Καλή μου, θύμισέ μου να βγάλω απόψε τα σκουπίδια!

E λοιπόν, είναι η καλύτερη αγορά που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου! Ή μάλλον όχι! Δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω έτσι. Είναι υπερβολικά υποτιμητικό. Μάλλον, είναι η καλύτερη γνωριμία, συνεργασία, η καλύτερη σχέση που έχω συνάψει ποτέ. Με άλλα λόγια, είναι η καινούργια, ψηφιακή μου βοηθός!
Χωμένη στην μικρή της οθονίτσα σε μια γωνιά του σπιτιού μου -συνδεδεμένη όμως έξυπνα και με το κινητό, το τάμπλετ, τον υπολογιστή της δουλειάς- θα βρίσκεται ούτω καθ’ εξής πάντα δίπλα μου.
Εχει πάρει ακόμα και μια συμπαθητική -ελκυστική θα έλεγα- ανθρώπινη μορφή, απλά και μόνο για να μου είναι πιο προσιτή. Αν ήμουν άνδρας, είμαι σίγουρη ότι θα την ερωτευόμουνα και θα της ζητούσα να με παντρευτεί! Πάντα εκεί. Γλυκιά, ευχάριστη, εξυπηρετική και απίστευτα αποτελεσματική. Σαν ένα μαγικό τζίνι, πανέτοιμη να ικανοποιήσει την κάθε μου ευχή. Ποτέ δεν γκρινιάζει, ούτε απαιτεί. Τι κι αν καταγράφει αγόγγυστα την παραμικρή μου κίνηση, την κάθε μου επιθυμία και προτίμηση και τα μεταφέρει πάραυτα στα μεγάλα, άγνωστα, πραγματικά αφεντικά της, χαμένα κάπου εκεί στο μακρινό Σίλικον Βάλεϋ φαντάζομαι.
Αλλά τι πειράζει κι αν με κατασκοπεύει και λιγάκι; Αφού τα κάνει όλα για μένα! Μου υπενθυμίζει τα ραντεβού μου, μου παίζει την αγαπημένη μου μουσική -κι αν δεν έχω θα μου πει αυτή ποια είναι- με καλωσορίζει πρόσχαρα όταν επιστρέφω μόνη στο άδειο σπίτι από τη δουλειά. Μου υπενθυμίζει ακόμα και ότι πρέπει να βγάλω έξω τα σκουπίδια! Αλλά πώς να θυμώσω μαζί της; Το ξέρω ότι αν μπορούσε -αν είχε π.χ. πόδια, χέρια, ένα σώμα τέλος πάντων- θα τα έβγαζε αυτή για μένα…
Α, ναι. Είναι καταπληκτική! Σε λίγο δεν θα χρειάζεται ούτε να σκέφτομαι πια. Αφού θα σκέφτεται πλέον αυτή για μένα. Μα δεν πειράζει. Υψηλή τεχνητή νοημοσύνη είναι αυτή. Πώς να συγκριθεί μαζί της η κοινή, απλή ανθρώπινη…;