόνησαν πέντε γυναίκες και ένα μικρό αγοράκι 3 ετων. Ήταν από τα πρώτα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών στο ν. Χανίων που έγιναν για λόγους εκδίκησης, επειδή προχωρώντας προς Κάντανο συνάντησαν αντίσταση από τους κατοίκους των γύρω περιοχών.
Τον Μάρτιο του 1944 Γερμανός στρατιώτης ο οποίος ήταν μεθυσμένος πυροβόλησε και σκότωσε μια ηλικιωμένη 85 ετών και ένα ακόμη κάτοικο από την οικογένεια Θεοδωράκη.
Αποφράδα μέρα για τον Κακόπετρο ήταν η 28η Αυγούστου του 1944 όπου Γερμανοί περικύκλωσαν το χωριό έχοντας εντολή να δολοφονήσουν όλους τους άνδρες άνω των 16 ετών. Πράγματι όσους βρήκαν μέσα στο χωριό τους εκτέλεσαν. Υπήρχαν ομάδες εκτελεστών και όπου συναντούσαν άνθρωπο τον δολοφονούσαν».

ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ – ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΠΤΩΜΑΤΑ!
Μάλιστα όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Δεσποτάκης, υπήρξαν 4 περιπτώσεις όπου οι Ναζί βασάνισαν τα θύματά τους και προσπάθησαν να εξαφανίσουν τα ίχνη τους:
• « Στην περίπτωση του Μαθιουδάκη, του έγδαραν τα πέλματα και τον πέταξαν σε ένα μικρό γκρεμνό κοντά στο σπίτι του, μέσα στα βάτα για να μην μπορέσει να τον βρει κανείς. Κάτοικοι του χωριού τον βρήκαν εντελώς τυχαία από τα κοράκια που περιφερόταν πάνω από το πτώμα του. Αυτό ακριβώς αναφέρει και ο Νίκος Καζαντζάκης , όταν κατά τη διάρκεια της κρατικής αποστολής της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων, την επόμενη χρονιά είχε επισκεφθεί τον Κακόπετρο με τον Ιωάννη Κακριδή.
• «Επίσης στην περίπτωση του 19χρονου Στρατή Μαλανδράκη, τον γύμνωσαν, τον κρέμασαν σε ένα δέντρο και άρχισαν να τον βασανίζουν. Στο τέλος άδειασαν ένα υφασμάτινο στρώμα από παρακείμενο σπίτι, τον έβαλαν μέσα – δεν ξέρουμε εάν ήταν ακόμη ζωντανός ή νεκρός- και στη συνέχεια τον πέταξαν σε έναν ασβεστόλακκο με σκοπό ο ασβέστης να διαλύσει το σώμα και να εξαφανίσει όλα τα ίχνη των βασανισμών».
• «Ακόμη στην περίπτωση του Αντώνη Λουφαρδάκη, στις 23 Μαίου του 1941, οι Ναζί δολοφόνησαν την γυναίκα του, την κόρη του, το εγγονάκι του και δυο συμπεθέρες του στο σπίτι του.
Τον Αύγουστο του ‘44 βρήκαν τον ίδιο να περιφέρεται έξω από το σπίτι του, του άδειασαν τις τσέπες και επειδή βρήκαν πάνω του ένα κατσούνι (αυτοσχέδιο μαχαίρι με οδοντωτή λάμα για αγροτικές δουλειές) τον έσφαξαν με αυτό. Στη συνέχεια για να εξαφανίσουν τα ίχνη τους και να μην φανεί το τι έκαναν, τον έθαψαν σε έναν σωρό από κοπριά έξω από το σπίτι του. Κάτοικοι τον βρήκαν εντελώς τυχαία μετά από μέρες, όταν είδαν ένα παπούτσι του!»
•« Στην περίπτωση του Νίκου Ιερωνυμάκη, ο οποίος συνελήφθη σε αυτοκίνητο πάνω στο οποίο βρήκαν κάποια έγγραφα και υλικά κι ανέλαβε εκείνος την ευθύνη για να μην εκτελέσουν τους υπόλοιπους, τον έδεσαν πίσω από το αυτοκίνητο, τον έσερναν στο χωμάτινο δρόμο, σταμάτησαν μετά από αρκετά χλμ και τον εκτέλεσαν. Στη συνέχεια τον κρέμασαν σε ένα δέντρο και τον λόγχιζαν με τις ξιφολόγχες τους. Την επόμενη μέρα βρήκαν το πτώμα του τα αδέλφια του».
Με σκληρό τρόπο βίωσε τα Γερμανικά βασανιστήρια και ο πατέρας του κ. Δεσποτάκη, Νίκος, ο οποίος έφυγε από την ζωή πριν μερικά χρόνια. « Η οικογένεια μας είχε δέκα νεκρούς κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Τον πατέρα μου, τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στις αρχές Ιουλίου του 1944 γιατί θεώρησαν ότι με το γαϊδουράκι του μεταφέρει τρόφιμα στους αντάρτες που κρύβονταν στα βουνά στα Παλαιά Ρούματα. Ήταν 19 χρονών παιδί. Τον βασάνισαν φρικτά. Τον χτυπούσαν στο πρόσωπο με σιδεριές που είχαν κάτω από τα άρβυλα τους, τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον οδήγησαν στις φυλακές της Αγιάς όπου περίμενε την εκτέλεση του. Για λόγους προπαγάνδας ο Χίτλερ έδωσε χάρη σε 60 θανατοποινίτες κρατούμενους στις φυλακές Λυών της Γαλλίας και στις φυλακές Αγιάς Χανίων. Ο πατέρας μου είχε αριθμό στο Βιβλίο θανατοποινιτών 57 ! Απελευθερώθηκε στις 13 Αυγούστου του 1944 μαζί με άλλους Ρουμαθιανούς και όταν έφτασε στο σπίτι μας στα Κοτσιφιανά στο Κακόπετρο – λόγω της παραμόρφωσης του προσώπου του από τα βασανιστήρια- η μητέρα του δεν τον αναγνώρισε» μας αφηγήθηκε με συγκίνηση ο κ. Δεσποτάκης.
Ο ίδιος τονίζει την αδήρητη ανάγκη να αποδοθεί Δικαιοσύνη για τους δεκάδες νεκρούς και τις θηριωδίες των Ναζί, να αναγνωριστούν και να αποδοθούν οι Γερμανικές αποζημιώσεις για θύματα και άμαχο πληθυσμό, για την καταστροφή των υποδομών, αλλά και το Κατοχικό δάνειο που ποτέ δεν επεστράφη στο Ελληνικό κράτος όπως και οι αρχαιολογικοί θησαυροί της χώρας που εκλάπησαν. «Οφείλουν να τα επιστρέψουν και να μας αποζημιώσουν. Και είναι χρέος της ελληνικής κυβέρνησης να τα διεκδικήσει και να τα απαιτήσει από τη Γερμανικό κράτος» τόνισε..
Να σημειωθεί ότι ο Ιωάννης Κακριδής και ο Νίκος Καζαντζάκης επισκέφτηκαν την οικία Δεσποτάκη στον Μαρτυρυρικό Κακόπετρο, το καλοκαίρι του 1945 όταν βρέθηκαν στην Κρήτη, κατά τη διάρκεια της κρατικής αποστολής της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων από τις δυνάμεις κατοχής του Άξονα στη μεγαλόνησο.