Καλά μη μανίζεις…!!!

Την ώρα που πάρκερνα στην αλάνα της Ανατολικής Τάφρου προχθές τ’ αμάξι για να κάνω την βόλτα μου στο λιμάνι, σταματά δίπλα μου ένα μαύρο φορτηγό 4χ4 με οδηγό ένα ανατζούμπαλο κοπέλι…
Ακούρευτο,αχτένιστο, αξύριστο, ιδρωμένο και με το μαύρο ποκάμισο απ’ όξω.
Πίσω στην καρότσα είχε κρεμασμένη μια στραβή κατσούνα, ένα σακούλι που εφούσκωνε, και μια σκυλάρα λιτή να μου γρυλίζει.
-Πιάσε βρε φίλε να χαρείς τον σκύλο σου τώρα που θα βγω από τ’ αμάξι να μη μου χυμήξει και με ξεσκίσει, του λέω.
– Μη φοβάσαι μπάρμπα μα κούλουκας είναι και δε δαγκάνει, μη τονέ θωρείς ετσιδά άγκριγιο… χαϊδεψέ τονε μια ουλιά.
-Μωρέ πιάστονε που σου λέω γιατί με στραβοξανοίγει, και θωρώ κι έχει κάτι αντόντες σαν την αρκούδα.
-Καλά αϊντε, σάλευε και θα τονε χουβίσω γω… Ουστ νταούντι κάτσε φρόνιμος και μη γαβγίζεις το μπάρμπα, σκάσε μωρέ κερατά δεν σού ’πα! Κάτσεεε χάμες σου λέω… δε μου λες μπρε μπάρμπα να σε ρωτήξω κατιτίς… αν έεις ακουστά απατός σου.
-Έλα πες μου και μην ντρέπεσαι γιατί βιάζομαι.
-Ήμπανα κατέεις αν ανοίξανε οι χιόνες εδά με το κλίκι τσικι μπαμ, πως διάλου το λένε… γιατί μού πενε ο γαλατάς στο χωριό ότι θ΄ανοίξουνε λέει κι αυτές… και να γλακώ να πάρω σειρά.
Ντα ήντα τσι θέλεις μωρ’ ανίψιο τσι χιόνες με τέτοια επιδημία… εμασκάρεβε σε μπουνταλά ο βρώμος ο γαλατάς για να σε κάνει χάζι, έτσά που σε θωρεί σαν τον κριγιό να θυμίζεις… μα δεν γίνονται κακορίζικο ετούτες σας οι δουλειές με το κλικ εγουέι… μόνο γάιρε στο χωριό να μην σε γράψουνε κιόλας οι χωροφυλάκοι για άσκοπη μετακίνηση
-Κι αμ’ ίντα διαόλους γίνεται με τούτονα το κλίκι γουλέι, μόνο να κόβουμε τα ανύχια μας και τα μαλλιά μας… δεν ήρθα γω τόσο δρόμο για να κουρευτώ… ούλοι διαόλοι να τσι πάρουνε πες τονε..
-Καλά μη μανίζεις, άντε δα να πας να ψουνίσεις πράμα μπακαλιάρους και φρίσες από την αγορά μια πού ’ρθες στην χώρα να τα βαστάς στο χωριό και να πεις τ’ αφέντη σου πολλά χαιρετίσματα από μένα, κι απόης να του πεις να σου βρει κιαμιά γερή κοπελιά από τον Μυλοπόταμο που κατένε από βοσκική, να σε παντρέψει στο τσάκα τσάκα… γιατί έτσι και βαστήξει πολύ καιρό η επιδημία… θωρώ να σε τροζαίνει ετούτος σας ο διάολος πούχεις στο πατελόνι…
– Άντε… άμε δα στο καλό αντράκι μου κι όπως σούπα..!!