– Δεν είναι ό,τι καλύτερο, σε μια πόλη που βουλιάζει από ξένους τα καλοκαίρια (ειδικά το φετινό) να αντικρίζει κανείς εικόνες όπως αυτή (φωτ. 1, επί της Κορνάρου): ο δρόμος σκάφτηκε πρόσφατα, μπήκε το χαλίκι, έπεσε πάνω το χώμα, κι ό,τι περίσσεψε από αυτό έμεινε εκεί να εμποδίζει πεζούς και αυτοκίνητα. Μισά έργα, μισές δουλειές… Σκεφθείτε μόνο τι έχει να γίνει με τις πρώτες βροχές!
– Ο επισκέπτης της Αγίας Τριάδας στο Ακρωτήρι (φωτ. 2), όποτε κι αν βρεθεί στο εκεί μοναστήρι των Τζαγκαρόλων, είναι πάντα τυχερός. Δεν είναι μόνο η καθαρότητα της ατμόσφαιρας και το ποικιλόσχημο των οικοδομημάτων. Είναι κι ότι δεν μπορεί, ακόμη κι ένας άθρησκος που βρίσκεται σε ένα τέτοιο χώρο, να μην αισθανθεί την παρουσία του θείου, να μην αισθανθεί την ανάταση ψυχής. Αν μάλιστα είναι και Δεκαπενταύγουστος, το αίσθημα της πίστης και της ευσέβειας μεγεθύνονται και η ικεσία, η προσευχή, έρχεται αυθόρμητα στα χείλη…
Ο θρησκευτικός τουρισμός στην Κρήτη είναι ένας τομέας που δεν έχει αξιολογηθεί μέχρι τώρα όπως θα έπρεπε. Όταν μάλιστα εφέτος έχουμε μόνο για το πρώτο επτάμηνο αύξηση του τουριστικού ρεύματος προς την Κρήτη, στα μεν Χανιά κατά 10%, στο δε Ηράκλειο κατά 11%, αντιλαμβάνεται κανείς τη σπουδαιότητα του θέματος.
