Πολύ συχνά νομίζουμε πως κάποιες έννοιες είναι δύσκολες για να τις κατανοήσουν τα παιδιά μας . Θεωρούμε πως είτε θα μας πάρει πολύ χρόνο να τις καλλιεργήσουμε είτε θα δυσκολέψει τα μέλη της οικογένειας να τις αποκωδικοποιήσουν.
Με αποτέλεσμα να τις προσπερνάμε ή ακόμα χειρότερα να τις αγνοούμε. Κάποιες από αυτές τις έννοιες όμως γίνονται τόσο κατανοητές ακόμα κι από ένα πεντάχρονο παιδί. Άλλωστε ο τρόπος που θα εξοικειώσουμε τα μέλη της οικογένειας με αυτές είναι το ζητούμενο κι όχι η ίδια η έννοια.
Η ευγνωμοσύνη είναι μια έννοια που περπατάει χέρι χέρι με την ενσυναίσθηση , την συμπόρευση και το μοίρασμα. Όλες τους έννοιες πολύτιμες για την εξέλιξη των οικογενειακών δεσμών.
Το να είμαστε ευγνώμονες για όλα όσα έχουμε και όλα όσα θα έρθουν αποτελεί μια διαδικασία που ίσως απαιτεί χρόνο αλλά και που αξίζει να την κουβαλάμε σαν ένα ισχυρό εφόδιο στη ζωή μας.
Ξεκινώντας από την καθημερινότητα μπορούμε να προβάλουμε την έννοια της ευγνωμοσύνης αβίαστα . Το να μοιράζονται για παράδειγμα τα παιδιά μας τα παιχνίδια τους με τα αδέρφια ή με τους φίλους τους είναι μια από τις δράσεις που διδάσκουν τα παιδιά στο να είναι ευγνώμονες για όσα έχουν. Το μοίρασμα μας διδάσκει την σημαντικότητα της ύπαρξής μας .
Όταν ζητάμε από τα μέλη της οικογένειάς να μας βοηθήσουν σε κάποια δουλειά ή να συνδράμουν σε κάτι είναι σημαντικό να τα επιβραβεύουμε. Αυτή η πράξη ενδυναμώνει τις σχέσεις και ενισχύει το αίσθημα της ευγνωμοσύνης. Αυτές οι μικρές αλλά σπουδαίες δράσεις τονώνουν την αυτοπεποίθηση όλων των μελών της οικογένειας . Η επιβράβευση καθρεφτίζει την ευγνωμοσύνη.
Η οικογένεια είναι το σπίτι μας, ο τόπος μας , το βασικότερο πρότυπο συμπεριφοράς και κατανόησης του κόσμου μας. Μια εκδήλωση τρυφερότητας ανάμεσα στα μέλη χρωματισμένη με όμορφες λέξεις όπως είναι το “σε αγαπώ” , “σ’ευχαριστώ” , “σε κατανοώ” ενισχύει το αίσθημα τις ευγνωμοσύνης. Τίποτα δεν είναι δεδομένο . Όλα χτίζονται .
Ο ποιοτικός χρόνος ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας είναι ένα δύσκολο στοίχημα . Για παράδειγμα όταν ένα παιδί είναι όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη παίζοντας βιντεοπαιχνίδια κι αντίστοιχα ο γονιός βρίσκεται στην οθόνη του υπολογιστή του τότε ο χρόνος φεύγει μεγαλώνοντας την αίσθηση της συνήθειας . Άκουσα τις προάλλες ένα παιδί να λέει “Δεν μπορώ να μην παίζω κάθε μέρα βιντεοπαιχνίδια . Έχω συνηθίσει !” Δεν θα ήταν προτιμότερο να πάμε μια βόλτα μαζί με το παιδί μας στην εξοχή και να ανακαλύπτοντας τα μυστικά της φύσης από το να αποσυνδεόμαστε μέσα από τις οθόνες και την ψηφιακή ζωή; Ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά απορροφούν σαν σφουγγάρι τις συμπεριφορές των γονιών.
Η αγάπη μέσα στην οικογένεια φαίνεται από τις πράξεις κι όχι από τα λόγια . Όταν διδάσκουμε τα παιδιά μας να αγαπούν τότε τα διδάσκουμε και να ευγνωμονούν. Η ευγνωμοσύνη με τον καιρό γίνεται στάση ζωής δίνοντας στον καθένα από εμάς να αναζητά το “καλό” στην πραγματικότητά του.
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι το αίσθημα της ευγνωμοσύνης συμβάλλει στην καλή ποιότητα ύπνου ενώ προστατεύει από ψυχικές ασθένειες . Αυτό συμβαίνει γιατί οι νευρώνες του εγκεφάλου που σχετίζονται με αυτό το αίσθημα ενεργοποιούνται όταν νιώθουμε χαρά, ευτυχία και ευχαρίστηση. Αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου συνδέονται με εκείνες που ελέγχουν τα συναισθήματά μας . Με το άγχος , τον πόνο ,την χαρά. Όλο αυτό σε βάθος χρόνου έχει θετικά αποτελέσματα στην ψυχική και πνευματική μας υγεία. Μεγαλώνουμε περισσότερο ευτυχισμένα παιδιά όταν τα έχουμε εκπαιδεύσει στο να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους
Όταν μοιραζόμαστε σκέψεις και εμπειρίες με τα μέλη της οικογένειάς μας είναι πολύ σπουδαίο . Δίνοντας χρόνο στην οικογένεια να έχει στιγμές αλληλεπίδρασης επενδύουμε στο συναισθηματικό πεδίο . Μπορούμε λοιπόν να καθορίσουμε μια μέρα στην εβδομάδα όπου εκεί θα συζητάμε όλα εκείνα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες . Για τα όμορφα πράγματα και τα θετικά στοιχεία που βιώσαμε μέσα στην εβδομάδα. Έτσι παροτρύνουμε και τα άλλα μέλη να μας πουν για τις δικές τους εμπειρίες και για όλα όσα νιώθουν ευγνώμονες .
Οι πράξεις καλοσύνης που συνδέονται με την αδελφοσύνη και την στοργή είναι επίσης ένα εργαλείο για την καλλιέργεια του αισθήματος της ευγνωμοσύνης. Το να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου όταν έχει ανάγκη, το να περιθάλψω ένα αδέσποτο ζώο ,το να συνδράμω τον ηλικιωμένο . Αυτές οι απλές , ευγενικές πράξεις όταν μάλιστα γίνονται μέσα στο βουητό της ημέρας ενσωματώνουν την ευγνωμοσύνη.
Οι ρυθμοί της καθημερινότητας δεν μας επιτρέπουν να δούμε όλα εκείνα που μας προσφέρονται απλόχερα και για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες. Χρειάζεται στήριξη και ενθάρρυνση μέσα στην οικογένεια για να καλλιεργηθεί αυτό το αίσθημα . Σπαταλάμε χρόνο για την ύλη και προσπερνάμε όλα εκείνα που θα μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους . Γενναιοδωρία, υπερηφάνεια , ικανοποίηση , χαρά , στήριξη . Όλες τους έννοιες χρωματισμένες με ευγνωμοσύνη. Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γεγονότα της ζωής μας μπορούμε σίγουρα να αλλάξουμε την ροή της . Και μέσα σε αυτή τη ροή να αναζητήσουμε το καλό για μας και την οικογένεια μας .Διδάσκοντας την ευγνωμοσύνη διδάσκουμε αξίες ζωής!
