ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΛΙΚΙΑΝΟΥ
Η δημοσιογραφική ομάδα:
Κασσάρα Ειρήνη Α΄ τάξη
Μαυρακάκη Ελισάβετ Β΄ τάξη
Τζατζιμάκη Ειρήνη Β΄ τάξη
Τσαπάκου Αμαλία Β΄ τάξη
Φραγκιουδάκη Θεοδώρα Β΄ τάξηΥπεύθυνη καθηγήτρια
Δημοπούλου Ελένη
Όταν ακούμε τη συγκεκριμένη λέξη σκεφτόμαστε…
Κακοποίηση ζώων αλλά και… παιδιών!
Στο παρόν άρθρο προσπαθούμε να αναλύσουμε τι σημαίνει.
Το πρώτο ερώτημα ήταν: Υπάρχουν άνθρωποι που «σκοτώνουν» αθώες ψυχές χωρίς δισταγμό;
Ναι, είναι αυτοί που κακοποιούν τα παιδιά τους. Πώς μπορούν να τα χτυπούν; Πώς μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια; Πού είναι η συνείδησή τους; Πώς συνεχίζουν, ενώ τα βλέπουν να αργοπεθαίνουν; Πώς παίρνουν μια ζωή;
Πρέπει να τιμωρούνται τόσο σκληρά, ώστε να νιώσουν τον πόνο που ένιωσαν οι καρδιές που έμειναν πίσω, θρηνώντας για έναν θάνατο που έγινε χωρίς αιτία!
Το δεύτερο ερώτημά ήταν: «Τι είναι το ζώο»;
Οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν ποικίλες: «Είναι φίλος», «Παρέα», «Περιουσία», «Κάτι νοητικά κατώτερο, αλλά με καρδιά μεγαλύτερη από τη δική μου», «Είναι ζωντανός οργανισμός που έχει ανάγκη να δίνει αλλά και να παίρνει αγάπη», «Δημιούργημα του Θεού που ήρθε στη ζωή για κάποιο σκοπό», «Κομμάτι της ζωής μας», «Ο τρόπος να χαλαρώσω, να ξεχάσω τα προβλήματά μου». Ένα μικρό παιδί μας είπε: «Είναι σαν τον άνθρωπο αλλά πολύ διαφορετικό.
Δεν μπορεί να μιλήσει ή να κλάψει, είναι όμως ζωντανό»!
Πολλοί επισημαίνουν ότι η υιοθέτηση ενός ζώου πρέπει να είναι μια καλά σκεπτόμενη απόφαση. Η φροντίδα είναι δύσκολη υπόθεση. Πολλοί την παρομοιάζουν με τη φροντίδα μικρού παιδιού. Ωστόσο κάποιοι αποφασίζουν πολύ παρορμητικά, στην αρχή παίζουν μαζί του, όμως σύντομα βαριούνται και το εγκαταλείπουν. Υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων που έχασε την ευαισθησία και την ανθρωπιά όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και σε σχέση με τα ζώα. Άνθρωποι που ευχαριστιούνται να βασανίζουν, να κακοποιούν, ασυνείδητοι οδηγοί που τα εγκαταλείπουν.
Από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που είναι πλήρως συνειδητοποιημένοι. Το αγαπάνε και το φροντίζουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, το βλέπουν σαν μέλος της οικογένειας. Συχνά όταν χαθεί ένα ζώο το αναζητούν παντού, το δημοσιεύουν στα ΜΜΕ προσφέροντας χρήματα.
Όταν πεθάνει όμως…. «ραγίζει η καρδιά μου και μόνο που το σκέφτομαι», «…το έχω νιώσει, όταν το έμαθα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, πέθανε ο καλύτερός μου φίλος, πώς θα ζούσα;»
Εδώ κρίνεται αναγκαίο να ορίσουμε τη λέξη “Κακοποίηση”.
Κακοποίηση είναι ο βασανισμός, η κακομεταχείριση και οποιαδήποτε πράξη βίας απέναντι σε άνθρωπο ή ζώο. Μερικές μορφές είναι: δηλητηρίαση, κρέμασμα, πνιγμός, αιχμαλωσία, έλλειψη καταλύματος, αλυσόδεση, έλλειψη περίθαλψης, ξυλοδαρμός, συμμετοχή στο τσίρκο, όπου κακοποιούνται κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, χρησιμοποίηση σαν πειραματόζωα, όπου συνήθως μετά το πέρας της δοκιμασίας θανατώνονται.
Πόσες φορές όμως αυτά μας έδειξαν την αγάπη τους;
Κάποιοι μας αφηγήθηκαν τις ιστορίες τους:
-«Μια μέρα η κόρη μου έπαιζε με έναν άγνωστο σκύλο, έπεσε και χτύπησε, τότε ο σκύλος μας άρχισε να γαυγίζει στον άγνωστο και να τη γλείφει για να την παρηγορήσει».
-«Κάποτε ένας… κύριος, πήγε να δείρει ένα νεογέννητο, τότε ο σκύλος της οικογένειας στάθηκε μπροστά από το μωρό, για να χτυπήσει αυτόν ο ιδιοκτήτης κι όχι το βρέφος».
Μετά από την έρευνά μας δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε: «Θεωρούμαστε πιο πολιτισμένοι από τα ζώα; Μήπως είναι θέμα παιδείας, που λαμβάνουμε από το σπίτι, απ’ την αρχή της ζωής μας; Θα μας άρεσε κάποιος να μας συμπεριφέρεται έτσι επειδή είμαστε διαφορετικοί»;
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου με τον νόμο 4039/2012 έχει ζητήσει την παραπομπή στο Αυτόφωρο όσων κακοποιούν ζώα. Μεγαλύτερη ποινή δίνεται βέβαια από τα Διοικητικά Δικαστήρια, όπου οι κατηγορούμενοι πληρώνουν ως αποζημίωση τεράστια χρηματικά ποσά, ενώ «μαυρίζει» το Ποινικό τους Μητρώο.
Εν κατακλείδι, η βία εναντίον των ζώων είναι έγκλημα γιατί πίσω από αυτήν κρύβεται ένα βίαιο άτομο. Είναι χρέος όλων μας να ευαισθητοποιηθούμε και να σκεφτούμε τη στάση μας απέναντι σε ζώα κι ανθρώπους καθώς έχουν ψυχή όπως και εμείς κι ανάγκη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Οι κακοποιήσεις είναι σε μεγάλο βαθμό προσωπική ευθύνη του καθενός, αλλά και των διαφόρων Υπηρεσιών, που οφείλουν με τους νόμους να ελαχιστοποιήσουν το φαινόμενο.
Ένα παιδί της Β΄ τάξης μας είπε: «…να διοργανώσουμε εκδηλώσεις με θέμα τα ζώα», ενώ μια καθηγήτρια Φιλολογίας υποστηρίζει: «…αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να συζητήσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα με ειδικούς…»
Εμείς οι νέοι να αναλάβουμε δράση, να νοιαστούμε, να σεβαστούμε τα δικαιώματα όλων είτε είναι άνθρωποι είτε ζώα.
Αν τα ζεις ή τα βλέπεις όλα αυτά πρέπει να μιλήσεις, μη φοβάσαι τίποτα και κανέναν, μόνο έτσι θα τελειώσουν τα βασανιστήρια αυτού που κακοποιείται!
ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΜΑΣ!!!
