Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! Και βέβαια καλό Kαλοκαίρι και καλές διακοπές!
Και από τα Πεμπτάκια (τα παιδιά της Ε2 τάξης συγκεκριμένα) του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων η ευχή για καλό Kαλοκαίρι και καλές διακοπές! Δική τους η ομαδική ζωγραφιά και δικά τους τα ψηφιδωτά που διανθίζουν τον σημερινό, τελευταίο της φετινής σχολικής χρονιάς, Παιδότοπο, ο οποίος φιλοξενεί στη μέση… της αυλής του το τελευταίο κεφάλαιο από το ιστορικό “αλφαβητάριον” των Ι.Κ. Γιαννέλη – Γ. Σακκά (εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1955 από τον ΟΕΔΒ) και στις γωνίες της κάποια απ’ τα ποιήματα του… καιρού εκείνου.
Να ‘ναι καλά η δασκάλα των παιδιών, η Τόνια η Σκουλά (συνεργάτις μου στο 5ο Δημ. Σχ. Χανίων, όταν ήμουν διευθυντής του) για την άμεση ανταπόκριση στην πρότασή μου για εικαστική κάλυψη. Ο,τι καλύτερο τα έργα των σημερινών παιδιών, μαζί με τα ποιήματα, που έλεγαν “στεντορεία τη φωνή” στη γιορτή των εξετάσεων, πριν από κάποιες δεκαετίες οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Σημ: Και βέβαια ο Παιδότοπος θα παραμείνει ανοιχτός, όπως κάθε χρόνο, το Καλοκαίρι!
Πολλές οι εργασίες που περιμένουν
να φιλοξενηθούν!
Οι εξετάσεις
Επέρασε ένας χρόνος.
Την Κυριακή είναι οι εξετάσεις.
Όλα τα παιδιά ετοιμάζονται.
Άλλα θα ειπούν ποιήματα,
και άλλα θα τραγουδήσουν.
Πολλά παιδιά ετοιμάζουν έργα.
Θα τα βάλουν στην εκθεσί των.
Ο Μίμης ετοίμασε ένα καράβι.
Η Άννα εζωγράφησε κάτι.
Εζωγράφησε το κτήμα του θείου.
Όταν ήλθε η Κυριακή,
έγινε η μεγάλη εορτή
και όλοι ήσαν χαρούμενοι.
Τα παιδιά θα προβιβάζονταν,
θα επήγαιναν στην παραπάνω τάξι
και γι’ αυτό τα εκαμάρωναν όλοι.
Το σχολείο
θα κλείσει
Το σχολείο θα κλείσει πάλι
κι έχω μια χαρά μεγάλη.
Το καημένο κεφαλάκι
θα ξεκουραστεί λιγάκι.
Μια χρονιά δουλειά και σκέψη
-ποιος μπορεί να το πιστέψει-
ζήσαμε σαν μελισσάκια
με χαρές και τραγουδάκια.
Μάθαμε όλοι ν’ αγαπούμε
τη δουλειά μας και ν’ ακούμε
της Αγάπης τη φωνούλα,
που μιλάει μες στην καρδούλα.
Τώρα πια κάθε παιδάκι
δώθε κείθε σαν πουλάκι
κι όσο θέλει θα πετάξει
με το ενδεικτικό του… εν τάξει.
Κι ύστερα το καλοκαίρι
-ο καθένας μας το ξέρει-
στο Σχολείο θα ξαναρθούμε
κι άλλη τάξη θ’ ανεβούμε.
Σκαλοπάτι – σκαλοπάτι
στο πανώριο το παλάτι
του Πολιτιστμού θα μπούμε
και χαρούμενοι θα ζούμε.
Αθ. Παπαθανασίου
Οι πειρασμοί
Ένα παιδί διαβάζει,
κι από το παραθύρι
μια αχτίδα ήλιου μπαίνει
και το γλυκοκοιτάζει.
«Ελα μικρούλι μου, έξω
να παίξουμε μαζί!».
Μα το παιδί της γνέφει:
“Μελέτη έχω πολλή!”
Του γλυκοψιθυρίζει
κι ένα μικρό πουλάκι:
«Εξω ουρανός γαλάζιος,
το δάσος πρασινίζει»
Και το παιδί κοιτάζει
μ’ αγάπη το πουλί,
μα λέει: «Οταν τελειώσω
μελέτη και γραφή”.
Τα πράσινά της φύλλα
να! κι η μηλιά σαλεύει:
«Ελα να δοκιμάσεις
τα ζουμερά μου μήλα
κοκκίνησαν, τα βλέπεις:
Δεν είναι πια στυφά!»
«Οταν θα μελετήσω,
θα ‘ρθω», λέει στη μηλιά.
«Ετελείωσα! φωνάζει.
Τώρα μπορώ να παίξω».
Στον κήπο κατεβαίνει,
τα μήλα δοκιμάζει,
ακούει και το πουλάκι
που γλυκοκελαηδεί
και χαίρεται στον ήλιο
το φρόνιμο παιδί!
Μυρτιώτισσα
Η κυρα – γραμματική
Η κυρά – Γραμματική,
είναι τώρα θυμωμένη
στο συρτάρι μέσα κει,
μήνες τρεις θα ‘ναι κλεισμένη.
Πώς εμένα με παιδεύει
όλο τούτο τον καιρό;
Μήπως ξέρει τι γυρεύει;
Ύδωρ, λέει, θα πη νερό.
Καθαρεύουσα μιλάει,
βάζει και δημοτική,
τόνους, πνεύματα κολλάει,
παρδαλή μαγειρική.
Που να βρη κανείς την άκρη!
ήτα, γιώτα, δύο ρο,
ύ-ψιλον θέλει το δάκρυ
το κεφάλι μας… ξερό.
Τους κανόνες αραδιάζει
την εξαίρεση μαζί,
τρως το ξύλο δε τη νοιάζει
και σου κάνει τη χαζή.
Τιμωρία θα τη βάλω
όπως έμεινα κι εγώ.
Μα καημό έχω μεγάλο
απ’ την τάξη αν θα βγω.
Μήτσος Κατσίνης
