Καλέ πού πήγε η αμμούτσα;

Το θέμα που προέκυψε με τη Χρυσή Ακτή, όπου το… επίσημο κράτος άδειαζε μια παραλία από την άμμο, δίχως να το γνωρίζει το… επίσημο κράτος… μόνο σε τούτο το… κράτος θα μπορούσε να συμβεί…!
Εδώ παρακολουθούμε για μια ακόμη φορά το γνωστόν στην Ελλάδα “θέατρο του παραλόγου”. Ξεφεύγουμε από την… πραγματικότητα και ζούμε σε έναν άλλο κόσμο, εκεί όπου οι ακτές μας δεν έχουν ποτέ διαβρωθεί και δεν υπάρχει καμία περιβαλλοντική απειλή.
Και να πει κανείς ότι δεν μας τα λένε κάθε λίγο και λιγάκι οι επιστήμονες, μας τα λένε και μας τα φωνάζουν…
Πόσες και πόσες φορές δεν τα ’χει επισημάνει ο κ. Κωνσταντίνος Συνολάκης, καθηγητής Φυσικών Καταστροφών του Πολυτεχνείου Κρήτης, ο οποίος αναφέρεται λεπτομερέστατα στις διαβρώσεις των ακτών μας! Εμείς “αγρόν αγοράζουμε”! Και πάμε με τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας!
…Συνεργεία του Δήμου ξεκινούν και πάνε να κάνουν… χωματουργικές εργασίες στην παραλία της Χρυσής Ακτής, έχοντας κατά νου ως φάνηκε την εύκολη λύση· παίρνουμε χώμα και άμμο από το κοντινό σημείο όπου υπάρχει και άφθονη και τα μεταφέρουμε εκεί όπου υπάρχει ανάγκη…
Κι ευτυχώς δηλαδή που οι πολίτες τούς πήραν χαμπάρι και ειδοποίησαν άμεσα την εφημερίδα στα τέλη του Νοέμβρη που με τη σειρά της ανέδειξε το θέμα. Τότε… η επίσημη απάντηση από τον Δήμο ήταν μεταξύ άλλων ότι «δεν γίνονταν να μην μπουν μηχανήματα να απομακρύνουν το χώμα που το απλώσαμε στην παραλία. Δεν έχει γίνει κάτι που περιβαλλοντικά δεν ήταν σωστό».
…Και φτάσαμε στο σήμερα -κάποιες ημέρες μετά- οπότε και ο δήμαρχος Χανίων από την Αθήνα δηλώνει στα “Χ.Ν.” ότι «δεν είναι ενδεδειγμένο να παίρνεις άμμο από αμμόλοφους γιατί έτσι χαλάς κάτι άλλο. Είπα, λοιπόν, στην Υπηρεσία του Δήμου, μετά και το σημερινό δημοσίευμα των “Χ.ν.” να μην κάνουν ξανά αμμοληψίες από τους αμμόλοφους και να καλύψουν το οτιδήποτε πρέπει με διαφορετικό τρόπο».
Και το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι: υπάρχει σχεδιασμός ή όλα γίνονται στα κουτουρού;
Ο τρόπος αυτός, ο ενδεδειγμένος τρόπος ειδικότερα, σε κάθετι που μας απασχολεί και δεν νοιαζόμαστε να τον βρούμε επειδή σε τούτον εδώ τον τόπο λειτουργούμε με λύσεις του ποδαριού και όχι μετά από μελέτη, είναι πάντοτε το μέγα ζητούμενο…
Το μέγα ζητούμενο που παραμένει πάντοτε στα… αζήτητα!