Παγκόσµια Μέρα για την Γη χθες που ξεκίνησε η Άσκηση ΜΙΝΩΑΣ για την καταγραφή, συντονισµό και ευαισθητοποίηση όλων µας, σε περίπτωση ισχυρού σεισµού. Η περιβαλλοντική ευαισθησία σε συνάρτηση µε την ευθύνη των πολιτών στη διαχείριση και αντίδρασή τους εν ώρα σοβαρού συµβάντος, είναι τα πιο ακριβοπατηµένα βήµατα που πρέπει να διαθέτει κάθε πολίτης στην περπατησιά του.
Μπορεί η επίσηµη πολιτεία να οργανώνει ασκήσεις και σενάρια κρίσεων, µπορεί η φύση να µας έχει αποδείξει πολλές φορές ότι τον άνθρωπο τον νικάει και την ίδια στιγµή να θέλει τη συνηγορία του ώστε να είναι, να νιώθει καλά, όµως και τα δύο αυτά από µόνα τους, δεν έχουν αξία αν εµείς οι ίδιοι δεν αντιληφθούµε την ευθύνη µας, ως µονάδες απέναντι στους εαυτούς µας, το σύνολο, το περιβάλλον, τη φύση και φυσικά τις επόµενες γενιές.
Μιλάµε για Πράσινη Μετάβαση, παίρνουµε στα χέρια ρόλους συµµετέχοντας σε σενάρια κρίσεων, κουβεντιάζουµε για την ανάγκη εκπαίδευσης και παιδείας σε αυτά τα θέµατα, όµως αν δεν υπάρξει η συµφωνία µε τη λογική µας, µε τον καθρέπτη µας, κάθε επόµενο βήµα µας θα είναι στο να σκοντάψουµε και πάλι και πάλι.
Όσο κι αν µας συγκινούν εικόνες της φύσης, ενός περιβάλλοντος για το οποίο ευχόµαστε και προσευχόµαστε κάθε καλό, το κεράκι που πρέπει να ανάψουµε αφορά στη συνείδηση µας και στην απόφασή µας την προσωπική, για καταλυτική συµµετοχή µας σε όσα αφορούν γη, φύση, περιβάλλον, κρίσεις.
Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες, που ψάχνοντας για υπεύθυνους καταλήγουµε πάντα… πάνω από µία κάλπη.
