Γιατρικό τση μοναξιάς τα ροζοναρίσματα με το νου μου. Ετσα περνά η γι ώρα μου, με τη σκέψη μου να με σεργιανίζει, πότε στα περασμένα και πότε να με ξεσκαλίζει για να σχολιάσω τα τωρινά, όπως καλή ώρα κι εδά.
Mόνο πως τουτηνέ τη φορά, η γι επικαιρότητα μου θύμισε, πως του κύκλου τα γυρίσματα μας εφέρανε και πάλι στσ’ ημερομηνίες, απού ο παλιός χρόνος έφυγε, κι ένας καινούργιος ήρθε. Κάθε καινούρια χρονιά, όπως αναστορούμαι, έρχεται φορτωμένη με όνειρα κι ελπίδες, και φεύγει με παράπονα κι απογοητεύσεις.
Ετσα την εγνώρισα τη ζωή, κι έτσα τηνε θωρώ να συνεχίζει να λαλεί, πάντα με τσ’ ίδιους ρυθμούς να κινείται ο ενιαύσιος κύκλος, με ακρίβεια στσοι κινήσεις του και με απόλυτη αρμονία να μεροξημερώνει, ν’ αλλάσσουνε οι γι εβδομάδες, να ‘ρχονται οι γι εποχές, και να περνούνε οι χρόνοι. Κι απάνω δα σε τουτονά τον κύκλο σεργιανίζομε κι εμείς, κι ούλα τα ορατά και αόρατα, κι έτσα έρχονται και παρέρχονται οι χρόνοι, κι οι παλιές γενιές ξεπεζεύουνε στα γυρίσματά ντου και καινούριες ανεβαίνουνε για να χαρούνε κι εκείνες τη ζωή.
Κι ο τροχός τση ζωής συνεχίζει να γυρίζει εδά και πολλές εκατονταετηρίδες, όπως λένε, και με τουτονά το τρόπο ανανεώνονται οι κοινωνίες. Για ούλα εδά τουτανά απού ζιούνε στο ορατό και αόρατο βασίλειο τση ζωής, τη πανίδα και χλωρίδα και σε κάθε άλλο ίχνος ζωής, ο σοφός Δημιουργός «που τα πάντα εν σοφία εποίησε», όπως λέει ο προφήτης Δανιήλ στον 103ο ψαλμό του, γή στη πάνσοφη ανωτέρα φυσική δύναμη απού κουμαντάρει το σύμπαν, για όσους δηλώνουνε άθεοι, που και σ’ αυτούς απαντά ο σοφός Δανιήλ στον 52ο ψαλμό του: «Αφρων εν τη καρδία αυτού ουκ έστι Θεός».
Για ούλα τα παραπάνω ο Δημιουργός με συγκινητικό ενδιαφέρο έδωκε εξουσία σε φυσικούς νόμους να κουμαντάρουνε τη συμπεριφορά ντωνε. Κι είναι αλήθεια πως εδά και αιώνες η γι υπακοή ντωνε είναι απόλυτη κι αξιοθαύμαστη η γι αρμονική εφαρμογή των εντολών απού δέχονται ούλα τα παραπάνω, από τσ’ αιώνιους φυσικούς νόμους απού τα κουμαντάρουνε. Για μας εδά τσ’ αθρώπους, έδωκε το πολύτιμο δώρο του νου, που αυτό μας εβοηθά να σκεφτομέστανε, να προγραμματίζομε, και να ρυθμίζομε το αύριό μας και τσοι υποχρεώσεις τση καθημερινότητάς μας, και για να ξεχωρίζομε ακόμη το καλό από το κακό.
Και με καθοδηγητή τουτονά το νου, πορεύονται στη ζωή οι γι αθρώπινες κοινωνίες, εδά κι αιώνες. Υπάρχουνε βέβαια και άθρωποι απού τσοι καθοδηγούνε οι γι αδυναμίες τωνε, και ξεστρατίζουνε από τη φυσιολογική στράτα τση ζωής, και μπλέκουνε σιγά-σιγά στα πονηρά μονοπάθια τσ’ υπερβολής και τση παρανομίας, και χάνονται στο χάος τσ’ ασωτίας. Κι εκειά αναζητούνε την ευχαρίστηση και την ευτυχία, σκορπώντας ασώτος της ψυχής τα χαρίσματα, όπως αναφέρεται στο Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής του Ασώτου. Που δυστυχώς, κάποιους από αυτούς, η κοινωνία μας τσοι κατατάσσει στη μερίδα των προοδευτικώ, και γίνονται, δυστυχώς, πρότυπα από κάποιους συναθρώπους μας. Που μπορεί να γίνονται αιτία αυτές οι διαφοροποιήσεις, κι ο σοφός λαός μας να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να διαπιστώσει καθένας μας, την από χρόνο σε χρόνο χαλάρωση των ηθών, και την εδραίωση των εισαγώμενω πολιτισμώ, απού δεν έχουνε κιαμιά σχέση με τη πολυκουβεδιασμένη παράδοση.
Γιατί εκείνη γνοιάζεται για την οικογενειακή χαρά, την ανάδειξη τση λεβεδιάς, την ανακούφιση τση ψυχής και την ευχαρίστηση των αιστημάτω, που οι δυσκολίες και τα βάσανα τση ζωής τα καταπονούνε στη καθημερινότητά ντωνε. Ενώ, αντιθέτως, οι γι εισαγόμενες εκδηλώσεις διασπούνε την οικογενειακή συνοχή κι οχλοποιούνε τσ’ αθρώπους, για να γλεντίσουνε τα στομάχια ντων, κι αλλωνώ πάλι να ευφρανθούνε οι γεμάτες τσέπες τωνε γή τα πορτοφόλια ντωνε.
Κι είναι αλήθεια, πως η γι’ ευτυχία είναι εκλεκτική αλλά, όπως για να γιατρευτεί η πείνα δεν απαιτούνται εκλεκτές τροφές κι ιδιαίτερα γεύσεις, παρά την ίδια δουλειά, κάνουνε όπως αναστορούμαι από τα μικιάτα μου, λιγάκι ευλοημένο λαδάκι στο σκουτέλι μας γή κάμποσες αλατσολιές με ένα κομμάτι κριθαρόψωμο μ’ οποιεσδήποτε άλλες γευστικές και σπάνιες λιχουδιές. Γιατί η πείνα, δε γιατρεύεται με τσοι γεύσεις και τη ποιότητα, παρά με το βρισκούμενο φαϊτό που υπάρχει σε κάθε σπιτικό. Και ποτές μου, δεν άκουσα από άλλους γή ο ίδιος αιστάθηκα να διαμαρτύρεται το στομάχι μου, ύστερα από το φαΐ, για την ποιότητα, παρά πάντα εσηκωνουμέστανε ούλοι από το τραπέζι κεινουσάς τσοι δύσκολους καιρούς με το δόξασι ο Θεός.
Το λοιπός, η κοιλιά ξεγελιέται εύκολα, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Τα δύσκολα και απαιτητικά είναι τα αιστήματα κι οι γι ευαιστησίες τση ψυχής. Γιατί αυτά δε γιατρεύονται με τσ’ εκτροπές και τσοι παρεκτροπές, με τσοι φέστες και τσοι πολύβουες εκδηλώσεις.
Παρά μόνο κοντά στη φυσική ζωή ηρεμούνε οι ψυχές, και καταλαγιάζουνε τα αιστήματα. Αναμαζώξετε το λοιπός το θράσος που προσπαθεί να πάρει τη θέση του θάρρους κι αγκαλιαστείτε με την παραδοσιακή ζωή, δεθείτε στέρεα με τσοι γραφτούς κι άγραφτους νόμους, απού προστατεύουνε τσ’ ηθικές αξίες, και προσπαθείτε να κάνετε καλή χρήση του νου σας. Και σταματήσετε επιτέλους ν’ αναζητάτε ευτυχία και ευχαρίστηση στσοι λαμπερούς χώρους τσ’ υπερβολής, τσ’ ασυδοσίας και τσ’ αλλοπρόσαλλης ζωής κι αγκαλιαστείτε με τον έρωτα των αιστημάτων στο ζεστό χώρο τσ’ οικογενειακής ζωής. Ούλες οι γι άλλες στράτες απού οδηγούνε στσ’ εφήμερες απολαύσεις και στσοι ψεύτικους κι απατηλούς παραδείσους, φέρνουνε κακά αποτελέσματα και δυσάρεστες συνέπειες και γι’ αυτό εύχομαι και προσεύχομαι για ούλους τσοι παραστρατημένους, η Θεία πρόνοια να τσοι προστατέψει να μη βρεθούνε στην ανάγκη όταν η συνείδησή ντωνε θα τσ’ ελέγχει, να ομολογούνε νικημένοι από την άσωτη ζωή ντωνε. «υστερνή μου γνώση και να σ’ είχα πρώτα». Με τουτεσάς τσ’ εγκάρδιες ευκές και συμβουλές προς τσοι συνανθρώπους μου καλωσορίζω τη καινούρια χρονιά.
Ωρα καλή σας αναγνώστριες και αναγνώστες μου και πάλι χρόνια πολλά και καλά.
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ροζονάρω = Κουβεδιάζω
Εδά = Τώρα
Αναστορούμαι = Θυμούμαι
Ξεστρατίζω = Αλλάζω δρόμο
Εκειά = Εκεί
Γνοιάζομαι = Ενδιαφέρομαι
Σκουτέλι = Πήλινο βαθύ πάτο
Αλατσολιές = Ελιές παστές
Βρισκούμενο = Με όποια τροφή βρίσκεται στο σπίτι
Ποτές = Ουδέποτε
Λαλώ = Προχωρώ
